Woensdag 31 Januari 2007 at 5:43 pm Karel deel 52

‘Het was weer reuze gezellig en de spaghetti was heerlijk, ze kan lekker koken, daar heb Arie mooi mazzel an.’
Dat liep ik te denken toen ik naar huis liep.
Zoals ik Karel beloofde maakte ik het niet laat, om half tien was ik thuis.
Karel en ik surfden over het internet en onderweg werden we verliefd op een engeltje.
Een slapend engeltje.
Zo lief en klein dat we het wilden oppakken om te knuffelen maar dat gaat toch een beetje moeilijk vanaf zo’n beeldscherm.
En om nou een beeldscherm te gaan zitten zoenen vind ik ook weer zo wat.
Het is een werkje van Monique Koppers,      http://www.moniquekm.exto.nl/gallery/detail/id/384794.html  ze heeft nog meer mooie dingen gemaakt maar dat vertederende engeltje deed me nou weer denken aan de reportage die op tv was.
Niet gezien?
Oh, dat was een paar dagen terug.

Heb jij je kind vandaag al een paar rammen verkocht?
Nee?
Waarom niet?
Omdat je tegen geweld bent?
Mooi zo!
Teken dan asjeblieft de petitie!   www.happyview.info

Die reportage gaat over de actie Kind is Koning van die stichting.
Te laat om nog te zien maar dat kan natuurlijk wel via deze link http://www.uitzendinggemist.nl/ Eén vandaag op TV Ned.1 van 29 januari 2006 en gaat over kindermishandeling.
Ondanks dat ik zelf geen kinderen heb ben ik van mening dat kinderen ten allen tijde tegen elke vorm van geweld beschermd moeten worden, zowel verbaal als non-verbaal.
Elk mens heeft recht op geluk, juist als hem ongeluk is overkomen.
Wij zijn het verplicht aan elk kind om de weg naar geluk open te stellen en dus moeten we ze beschermen.
Je kan meehelpen om de wet te gunste van het kind te veranderen.

Moet ik op mijn knieën gaan liggen om je te overtuigen?
Wat jij wil!
Ik zit nu op m’n knieën op de grond voor mijn pc, Karel staat voor de monitor, dit is een typisch gevalletje “blind typen.”

Ik vraag het nog één keer.
TEKEN DIE PETITIE ASJEBLIEFT !!!!!!!!!!      www.happyview.info

Ik gooi een stamppot in de magneet en ik ga Aal ophalen, we gaan kleien.
Ik bedoel natuurlijk Lida.

Bassie - 21 reacties - #

Zaterdag 27 Januari 2007 at 6:27 pm Karel deel 51

‘Met Lida de Boer, goedemiddag’ hoorde ik haar zeggen toen ik belde.
‘Meid je gaat steeds netter praten’ zei ik.
‘Hé, De Boer, wat leuk dat je belt, ik was van plan om jou vanavond te bellen, ik heb vanmiddag een afspraak met die therapeut gemaakt, hartstikke spannend, maandag kan ik komen voor een in-take gesprek.’
‘Dat is inderdaad de reden dat ik je bel, om effies te informeren’ zei ik.
‘Ja, ik ben d’r blij om, ze heeft me al helemaal gerustgesteld, ik bedoel ik vind het wel spannend maar ik ben niet bloednerveus, nou ja wel nerveus maar niet zo heel erg, nou ja ik bedoel, hè nou je snapt toch wel wat ik bedoel ?’ zei ze met een diepe zucht.
Ik schoot in de lach.
‘Ja hoor, ik geloof dat ik wel snap wat je bedoelt.
Je vind het best een beetje eng maar niet zo vreselijk omdat ze een bekende van mij is, bedoel je dat?’
‘Ja, dat is precies wat ik wou zeggen, hè gelukkig, jij snapt ook alles.’
‘Heerlijk zo’n veer in m’n kont’ lachte ik.
‘Maar ik snap heus niet alles hoor, je treft het, ik heb een slimme dag’ gniffelde ik.
‘Wat een geluk in m’n leven’ zei Lida.
‘Maar ik ben blij voor je dat het in orde is, doe haar de groeten van mij.’
‘Dat zal ik zeker doen, wat eet je vanavond?’vroeg ze.
‘Ik heb een stamppotje van Appie voor in de magneet.’
‘Ik maak spaghetti carbonara, dat vind Arie erg lekker, heb je zin om mee te eten.?’
‘Nee, joh, ik heb pas nog bij je gegeten, dat hoeft geen gewoonte te worden.’
‘Zeur niet, kom nou maar, Arie zit in het café, dan ga je hem ophalen en komen jullie samen hier naar toe.’
‘Wel lekker’ zei ik.
‘Afgesproken, tot straks’ zei ze resoluut en verbrak de verbinding.
‘Nou man, ik ga maar weer uit eten’ zei ik tegen Karel, die zich uitgebreid aan het poetsen was naast me.
‘Niet zo gezellig voor jou natuurlijk maar ik beloof je dat ik het niet laat maak.’
Ik tilde hem op en liep naar de keuken, ik vulde z’n bakjes terwijl hij op m’n schouders stond.
 
