« Karel deel 35 | Voorpagina | Karel deel 37 »

Karel deel 36

Toen we bij de dealer aankwamen stond mijn autootje binnen, er brandde nog licht en de deur was nog open.
‘Kijk dat is ‘m, die kleine rooie, ik heb iets met rooien’ zei ik lachend tegen Lida.
‘Nou wat ziet ‘ie d’r goed uit zeg, weet je wel zeker dat het geen nieuwe is?’
‘Dat lijkt me stug voor die prijs, hij ziet er inderdaad erg goed uit voor een auto van die leeftijd en ik moest natuurlijk rekening houden met mijn budget’ zei ik lachend.
‘D’r zit geen roestplekkie op zeg’ zei Lida terwijl ze keurend om het karretje heen liep.
‘Ha, De Boer, je bent een dag te vroeg’ hoorde ik Roland achter me zeggen.
‘Ja, ik weet het jongen maar we hadden zin in een ritje.’
‘Ik plaag je maar hoor, ik heb namelijk wel goed nieuws voor je, hij is zonder probleem door de keuring, hij staat sinds een paar uur op je naam en ik had je al eerder willen bellen om te zeggen dat je hem kon ophalen maar het was opeens enorm druk en ik heb simpelweg nog niet de gelegenheid gehad, eigenlijk wilde ik je nu gaan bellen om te zeggen dat ‘ie klaar staat.’
‘Dat meen je niet’ zei ik vol verbazing.
‘Jazeker wel, als je genoeg geld bij je hebt kan je hem meenemen’ zei Roland.
‘Geld is geen probleem, de pinpas is er goed voor maar hij is nog niet verzekerd, wacht, ik bel effies naar m’n tussenpersoon, gelukkig heb ik ook z’n privé nummer.’
Ik pakte mijn mobieltje.
‘Willen jullie koffie?’ vroeg Roland.
‘Ja graag’ zei Lida, ik knikte.
Lida wenkte me naar de andere kant van de auto, ze wees op een paar kleine lakbeschadigingen.
Het verzekeren was geen enkel probleem, mijn tussenpersoon gaf me toestemming om te rijden.
Roland kwam terug met de koffie.
‘Ga lekker zitten’ zei hij
‘Hij is verzekerd, dus het is in orde.
Mijn assistent heeft een paar kleine beschadigingen gezien, heb je daar misschien een likje verf voor?’ vroeg ik.
‘Nou De Boer doe niet zo raar’ zei Lida met een rood hoofd.
Ik schoot in de lach.
‘Je heb nou dezelfde kleur als die auto.’
‘Natuurlijk, ik zal een lakstift halen’ zei Roland en vertrok weer.
‘Ik ben blij dat je me er attent op maakte, ik had het zelf niet eens gezien, zei ik tegen Lida terwijl ik haar een schouderklopje gaf.
‘Ach, ja dat zijn net van die kleine dingetjes, als je d’r niks an doet dan gaat het roesten.
Maar je moet me niet je assistent noemen, dat vind ik raar.’
‘Misschien heb ik in de toekomst wel een assistent nodig, als ik een succesvol schrijver ben moet ik natuurlijk wel een secretaresse hebben’ lachte ik.
‘Dat zien we dan wel weer, zover is het nog niet.’

Roland kwam terug met de lakstift en tipte braaf de plekjes aan die Lida hem wees.
Toen hij klaar was overhandigde hij mij het flesje.
‘Hou maar bij je, voor als er wat is.’
We regelden het financiële deel en toen dat klaar was zei hij:’Wacht even, nog een aardigheidje.’ Hij liep weer naar achter.
Hij kwam terug met een prachtig boeket bloemen.
‘Veel plezier met de auto’ zei hij.
‘Dankjewel jongen, als ik genoeg heb verdient dan koop ik bij jou ook de volgende.
‘Deal’ zei hij en opende de showroomdeuren.
Lida en ik stapten in en zwaaiend reden we weg.

Wordt vervolgd.

---

acht reacties