Karel deel 74 Zak
Daar hang je dan, aan een oor of aan je staart als je die heb.
Ik heb gelukkig geen staart, dan hang je ook zo op je kop vind ik.
Als je geluk heb mag je bovenop zitten of liggen maar sommigen zijn zo groot, daar is het snel vol.
Sommigen liggen op de verwarming.
Een enkeling heeft héél veel geluk, die mag zelfs op het grote bed liggen, op een badlaken.
De Boer doet maar wat, die kijkt daar verder niet naar.
Eerst hebben we maanden in een enorme plastic zak gezeten in een donkere kast.
De Boer haalde ons op met de auto maar we konden niet naar buiten kijken omdat we in die zak zaten.
Drie zakken vol, we zijn met heel veel.
Het schijnt zelfs dat er nog meer onderweg zijn.
En dan is er ook nog die rooie kat die regelmatig hier onder ons loopt, als we vallen pakt ‘ie ons.
Of niet natuurlijk, je weet het nooit met huisdieren, sommigen zijn wel lief voor ons, het ligt eraan door wie ze opgevoed zijn hè.
Ik ben niet bang voor die rooie hoor, ik lust ‘m rauw.
Vorige week was hier nog een hond binnen, die had een beer te pakken, uit een zak gejat.
Die beer gaf geen kik.
Krijn laat los, riep De Boer maar hij rende weg en verstopte de beer achter de bank.
Toen die hond weg was heeft De Boer die beer weer in de zak gestopt, hij gaf nog steeds geen kik.
Bikkels zijn we als dat nodig is.
Toen we bij De Boer arriveerden hebben we evengoed nog ruim een week in die zak moeten zitten hoor, dat viel tegen maar gisteren werden we eindelijk in de huiskamer op de grond gegooid.
We rollebolden over elkaar heen.
We werden gesorteerd op kleur, dat riekt toch een béétje naar discriminatie maar De Boer zei dat we anders misschien zouden doorlopen.
Van doorlopen is natuurlijk weinig sprake als je met z’n allen in een wasmachine zit, maak dat De Boer maar ‘es wijs.
Als we droog zijn worden we ingepakt en krijgen een briefje op ons kont waar op staat wie we zijn.
Beer , konijn, tijger, leeuw, pop, poes (niet geschikt voor baby i.vm. snorharen).
Dan gaan we weer in de zak, de zak van Sinterklaas, zegt De Boer.
Over een paar weken worden we weggebracht, nee niet naar Spanje maar naar het Blijf van mijn lijf huis.
Op 5 December worden we dan eindelijk uitgepakt en dan………..
Ja ……….dan kunnen we eindelijk weer doen waar we voor gemaakt zijn,
knuffelen, héél veel knuffelen.
Die rooie houdt ook wel van knuffelen.
zes reacties
Het blijf van mijn lijf huis heb ik een aantal jaar geleden ook nog eens een workshop klussen gegeven. Dat was een hele bijzondere dag! Je had de dames moeten zien met mijn grote rooie boormachine, het werden weer even sterke vrouwen. En als er iemand sterk is, dan zijn het wél de vrouwen in het blijf van mijn lijfhuis! Weet je hoeveel moed en kracht je nodig hebt om die laatste stap te zetten naar een blijf van mijn lijf huis? En knuffels zijn altijd welkom, overal en altijd!
Liefs van de Klusjuf
http://www.klusjuf.nl
http://www.klusjuf.waarbenjij.nu
Wat kun je toch heerlijk schrijven De Boer,super!!!
En een heel goed idee om ze daar naar toe te laten gaan,is ook een grote troost voor de kids daar!
Dat is een mooi gebaar, toch…