‘Goeiemiddaaaaaag‘ brulde ik toen ik het café binnenstapte.
Arie stond met een jonge jongen aan het poolbiljart
‘Kan je wel tegen kleine kinderen’ lachte ik.
‘Ikke wel, hij zuipt ook als een volwassene’ lachte Arie.
De jongen lachte mee.
‘Ik kom je uit de kroeg sleuren om spaghetti te eten zo.’
‘Oh gezellig maar eerst een biertje zeker?’
‘Uiteraard, en dan eet ik m’n stamppot van Appie morgen.’
‘Ha die Appie, die is lullig bezig.’
‘Hoezo?’
‘Nou, over die kinderen die een echte hamster hebben los gelaten in de Appie omdat het hamsterweken zijn.’
‘Wat is daar lullig an dan, ik vond het wel humor hebben’ zei ik.
‘Nou AH niet hoor, die weigeren commentaar te geven.’
‘Dan kunnen we volgens mij dus concluderen dat de grootste kruidenier niet altijd op de kleintjes let’ zei ik.

Wordt vervolgd.

Bassie - Vijf reacties - #

Woensdag 24 Januari 2007 at 2:31 pm Karel deel 50

‘Nou heb je alles, dan kunnen we naar het feestvarken?’ zei ik tegen m’n teddybeer Setie.
‘Ja, ik heb alles’ zei ze.
Ik stopte haar in mijn rugtas en checkte de inhoud nog een keer.
Het kadootje, mijn waterflesje, een boterham voor onderweg als aanvulling op het late ontbijt, een paraplu voor “je weet maar nooit.”
Voor mekaar!
Karel zat op de leuning van de bank, ik gaf hem een zoen, sloot de deur en liep naar de auto.
Ik zette Setie op het dashbord en trok aan het knopje dat de motorkap ontgrendelde.
De motorolie was nog keurig op pijl.
Op naar het tankstation.
Ik vulde de tank, rekende af en vlak voordat ik de snelweg op zou draaien riep Setie : ‘ Je mobieltje, je hebt je mobieltje vergeten!’
Ik kon nog net op tijd een U-bocht maken.
Vloekend klom ik de trap op.
Ja hoor, daar lag ‘ie, op het aanrecht.
Ik belde haar.
‘Hoi lieffie, het wordt iets later hoor want ik was zo slim om mijn mobieltje te vergeten dus ik ben terug gegaan om ‘m op te halen, ik ga nu weg.’
‘Oké, tot straks’ zei ze enthousiast.
Een klein uur later drukte ik op haar deurbel.
De deur klikte open en ik liep naar binnen zonder de deur dicht te doen, dat doet ‘ie namelijk vanzelf.
‘Ja, hier is handige Harry, wat ben ik toch een sukkel hè om die telefoon te vergeten, daardoor ben ik toch een half uur later dan de bedoeling was, sorry hoor lieverd.’
‘Geeft niks, leuk dat je d’r bent, ja zo’n mobiel moet je wel hebben anders ben je niet bereikbaar.’
‘Nou het gaat er meer om dat ik de wegenwacht kan bellen als ik met pech sta ofzo.’
Ik gooide mijn bodywarmer en das in haar rolstoel en draaide de computer weg bij haar bed.
Ze ligt plat op haar rug en kan zich niet bewegen, ze bestuurt haar hele huis via een ingenieus systeem, ze opent de deur, doet de tv of radio aan, het licht uit, de gordijnen open, kortom alles doet ze zelf met als belangrijkste schakelaar een blaaspijpje.
Ook haar telefoon bedient ze via een blaaspijpje, sinds een paar maanden heeft ze gelukkig een nieuwe pc met spraakbesturing.
Dat gaat met een ietsje meer gemak als destijds met het blaaspijpje maar evengoed kost alles enorm veel energie.
Ze leeft op vloeibaar voedsel.
Ze heeft ook aanrakingspijn waardoor een lekkere knuffel absoluut onmogelijk is, ik drukte drie zoenen op haar voorhoofd, de enige plek waar ze aangeraakt kan worden.
