Bertus
Heb je van de week effe tijd, vroeg ‘ie.
Voor jou maak ik tijd.
Jij heb altijd tijd voor mij, dus ik ook voor jou, zei ik.
Op de afgesproken dag stapte ik bij hem binnen, hij voelde zich niet lekker maar had wel zin om d’r effe uit te zijn, ik droeg de tas met zijn zuurstofflesje naar de auto.
We reden naar het kleine winkelcentrum.
Wat mag het kosten? vroeg ik toen ik uitstapte.
Ah, kijk maar, een eurootje of vijftig, zestig.
Maar wel zoveel mogelijk verschillende hoor!
Ja dat hou ik in de gaten.
Bertus wachtte in de auto, zijn zuurstof flesje lag op de handrem.
Gaat ’t wel? vroeg ik.
Ja, het gaat wel, zei hij.
Ik legde de winkelier uit waar ik voor kwam
De man zette verschillende soorten in een grote kartonnen doos.
Kijkt u eerst maar effe wat het nu kost.
Zesendertig euro, zei de man.
Heb u effe tijd, ik loop naar de man met de centen.
Ja, hoor, ga je gang.
Ik deed de autodeur open, zesendertig euro is het nu Bertus, we hebben d’r een stuk of veertien.
Oh ga nog maar effies door hoor, honderd euro mag ook.
Ja, zoveel?
Ja joh, die man heb zó z’n best gedaan voor mij, dat heb ‘ie eerlijk verdient.
Oké, zei ik en liep terug naar de winkel.
Heb die kerel geen karretje, dan hoef je niet zo te sjouwen, zei Bertus, toen ik hijgend de eerste doos in de auto tilde.
Als ik jou niet had, lachte ik.
De rest van de pakketten bracht ik met een steekkarretje naar de auto.
We reden via de IJ-tunnel naar de stad.
Ik draaide de Spuistraat in.
Hier ben ik opgegroeid, zei hij met een grote grijns op z’n snoet.
Waarom denk je dat ik zo rij, lachtte ik.
Ja , dat vertel ik elke keer weer geloof ik, lachte hij.
We reden langs de Westertoren.
Zo , ze hebben ‘m geschilderd, mooi geworden zeg.
We pakten nog een stukkie Overtoom.
Hij genoot van zo’n ritje door de stad.
Op de Willemsparkweg belde ik aan.
Dag mevrouw, mijn buurman is Bertus de F. , hij zit in de auto, hij redt het niet om naar binnen te komen, ik kom een cadeautje brengen.
De advocaat van Bertus kwam naar buiten en knielde bij mijn dubbel geparkeerde autootje.
Terwijl hij en Bertus een praatje maakten sjouwde ik voor tachtig euro Belgisch bier naar boven.
Bertus was tevreden.
Op de terugweg scoorden we een patatje bij een loods vlak voor de Schellingwoudebruggen.
Ik kende het bestaan van die patattent niet eens.
Dankjewel Bertus, eindelijk een adresje voor echte patat.
Donderdag 3 Januari 2008 wordt Bertus begraven, hij werd 54 jaar.
vier reacties
Ik krijg er kippevel van. Ik wens je sterkte morgen.