Karel deel 19
Voor Tuut
‘Uitgewupt?’ vroeg ik toen ik de teleurgestelde snoetjes in het café zag.
‘Uitgewupt’ bevestigde Arie, de anderen knikten meewarig.
Ze namen bijna gelijktijdig een slok van hun biertje om hun verdriet weg te spoelen.
‘Nou opsjodemiedere met die wuppen dan, Nederland kan weer ontwupt worden, hoera!’ zei ik met een grijns.
‘Het was een klote wedstrijd maar daar begrijp jij toch niks van, voetbaldebiel die je bent’ beet Arie me toe.
‘Zeg eh, gaan we schelden? Effe normaal hè roosje m’n roosje’ ik deed er een knipoog achteraan.
‘Neem asjeblieft een biertje en hou je kop dicht’ zei Arie.
Ik besloot er verder niet op door te gaan, een kleine steek onder water moest kunnen maar de wet op de privacy hield ik graag in stand.
‘Frans, je moet de groeten van Aal hebben en bidankt fur die blumen’ zei ik met een schijnheilige grijns terwijl ik een lichte buiging maakte.
‘Oh hoe gaat het met d’r?’
‘Ze mag zeer binnenkort naar huis als alles goed gaat.’
‘Nou dat is lekker voor d’r, een mens is toch het liefst is z’n eigen huis.’
‘Ja ik zal de finishing touch morgen of overmorgen in orde maken en ook een kattenbak en een mandje voor Karel gaan kopen, als Aal thuis is neem ik hem mee.
Zeg jongens is er nou al iemand die zich voor die andere jonkies interesseert?’ vroeg ik met gemaakte dwang terwijl ik met mijn knokkels op tafel sloeg.
‘Heb u jonkies?’ reageerde een vrouw die aan een tafeltje bij het raam zat.
‘Nou ik niet maar ik weet er wel twee, zusjes zijn het.’ zei ik enthousiast en liep naar de vrouw toe.
‘Mijn kleindochter wil graag een poesje, geen twee, welke kleur zijn ze?’ vroeg ze.
‘Eén is helemaal zwart en de ander heeft een beetje wit, U kan morgen wel effe komen kijken, hier om de hoek op nummer 281 in het benedenhuis, als U om twaalf uur komt zorg ik dat ik er ben.’ zei ik
‘Dat spreken we af, dan breng ik mijn kleindochter ook mee, dan kan zij kiezen’ zei de vrouw.
Ik liep naar de bar.
‘Geef me nog een biertje Frans en doe die trieste gevallen aan tafel ook wat van mij, dan knappen ze misschien op’ zei ik lachend.
Ik geef helemaal niks om voetbal en kan dus ook niet begrijpen dat mensen verdrietig kunnen worden omdat elf man het niet voor mekaar krijgt om een bal in een netje te schoppen.
Onzin vind ik het maar smaken verschillen.
De volgende dag kwamen de mevrouw met kleindochter en ik tegelijk aanlopen bij het huis van Aal.
Ik was blij dat de boel al redelijk aan kant had, anders zou ik niet weten wat voor houding ik me had moeten geven.
Het meisje was een jaar of zes en direct verliefd op Karel.
‘Oh Oma, deze is lief ’ zei ze terwijl ze hem oppakte.
‘Ja dat is ‘ie inderdaad maar die is al weg, de twee zwartjes, daar mag je uit kiezen.’ zei ik.
Ze zette een pruillip op en keek naar haar oma.
Ik kreeg het even benauwd, ‘over mijn lijk’ dacht ik.
‘Nee lieverd, de zwarte poesjes, daar mag je er één van nemen’ zei oma stellig.
‘Oké, dan neem ik deze’ ze zat op de grond met de zwarte met witte pootjes te spelen.
Ik slaakte een zucht van verlichting.
Wordt vervolgd.
vier reacties
Thanks