‘Hallo lieverd, die zijn van mij, alsnog gefeliciteerd.’
Ik drukte nog drie zoenen op haar voorhoofd.
‘Die heb je van ons Zeeuwse Meisje’ gniffelde ik.
‘Heerlijk, dankjewel, wil je wat drinken?’ vroeg ze.
‘Ja, graag, ik ga thee voor ons zetten.’
Ik begroette de agapornissen die met z’n tweetjes gezellig aan het babbelen waren.
In de keuken moest ik weer effe wennen aan de aangepaste kraan, die was daar ooit geplaatst toen ze haar bed nog uit kon.
‘Wat voor thee wil jij?’ riep ik.
‘Oh dezelfde die jij neemt ’ zei ze.
Het werd bosvruchten.
‘Er is nog vlaai in de koelkast’ zei ze toen ik de thee op het tafeltje naast haar bed neerzette.
‘Zo dat is lekker’ reageerde ik als taartliefhebber enthousiast.
‘En als je dan ook een klein stukje voor mij afsnijdt dan eet ik gezellig met je mee’ zei ze.
‘Ja dat méén je?’ zei ik vol verbazing.
‘Ja, echt, dat vind ik gezellig, ik probeer soms weer wat te eten, een halve boterham.’
‘Wat goed zeg’ zei ik terwijl ik een stukje taart in haar mond stopte.
Ik pakte haar kadootje uit, een klein glazen engeltje met een rood hartje in haar handjes.
‘Het is een beschermengeltje’ zei ik.
‘Ze is prachtig’ zei ze vol bewondering.
We kletsten er op los, dat kan ze reuze goed.
Er kwam nog een buurvrouw binnenrijden, die ook even kwam feliciteren.
Ik maakte nog een paar keer thee die ze drinkt uit een beker met een rietje.
De middag vloog voorbij, we genoten van elkaars gezelschap.
‘Ik ga je zo verlaten’ zei ik om kwart voor zes.
‘Dat is goed, dan roep ik de hulptroepen vast op, dan kunnen ze me weer lekker wat morfine voeren’ zei ze en sprak met iemand via de intercom.
‘Ja, over tien minuten ben ik bij je’ hoorde ik de persoon aan de andere kant zeggen.
‘Oké’ zei ze.
Ondertussen had ik m’n bodywarmer aangetrokken
We namen afscheid en toen ik wegging wachtte ik toch effe in de gang om zeker te zijn dat de deur dicht was.
Onderweg zat ik me weer te verbazen over haar kracht, haar positieve instelling, haar levenslust.
Ze is fantastisch!
Ik hou van haar !

Bassie - Acht reacties - #

Donderdag 18 Januari 2007 at 6:09 pm Karel deel 49

‘Ik voel me niks lekker’ zei mijn vriend.
‘Je ziet er ook niet best uit’ zei ik eerlijk tegen hem
Hij was het leven moe en dat was hem aan te zien.
Het had geen zin om er doekjes om te winden, hij was ernstig ziek en besefte dat ook.
Karel zat op de vensterbank en keek vol medelijden naar hem.

‘Van de zomer was ik ook al zo beroerd’ zei mijn vriend.
‘Ja, ik weet het nog.’
‘Toen had ik het zo benauwd.
Weet je nog met die hittegolf, er kwam geen eind aan leek het wel.
Ik kon geen adem meer halen op het laatst.’
‘Ja, ik weet het nog.’
‘Jij zei toen ook nog dat ik zo’n rare kleur had, die kleur is er niet echt beter op geworden of vind jij van wel?’ vroeg hij.
‘Nee, zeker niet.’
‘We hebben nog wel plezier gehad, weet je nog met die gekke halsbandparkieten die op m’n schouders kwamen zitten, wat maken die beesten een kabaal soms.’
Ik lachte.
‘We hebben het toen al over euthanasie gehad’ zei hij.
‘Je dacht toen dat je er vanzelf mee zou stoppen’ zei ik.

