Compliment
Verschillende mooie reacties kreeg ik op het schrijfsel "Dauwdruppels."
De roos werd op de foto gezet door LH, ik vroeg en kreeg toestemming om hem te gebruiken, waarvoor nogmaals mijn dank.
Ik stuitte op de roos en was als vastgenageld aan mijn stoel.
Met een brok in mijn keel heb ik, naar ik vermoed ongeveer een minuut of drie,vier, naar de roos zitten kijken.
Ik dacht aan een periode in mijn leven dat één en ander niet zo lekker ging en mijn vingers vlogen over het toetsenbord, binnen vijf minuten schreef ik het gedicht.
Ter geruststelling, niet alles wat ik hier schrijf is actueel, situaties kunnen ook van lang geleden zijn én ook wil ik nog effe de nadruk leggen op het feit dat mijn schrijfsels semi-autobiografisch kunnen zijn.
Verdriet is een moeilijke emotie, waar je weinig of geen invloed op heb.
Wel hoe je ermee omgaat, je kan je leven laten verscheuren door verdriet of je kan het verwerken en verder gaan met je leven.
Natuurlijk weegt het ene verdriet véél zwaarder als het andere en ook kan de één beter met verdriet overweg als de ander.
Ik ben een jankerd, als ik verdriet heb wil ik janken.
Dan wil ik niet dat iemand zegt: 'Ach stil maar.'
Dan denk ik: ' Laat me nou effe janken, wees jij maar stil.'
Naar mijn mening zijn mannen kampioen in het "Ach stil maar."
De meeste mannen lopen volgens mij nog altijd met het idee rond dat een man niet mag huilen omdat het een uiting van zwakte zou zijn.
Daardoor kunnen ze denk ik niet begrijpen dat huilen een genezende werking heeft.
Ik ben iemand die graag armen om je heen slaat als je huilt en toch kan ik dat ook niet bij iedereen.
Ook in mijn correspondentie komt het regelmatig voor dat ik armen om mensen heen sla met als gevolg dat iemand op een dag aan mij vroeg hoeveel armen ik heb.
Ik antwoordde: ' Ik heb vele armen, ik denk dat als we allemaal wat meer met onze armen doen, er minder armoede zal zijn en ook de armen van geest zullen dan minder armen ter beschikking hebben om er vuisten mee te maken.'
Rustig maar, ik hoor het je zeggen: 'Hallo de Boer, wat ben je filosofisch bezig zeg.'
Ach ja een mens heeft van die dagen, dan lijkt een beetje slap gelul van een ander niveau opeens reuze zinvol.
Of dat werkelijk zo is zal je mij niet horen zeggen.
Wat je me wel hoort zeggen is dit, als je niet zo lekker in je vel zit ga dan eens kijken op www.willemderidder.com, daar staat rechtsboven :"Doe nu de gevoelservaring."
Dat is een hele lekkere ontspanningsoefening, ik kan het je aanraden.
Toch ben ik wel blij dat ik niet helemaal als een man die niet mag huilen denk, ik heb veel begrip voor huilenden mensen, groot en klein.
Je kent vast wel dat boek " Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus."
Mijn vriendin zegt over mij: ' Jij komt van Pluto.'
Kijk, dát vind ik nou een compliment.
25 reacties
Ik ben wel een jankerd, maar kan er dan weer niet tegen om vastgepakt te worden. Ik moet dan toch echt even eerst uithuilen om getroost te kunnen worden.
oh bassie
heerlijk huilen ik kan het zo heerlijk bij gevoelige muziek meestal viool,
ik snuffer een heerlijk eind weg,
je lijkt me het einde als je zo’n man bent
)
wanneer spreken we af )
groetjes
klapper
Ik weet het niet.
Soms huil je oude wonden weer open. Zelf had ik het vorige week…een herinnering liet me huilen en ik was dagen daardoor ‘melancholiek’.
Prachtig geschreven Bassie en zo herkenbaar. Vooral het volgende is ijzersterk. Ik heb vele armen, ik denk dat als we allemaal wat meer met onze armen doen, er minder armoede zal zijn en ook de armen van geest zullen dan minder armen ter beschikking hebben om er vuisten mee te maken. Helemaal met je eens. Je bent eigelijk pas een echte man als je ook af en toe kunt huilen… Offtopic: Thanks voor je reacties op mijn site, ik ga je zeker vaker lezen! Cu
U zult zeggen daar is heer Alpain weer met zijn ecologische gedachtengoed maar ik wil er in deze op wijzen dat huilen zijn invloed heeft op de opwarming van de aarde omdat een traan nu eenmaal een temperatuur heeft van heb je me daar en dat u dus beter een beetje uitkijkt voor de poolkappen als u weer eens ongebreideld een potje gaat zitten janken.
