Opgehokt
Van ophokken was weinig sprake gisteren, geen hok te bekennen.
Uit hun krachten gegroeide pinautomaten waar géén geld uitkwam omdat je er ook géén pinpas in hoefde te duwen.
Met de hand afschermen was godsonmogelijk of je moest van een reus afstammen, dan nog betwijfel ik of het gelukt zou zijn.
Mijn aanvallen van claustrofobie waren volledig onterecht geweest
Toch vond ik het wel jammer, de nostalgie gaat weg op die manier.
De decorbouwers komen zonder werk te zitten.
Het rode potloodje aan het touwtje is verbannen.
De potloodfabriek zal binnenkort wel op z'n reet gaan, als 'ie het al niet is, wie gebruikt er nou nog een potlood tegenwoordig?
Kleurende kinderen zijn bijna uitgestorven, ik was gek op kleuren, altijd heel netjes tussen de lijntjes, ik was er goed in.
Tegen de tijd dat er gestemd mocht gaan worden begon het weer te kriebelen.
Dan verlangde ik naar dat rondje dat ik rood mocht kleuren.
Ik zou het met uiterste precisie inkleuren zoals altijd, niet over het zwart heen, dat mocht niet.
Gisteren viel mijn droom in duigen, ik had er totaal niet bij stil gestaan dat de ophokplicht was afgeschaft, dat ik zou moeten pinnen.
Wat een klotezooi, daar ging mijn mooie plan.
Ik was teleurgesteld maar herstelde me vrijwel onmiddelijk, niemand kan iets gezien hebben.
De getatoeëerde bodyguard die het stemverkeer stond te regelen had niet veel te doen wegens overdadige stilte, dat had ik eerder al op de radio gehoord, dat de opkomst minimaal was.
Ik werd als een vorst ontvangen, hij maakte een lichte buiging, knikte me toe en wees me de weg, alsof ik de door drie man bezette tafel over het hoofd had kunnen zien.
Ik scheurde de enveloppe open en haalde de inhoud eruit, zoekend naar de prullenbak schoot de bodyguard mij te hulp, hij pakte de lege enveloppe van me aan.
'Geef maar, de bak staat hier' zei hij vriendelijk.
'Wie wil m'n kaart?' vroeg ik aan de drie achter de tafel.
Ik gokte op de middelste, fout!
De meest linkse pakte mijn kaart en ik kreeg in ruil een nummertje, zoiets als je ook bij de bakker krijgt.
'En dan mag U daar stemmen' zei de man en wees op de pinautomaat.
De man die ernaast zat pakte het nummertje aan, brabbelde wat en ik pinde.
Klaar!
Wat een ongezellig gedoe, niet eens de kans om het briefje met " Taïda moet blijven om haar diploma te halen" stiekum in de stembus kunnen stoppen, het was zo'n mooi plan geweest.
'Hoe zit het nou met mijn vingerafdruk?
Wordt nou ook de tijd genoteerd zodat ik een alibi heb?' vroeg ik aan de bodyguard, terwijl ik richting uitgang liep.
Toen ik omkeek zag ik nog net hoe hij een kwastje uit z'n metalen koffertje haalde.
twintig reacties
Ja. Mopperpot, zo gaat dat. Vernieuwing alom. Maar jouw vingerafdruk is gesafed, daar kun je van op aan!
Leuk geschreven Mopperpot, achter de naam van dit weblog zou je niet verwachten dat er toch te lachen valt op je site! Heb een fijne dag en vr. gr. van Rietje.
jaja vernieuwing overal vernieuwing…
moest wel weer lachen om je verhaaltjes.. erg leuk.
groetjes kim
Bij ons ging het allemaal heel anders, mijn opperste verwarring staat genoteerd onder de volgende url:
En die drie figuren zitten daar voor 125 euro p.p. een dag bonnetjes af te scheuren werd mij verteld nadat ik mijn verbazing had uitgeschreven over de poppenkast.
Ja, het sfeertje is nu toch wel anders. Maar ge zijt verzekerd van anonimiteit hoor, met al die nummertjes…….
Fijn weekend,
en ja, er was penstaart………
Kaya vond het er buitengewoon aangenaam vertoeven. Niet onwaarschijnlijk dat de enorme zak chips, waar het nummertjes uitdelende gezelschap zich op het moment dat wij er waren aan te goed deed, daar debet aan was. Nog voordat ik nummer 138 in ontvangst had kunnen nemen (en ik was op dat tijdstip de enige aanwezige, die een stem wilde uitbrengen)dook ze onder de tafel om de aldaar geknoeide kruimels naar binnen te werken.
Fijn weekend.
Bassie,
Ik heb zojuist een half uur besteed aan het lezen van heel veel stukjes/verhalen van jou op deze site. Je bent geweldig; echt waar !!
ps zit het echt met plezier en met een glimlach te lezen of bij een enkel stukje brokje in mijn keel…
Dat was me toch weer even een leuk potje gemopper, vrouwe mopperpot. Ik probeer een gezicht op u te kleven maar het lukt me niet. Vreemd is dat want in gedachten zie ik uw vingers zo over het klavier dansen terwijl er zich op uw gelaat een glimlach nestelt. Die glimlach is bijna tastbaar, dat gelaat blijft echter visueel oninneembaar.
Moderne electronica is inderdaad een geduchte concurrent voor de meer traditionele tekengereedschappen. Helpt overigens wel weer mensen die creatieve aandrang voelen, maar niet zo technisch begaafd zijn.
Win Some – Lose Some
Ter troost. Wij kopen nog regelmatig potloden. Dochterlief tekent en kleurt nog volop en ongehinderd door hang naar perfectie. Zoon tekent striphelden en draken. Vrouw droedelt, en ikzelve maak ze voornamelijk kwijt.
Overigens een fijn web-log. Je schrijft makkelijk leesbaar.
Met deze opkomst was dat inderdaad nog mogelijk geweest!