« PARDON | Voorpagina | Karel deel 35 »

Karel deel 34

‘Ja dat zal ik doen hoor De Boer.
Weet je, het is zo moeilijk allemaal.
Ik rook niet meer omdat het risico voor mijn gezondheid te groot is maar eigenlijk snak ik elk moment van de dag naar een sigaretje en ook de drank mis ik, vooral de gezelligheid in het café ’ zei ze teleurgesteld.
‘Ja, ik begrijp je wel, het kost mij ook nog steeds moeite, eens een junk altijd een junk denk ik dan, volgens mij is roken de moeilijkste verslaving die er bestaat, als je aan de drugs zit  kan je naar een afkickcentrum, als je jezelf te dik vind kan je naar de gewicht bewakers, als je teveel drinkt kan je naar de AA, als je niet meer mag roken kan je nicotine pleisters bij de drogist kopen, die wenst je veel succes en daar kan je het dan mee doen.
Ja, op internet zijn wel clubjes waar mensen elkaar steunen bij het stoppen maar dat werkt niet voor iedereen.
En jij heb geen computer.
Je zou  misschien toch nog eens bij je huisarts kunnen informeren of die nog iets meer voor je kan doen wat dat betreft.
Niet geschoten is altijd mis’ zei ik.
‘Je heb gelijk, ik zal ‘m bellen’ zei ze met een diepe zucht terwijl ze Karel in haar nek legde, hij genoot.
‘Ik heb nog altijd spijt dat ik, toen ik de kans had, niet op het aanbod van een hypnotherapeut ben ingegaan, ik heb haar ooit ontmoet op een verjaardag bij iemand, zij bood aan dat ze mij onder hypnose van het roken kon afhelpen.
Ik heb ooit een klusje voor haar gedaan bij haar thuis.
Dat is een jaar of tien geleden, ze was toen nog in opleiding en zocht een proefkonijn, ik heb het aanbod destijds afgeslagen met m’n stomme kop, de laatste keer dat ik haar tegenkwam vertelde ze dat ze een succesvolle praktijk heeft en dat had ik al eerder gehoord van anderen, ze doet psycho- en hypnotherapie’ zei ik.
‘Hypnotherapie?
Ga je dan onder hypnose zoals bij Rasti Rostelli en daarna weet je van niks meer?’ vroeg ze.
‘Ja dan wordt je in stukken gezaagd en weer an mekaar gelijmd zonder dat je er iets van ziet’ zei ik lachend.
‘Nee hoor, ik heb geen idee, ik ben nog nooit bij haar onder behandeling geweest maar ik heb wel van verscheidene mensen gehoord dat ze een hele goeie therapeut is, ook op het vlak van traumaverwerking trouwens.
Ze schijnt…………’
Plotseling staakte ik mijn verhaal en stond op, ik pakte mijn telefoonboekje en zocht of ik het telefoonnummer van die therapeute ergens had staan.
‘Weet je wat ik opeens bedenk?’ zei ik terwijl ik door de losse notitievelletjes bladerde.
‘Ja’ zei Lida ‘ik denk dat ik dat weet, jij vraagt je af of zij mij misschien kan helpen.’
‘Inderdaad, dat zou mooi zijn toch?
Alleen heb ik dus geen telefoonnummer maar wel een e-mailadres en haar huisadres staan, wat raar dat er geen telefoonnummer bij staat.
Wat denk je, zal ik haar een mailtje sturen?’zei ik.
Lida keek me twijfelend aan.
‘Ik weet het niet hoor, hoe goed ken je dat mens?
Weet je zeker dat ze te vertrouwen is?’
‘Ja hoor effe, ze is gediplomeerd én succesvol, dat moet toch wel een aanbeveling zijn lijkt me.
Persoonlijk ken ik haar van die verjaardag waar we mekaar één keer per jaar tegen komen én van dat klussie bij haar thuis, ze is een aardige meid waar je ook mee kan lachen en ik heb zeker vertrouwen in haar anders zou ik dit niet eens bedenken’ zei ik

Wordt vervolgd.

---

negen reacties