‘Dat denk ik nu ook, weet je, ik heb het gevoel dat ik geen grip meer heb op het leven.
Ik denk niet dat ik het nog lang volhoud.
Ik ben zo moe, ik kan niet eens meer behoorlijk rechtop staan.’
‘Ik zou willen dat ik wat voor je kon doen’ zei ik.
‘Je kunt me een duwtje geven in de goeie richting.’
‘Dan ben ik strafbaar.
Hulp bij zelfdoding heet het dan.'
‘Tja, ik wil niet dat jij in de problemen komt’ zei hij.
We zwegen samen.

‘Alhoewel, in jouw geval ligt dat toch wel anders denk ik.
Maar ik weet niet of ik er de kracht voor heb.
Het vergt nogal wat van een mens.
Misschien dat een andere vriend van mij je kan helpen’ zei ik opeens.
‘Het maakt mij niet uit wie mij dat duwtje geeft, veel is er niet voor nodig hoor’ zei hij.
‘Hij komt vandaag naar de stad’ zei ik.
 ‘Weet je dat zeker?’
‘Ja, iedereen heeft het erover’ zei ik.
‘Maar, ben jij er klaar voor?
Is het niet te vroeg.
En zo plotseling toch, weet je het zeker?’ vroeg ik.
‘Ja, ik weet het zeker’ zei hij.

‘Verrek, daar is hij al’ zei ik geschrokken
‘Precies op tijd’ zei mijn vriend rustig.
‘Goed, dan nemen we nu afscheid.
Laat je maar gaan, hij helpt je’ zei ik.
‘Ik wil niemand pijn doen of schade berokkenen’ zei hij.
‘Maak je geen zorgen, ga maar liggen’ zei ik.

‘Dag De Boer, het ga je goed.’
‘Dag Vriend, ik heb van je vriendschap genoten’ zei ik met verstikte stem.

Ik was net op tijd beneden om zijn laatste ademtocht te horen.

Bassie - Zestien reacties - #

Woensdag 17 Januari 2007 at 02:20 am Karel deel 48

Het was erg gezellig geworden.
Arie en ik mochten niet helpen met afwassen.
‘Dan heb ik morgen wat te doen, we gaan nou lekker an de koffie’ had Lida gezegd na het eten.
Meissie lag bij mij op schoot en Mama bij Arie terwijl Lida de koffie verzorgde.
Tegen half tien stapte ik op.
Terwijl Arie de koffiekopjes naar de keuken bracht liet Lida mij uit.
‘Dag lieve De Boer’ zei Lida terwijl ze een kus op mijn wang drukte.
Ik drukte haar even tegen me aan, mijn kus kwam ergens op haar voorhoofd terecht.
Ik hoorde hoe ze de deur op het nachtslot draaide.
Met een grote grijns liep ik naar huis.
Karel kwam aanrennen toen ik de sleutel in slot stak.
Ik liep direct naar de keuken om hem eten te geven.
Toen hij klaar was met eten kwam hij naar me toe en begon zeer uitgebreid mijn schoot te besnuffelen.
‘Je ruikt je zusje man, die heeft daar zeker een uur gelegen’ zei ik terwijl ik hem aaide.

De volgende dag belde ik met Keramiekatelier De Albatros.
‘Goeiemiddag met De Boer spreekt u, ik wilde graag wat informatie over de keramiekcursus.’
De mevrouw stond me vriendelijk te woord, er was nog een plekje en ik besloot me op te geven.
De cursus zou negen lessen duren, kon ik net lekker tot het voorjaar eraan kwam één keer in de week met Aal naar de kleiclub, het koffiemolentje zou ons brengen.
Ik had er zin in.
Noemde ik haar toch wéér Aal in gedachten hè.
Ik belde Lida op.
‘Ik ga met je mee naar de kleiclub maar heb nu geen tijd om te kletsen’ zei ik gelijk toen ze opnam.
‘Oh wat leuk, geeft niet ik heb ’t ook druk, we spreken mekaar dan wel’ zei ze.
‘Ja, ik ben die avond om zeven uur bij je met het koffiemolentje.’
‘Gaaf, ik zie je dan’ antwoordde ze.
De plicht riep weer.

