Karel deel 46
‘Hé, De Boer, tijd niet gezien’ zei Arie toen ik het café binnenstapte.
‘Ja, ik ben zéér onverwacht een paar dagen weg geweest, nog de beste wensen, dat kan toch nog wel hè’ zei ik.
‘Tuurlijk, jij ook hoor’ zeiden de mannen aan de bar.
We dronken een biertje en ik daagde Arie uit om een spelletje pool te spelen op de pas aangeschafte pooltafel.
‘Mooi tafeltje hè?’zei Frans toen hij twee biertjes neerzette.
‘Zeker Frans, een hele aanwinst, goeie klantentrekker ook denk ik.’
‘Ja, dat kan je wel zeggen, overdag heb ik ook meer studenten binnen nou.’
‘Overdag moeten die toch colleges volgen?’ zei ik lachend.
‘Maakt mij niks uit wanneer ze dat doen, als mijn tentje lekker loopt vind ik het allemaal best.’
‘Gelijk heb je hoor Frans’ zei ik.
‘Waar zat je trouwens al die tijd’ vroeg Frans.
‘Ja, zeg dat ga ik jou niet aan je neus hangen, ik heb ook nog een privéleven.’
‘Je heb ook niks geschreven al die tijd’ viste Arie mee.
Ik schaterde het uit.
‘Stelletje ouwe wijven, ik zat bij iemand die geen internet heeft en daar moet je het mee doen, haal nog maar twee bier Frans.’
Frans slofte naar de bar.
‘Waar was Karel dan?’ probeerde Arie nog.
‘Die had niks te klagen’ zei ik.
‘Is Lida thuis Arie?’ vroeg ik.
‘Voor zover mij bekend wel.’
‘Dan loop ik zo nog effies bij d’r langs.’
‘Ze zal wel met eten bezig zijn, zal ik d’r bellen en vragen of je ook kan komen eten, ze zou zuurkool maken en ik zou bij d’r eten.’
‘Oh en wil je dan niet liever met z’n tweetjes eten?’
‘Ik ga d’r vanuit dat je na de koffie pleite maakt’ zei Arie lachend.
‘Oké waarom niet? Bel maar.’
Hij pakte zijn mobieltje.
Ik deed een ijverige poging om van hem te winnen met poolen maar dat lukte me dus niet.
‘Voormekaar, we worden over een half uurtje verwacht.’
‘Nou wat gezellig, nog een biertje dan maar?
Die Frans schiet niet op zeg.’
‘Je heb toch verloren, de verliezer betaald hoor.’
‘Maar natuurlijk’ zei ik en pakte onze glazen op.
We gingen weer aan de bar zitten.
Frans kwam met een bordje kaas langs.
‘Hoe was het kerstdiner hier eigenlijk?
Wat het een beetje te eten wat Frans jullie heeft voorgeschoteld?’
‘Oppassen jij hoor, ik kan heel wat beter koken als jij, met je magnetron’ reageerde Frans terwijl hij een waarschuwend gebaar maakte met één wijsvinger.
‘Daar twijfel ik niet aan, ik ben zéér gelukkig met mijn magneetje’ lachte ik.
‘Het was echt lekker en ook heel gezellig’ Arie vertelde uitgebreid over het diner.
We dronken ons biertje en vertrokken naar Lida.
Wordt vervolgd.
drie reacties
Happy New Year de Boer! Welcome back!