« Karel deel 17 | Voorpagina | Karel deel 19 »

Karel deel 18

Door onvoorziene omstandigheden was er een langere periode verstreken voordat ik weer tijd had om naar het ziekenhuis te gaan.
Ik meldde mij netjes aan de balie, dezelfde verpleegster sprak mij aan.
‘U komt voor mevrouw de Boer is het niet?’ vroeg ze vriendelijk.
‘Inderdaad, wat goed dat U dat heeft onthouden’ zei ik verrast.
‘Ze ligt op zaal, het gaat goed met haar’ zei ze en wees me de weg.
Ik besloot dan toch maar eerst bloemen te halen van de cadeau bon van Frans.
Een half uurtje later was ik terug met een mooi boeket.
‘Hallo Aal, hoe gaat het, je ziet er een stuk beter uit zeg’ zei ik opgewekt.
‘Ja, ik voel me een stuk beter sinds de operatie’ zei Alida.
‘Welke operatie heb je het over ?’ vroeg ik verbaasd.
‘Ik heb twee dagen geleden een pacemaker gekregen, het was maar een kleine operatie hoor, het viel reuze mee.’
Ik voelde me een beetje schuldig omdat ik haar niet had bijgestaan.
Ze vertelde dat ze weer helemaal niet goed was geworden en na enkele onderzoeken hadden de artsen besloten om haar een pacemaker te geven.
‘Hij zit hier’ ze legde haar rechterhand op een plek onder haar linker sleutelbeen.
‘Hij is ongeveer zo groot als een ouderwetse knaak, iets groter geloof ik zelfs’ zei ze.
‘De vrouw van zes miljoen en dat voor een knaak’ lachte ik.
Aal lachte voorzichtig mee.
‘De bloemen heb je van de kroeg, ik zal ze voor je in het water zetten, ben zo terug.’
‘Mooi boeket, wil je Frans bedanken van mij?’ vroeg ze.
‘Dat zal ik doen hoor.’
Ik zette de bloemen op de tafel toen ik terugkwam en mijn oog viel op een kaartje aan een boeketje rode roosjes.
“Van Arie” stond er op het kaartje.
‘Verder nog bezoek gehad Aal?’ vroeg ik zo nonchalant mogelijk.
‘Ja de Boer, Arie was gisteren hier, ik wist niet wat ik zag, die roosjes op tafel bracht hij mee.
Ik vind het zo lief van hem’ zei ze een beetje verlegen.
‘Hij  bleef niet lang hoor, hooguit tien minuten, hij zei dat hij niet wist wat hij moest zeggen en eerlijk gezegd wist ik het ook niet zo goed, ik had nooit verwacht dat hij me zou komen opzoeken.’
‘Nou het is wel leuk van hem dat ‘ie je effe beterschap komt wensen toch?’
‘Ja dat was een hele verrassing.’
Ze vertelde wat haar zaalgenoten mankeerden en ik luisterde aandachtig.
‘Als alles volgens plan gaat mag ik volgende week naar huis.
Dan komt  er de eerste tijd iemand van de thuiszorg om me te helpen en dat heb ik liever niet’ zei ze een beetje onzeker.
‘Waarom niet? Je zal toch niet direct alles zelf kunnen lijkt mij en je huisje ziet er keurig uit dus wat is het probleem?’zei ik met een grijns.
‘Nou de Boer, ik ben niet helemaal achterlijk en mijn huisje ziet er niet keurig uit, dat besef ik echt wel nu ik hier in dat keurige ziekenhuisbed lig.’
‘Aal, geloof mij maar als ik zeg dat je huisje er keurig uitziet, ik sta hier niet voor niks met die grijns op mijn waffel’ zei ik op geruststellende toon.
‘Bedoel je dat? ’ haar adem stokte héél even.
Ze begon opnieuw : ‘Bedoel je dat je wil zeggen uh ?’
‘Ja dat bedoel ik, het is bijna klaar’
‘Ach de Boer, wat ben je toch een lieverd.’
Ik zag een traan in haar ooghoek opborrelen.
‘Als ik slaap ja, jij moet ook weer gaan rusten, ik kom snel weer langs, dag lieve Aal’

Wordt vervolgd.

---

dertien reacties