Op de bewuste avond drukte ik om zeven uur op de bel.
‘Ik ben d’r klaar voor’ zei Lida terwijl ze instapte.
‘Ik heb er ook zin in maar ik hoop wel dat we niet verplicht zijn om een schaal te maken, daar heb ik er genoeg van.’
‘Nou het maakt mij niet uit, ik heb zoiets nog nooit gedaan dus ik doe gewoon wat de juf zegt’ zei Lida lachend.
Het was effe zoeken omdat het huisnummer niet goed zichtbaar was maar het bleek dat we op een woonark moesten zijn.
Zoals ik al vreesde stelde de juf voor dat we een schaal gingen maken.
‘Daar was ik al bang voor juf en ik maak liever een vrouw’ lachte ik.
‘Dus jij wilt boetseren?’
‘Ja, geef het maar een naam, als het maar een vrouw wordt’ zei ik enthousiast.
De juf gaf me een flinke portie klei en liet me gaan.
Heerlijk vond ik het met m’n tengels in die klei te graaien.

Wordt vervolgd.

Bassie - Twee reacties - #

Vrijdag 12 Januari 2007 at 11:50 pm Bij hoge uitzondering op verzoek van een goeie kennis

Jullie weten allemaal, dat ik erg met kinderen bezig ben, nu is de weegschaal erg doorgeslagen, en zo kan het gebeuren, dat er kinderen terug naar huis geplaatst worden, wat eigenlijk niet zou moeten, hetgeen zoals recent gebleken is soms het leven van een kind kost.

Graag wil ik jullie vragen, om voor het kind te kiezen en daardoor deze petitie te willen tekenen...

http://www.happyview.info/

Bassie - Drie reacties - #

Vrijdag 12 Januari 2007 at 2:36 pm Karel deel 47

Arie belde aan.
‘Wat leuk dat je d’r ook bent De Boer!’zei Lida enthousiast.
‘Ik vind het ook erg leuk meid, en ik wil je natuurlijk het allermooiste jaar wensen dat je maar kan verzinnen.’
We omhelsden elkaar.
‘Ook voor jou De Boer, dat al je wensen uit mogen komen.’
Arie liep naar de kamer en ik volgde Lida naar de keuken.
‘Ik heb hier een briefje voor je met het telefoonnummer van die therapeute, ze heeft tijd voor je, mailde ze terug maar je moet haar zelf bellen om een afspraak te maken’ zei ik terwijl ik het papiertje op het aanrecht legde.
‘Pfffff, wat spannend zeg, dankjewel De Boer.’
‘Graag gedaan lieverd, ik hoop dat jullie goed met elkaar overweg kunnen, dat is heel belangrijk dat je een “klik” heb met een therapeut  hoor.’
‘Ja, dat begrijp ik wel, met haar in het ziekenhuis had ik dat ook niet echt, misschien dat zij dat ook wel heeft aangevoeld’ zei Lida.
‘Tja alles bij elkaar is er toch nog aardig wat tijd overheen gegaan.’
‘Nou het is ook een gekkenhuis geweest met die feestdagen, wat een gedoe allemaal.
We zijn nog bij Arie z’n zus ook geweest tussen oud en nieuw, was gezellig hoor maar ik moet ook wel wennen aan zulke dingen.’
‘Dat kan ik me goed voorstellen maar ik ben blij dat jullie zo leuk met elkaar omgaan.
Had je ook een kerstboom enzo?’
‘Ja, een kleintje, bracht Arie een dag voor de kerst, kant en klaar, ik hoefde alleen maar de stekker in het stopcontact te doen.’
‘Hij is erg lief voor je hè?’
Ze bloosde.
‘Ik zal de zuurkool stampen en dan kunnen we aan tafel.
Pak jij effies twee biertjes voor jou en Arie uit de ijskast.’
‘Waar is de opener en wat wil jij?’vroeg ik.
‘Ik drink gewoon water uit de kraan, hier staat mijn glas.
Ik opende de flesjes en liep naar de kamer.
Arie zat op de grond te spelen met een wollen draad, Mama en Meissie hadden een prima kameraad aan hem.
‘Biertje?’
‘Zal tijd worden’ zei hij terwijl hij het flesje aanpakte.
Ik zette het glas water op tafel.
De tafel was al gedekt en Lida kwam met het eten binnen, een grote schaal zuurkool met een heerlijke rookworst er bovenop.
‘Arie wil jij nog effe de speklappies uit de keuken pakken en de juskom?’
Arie stond op.
‘Kom aan tafel De Boer’ zei ze tegen mij.
Arie kwam terug en zette de jus en de schaal met speklapjes op tafel.
‘Schep op, neem zoveel je wilt’ zei Lida.
‘Eet smakelijk’ zei ik nadat een flinke portie op m’n bord had geschept.
‘Ik had nog willen bellen voor die kleiclub, heb jij nog geïnformeerd?’ vroeg ik.
‘Ja, ik ga er volgende week naar toe’ zei ze.
‘Je méént het, wat leuk, hadden ze nog meer plek?’
‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet heb gevraagd maar je kan morgen toch effies bellen?’ zei ze enthousiast.
‘Dat zal ik doen.’