Denkt u echter niet dat mijn ecologisch gedachtengoed mij het wenen belet want au fond heb ik vrouwelijke ogen (zegt mijn vrouw die zelf nooit huilt vanwege een medische problematiek aan de traankanalen maar daarover later meer in een reactie op een artikel over mensen die nooit huilen) en dus bleir ik geregeld het behang van de muren. Film, muziek, theater, onbetaalde facturen, ze brengen steevast de tristesse in mij boven. En dan vergeet ik even de natuur en laat mijn vloeibaar verdriet de vrije loop (wat van mijn kippen niet kan gezegd worden sedert de ophokplicht, maar dit geheel terzijde en mede daarom tussen haakjes).
hai mopperkont zoals jij je zelf beschreef ha ha wel een goede zeg.
Even op je log terugkomen, wat heb jij dat goed verwoord/t zeg. heb er met veel plezier naar gekeken/gelezen.
Ja er bestaat tegenwoordig te weinig liefde in die zin van als het een andere moeilijk heeft.Waar is de liefde dan??Er wordt heel gauw gezegt van
“ Ach die redt zich wel”. Ok maar niet iedereen redt zich wel sommigen hebben idd een arm schouder nodig om even hun verhaal of gewoon het gevoel te uiten. ik kom vast nog wel weer terug om te kijken.
groet en liefs van jo-jo
Alleen huilen schijnt dan weer niet zo veel effect te hebben, huilen schijn je in gezelschap te moeten doen. En voor de rest kan ik alleen maar met bewondering dit stukje lezen. True!
Vroeger schaamde ik me als ik onverhoopt ineens m’n tranen niet meer kon inhouden liet gaan. Teken van zwakte, dacht ik. Mensen die een ander bestempelen als ‘een sterk mens’ willen hen niet zien janken.
De laatste tijd laat ik het gaan. Want na het laten gaan voel je je iets meer opgelucht. En later pas, na een arm om je schouder of simpelweg gezelschap of een luisterend oor (of mail) kan je weer opkrabbelen.
Huilen is volgens mij gewoon even lekker medelijden met jezelf hebben. En daar is helemaal niks mis mee op z’n tijd.
Huilen is opluchting, heerlijk!
En hebben we niet allemaal vele armen… we zouden ze alleen eens wat vaker moeten gebruiken!
heb je email ontvangen… de plaatjes mag je kopiëren denk ik toch… (want ik vond ze op een site waar je ze mocht halen…)
Mijn foto’s, teksten en gedichten uiteraard niet.
groetjes
ik huil vaker van woede en onmacht, dan van verdriet, en het liefs in m,n uppie, geen mensen en vooral geen armen om me heen, want dan komt er een berg verdriet los. een mens zit soms raar in elkaar, maar dat jij van pluto komt, daar heeft je vriendin wel gelijk in.
knuffel van een andere vriendin.
Zonder huilen, geen lachen. Verdriet moet je verwerken, en huilen helpt. Het is zo bevrijdend!
Net als lachen…
Zonder er ooit één gelezen te hebben, vind ik self-help boeken onzin. Maar voor de Mannen van Mars en de Vrouwen van Venus wil ik een uitzondering maken. Omdat werkelijk iedereen het er over heeft.
Normaal ben ik heel stoer. Normaal huil ik nooit. Behalve als ik films kijk. Dan is Disney al zielig genoeg…
Waarom zouden mannen niet mogen huilen .. wat is dat voor flauwekul… Huilen is een teken dat je een hart hebt… dus wat dat betreft …petje af hoor.
ik herken er veel in. sterk geschreven..
ik ben ook een jankerd, ze zeggen wel jankbal ma da boeit me meestal niet. lucht wel op inderdaad
mooi en goed geschreven( alweer)
Ik huil veel en rouw veel en neem nog steeds afscheid van mijn leven voordat ik ziek werd, ik ben er nog niet klaar mee, en ook niet met ophouden met huilen,ik kruip als een feut en krul inelkaar en ik wil dan alleen maar vast gehouden worden , heel vast en geknuffeld , veel knuffels ik heb een knuf in mijn bed, en caafjes om te knuffen en een kat en een knuffelmap met plaatjes van knuffels erin op mijn Zeugenpaleis. Ik schaam me nergens voor.
Ik kan wel uren vastgehouden worden, maar dat kan helaas niet , ik mis knuffels, ik mis……..het gemis……….
Ik ben ook niet zo’n huilerd, ja, ik ben een man. Soms zou ik willen huilen maar het lukt niet. De laatste keer dat ik gehuild heb was bij het overlijden van mijn moeder en mijn hond. Dus ik kan het wel. Ennuh… pluto is wel een koude planeet en erg ver weg…