Wordt vervolgd.

Bassie - Twee reacties - #

Maandag 08 Januari 2007 at 01:36 am Karel deel 46

‘Hé, De Boer, tijd niet gezien’ zei Arie toen ik het café binnenstapte.
‘Ja, ik ben zéér onverwacht een paar dagen weg geweest, nog de beste wensen, dat kan toch nog wel hè’ zei ik.
‘Tuurlijk, jij ook hoor’ zeiden de mannen aan de bar.
We dronken een biertje en ik daagde Arie uit om een spelletje pool te spelen op de pas aangeschafte pooltafel.
‘Mooi tafeltje hè?’zei Frans toen hij twee biertjes neerzette.
‘Zeker Frans, een hele aanwinst, goeie klantentrekker ook denk ik.’
‘Ja, dat kan je wel zeggen, overdag heb ik ook meer studenten binnen nou.’
‘Overdag moeten die toch colleges volgen?’ zei ik lachend.
‘Maakt mij niks uit wanneer ze dat doen, als mijn tentje lekker loopt vind ik het allemaal best.’
‘Gelijk heb je hoor Frans’ zei ik.
‘Waar zat je trouwens al die tijd’ vroeg Frans.
‘Ja, zeg dat ga ik jou niet aan je neus hangen, ik heb ook nog een privéleven.’
‘Je heb ook niks geschreven al die tijd’ viste Arie mee.
Ik schaterde het uit.
‘Stelletje ouwe wijven, ik zat bij iemand die geen internet heeft en daar moet je het mee doen, haal nog maar twee bier Frans.’
Frans slofte naar de bar.
‘Waar was Karel dan?’ probeerde Arie nog.
‘Die had niks te klagen’ zei ik.

‘Is Lida thuis Arie?’ vroeg ik.
‘Voor zover mij bekend wel.’
‘Dan loop ik zo nog effies bij d’r langs.’
‘Ze zal wel met eten bezig zijn, zal ik d’r bellen en vragen of je ook kan komen eten, ze zou zuurkool maken en ik zou bij d’r eten.’
‘Oh en wil je dan niet liever met z’n tweetjes eten?’
‘Ik ga d’r vanuit dat je na de koffie pleite maakt’ zei Arie lachend.
‘Oké waarom niet? Bel maar.’
Hij pakte zijn mobieltje.
Ik deed een ijverige poging om van hem te winnen met poolen maar dat lukte me dus niet.
‘Voormekaar, we worden over een half uurtje verwacht.’
‘Nou wat gezellig, nog een biertje dan maar?
Die Frans schiet niet op zeg.’
‘Je heb toch verloren, de verliezer betaald hoor.’
‘Maar natuurlijk’ zei ik en pakte onze glazen op.

We gingen weer aan de bar zitten.
Frans kwam met een bordje kaas langs.
‘Hoe was het kerstdiner hier eigenlijk?
Wat het een beetje te eten wat Frans jullie heeft voorgeschoteld?’
‘Oppassen jij hoor, ik kan heel wat beter koken als jij, met je magnetron’ reageerde Frans terwijl hij een waarschuwend gebaar maakte met één wijsvinger.
‘Daar twijfel ik niet aan, ik ben zéér gelukkig met mijn magneetje’ lachte ik.

‘Het was echt lekker en ook heel gezellig’ Arie vertelde uitgebreid over het diner.
We dronken ons biertje en vertrokken naar Lida.

Wordt vervolgd.

Bassie - Drie reacties - #

Maandag 01 Januari 2007 at 12:10 am 2007

Vergiffenis maakt het verleden niet mooier

Bassie - 41 reacties - #