« Karel deel 38 | Voorpagina | Karel deel 40 »

Karel deel 39

Ze zat me nogal schuldig aan te kijken.
‘Vindt je dat werkelijk zo interessant om te weten?’ vroeg ik.
‘Nou ja, niet per sé interessant, ik vraag me gewoon af waarom een mens met een soortgenoot in bed wil stappen.
Het is ordinaire nieuwsgierigheid, dat geef ik grif toe.
Ik bedoel dat ik mezelf nou niet meteen met een vrouw in bed zie liggen.’
‘Dat hoeft toch ook niet meteen, daar kan je rustig de tijd voor nemen’ lachte ik.
Arie heb ‘t er ook wel eens over, dat ‘ie daar eigenlijk niks van snapt, van jou’ zei ze.
‘De Boer is geen echte kerel zegt‘ ie dan.’
Ik schoot opnieuw in de lach.
‘Nou je bent ook niet bepaald een dame toch?
Ik beloof dat ik het aan niemand doorvertel’ zei ze.

‘Ik ga de rekening vragen, het wordt me hier te link’ zei ik hikkend.
Ik stak mijn arm in de lucht en schoof duim en wijsvinger over elkaar terwijl ik oogcontact met de barman maakte.
Hij zwaaide ten teken dat hij me had gezien.

‘Ach Arie, ja verrek die was een tijdje geleden ook al aan het vissen.
Hoe gaat het met hem eigenlijk, ik heb ‘m al een poos niet gezien?’ vroeg ik.
‘Ja, wel goed hoor, hij heb het druk met z’n zus, die heb een andere woning, dan moet je net Arie hebben, dat vind ‘ie heerlijk al dat klussen.
Lekker schilderen en behangen, eerst alles d’r af krabben met een plamuurmes.’
‘Je kan tegenwoordig stoom machines huren, dat schijnt reuze gemakkelijk te zijn, als je zo’n ding goed gebruikt valt het ouwe behang zo van de muur’ zei ik.

‘Ja hij heeft zo’n ding ook opgehaald ergens, dat weet ‘ie allemaal wel, hij heeft al zoveel mensen geholpen om hun woning op te knappen, laat Arie maar schuiven.’
‘Jullie gaan leuk met elkaar om hè?
Hebben jullie een relatie?’vroeg ik.
‘Nou relatie is een groot woord, we vinden mekaar erg aardig.’
‘Maar jullie wippen wel met mekaar?’zei ik gniffelend.
‘Dat gaat je niks an De Boer’ zei ze en bloosde opnieuw tot achter haar oren.
De rekening viel reuze mee, het scheelt een stuk als je geen alcoholhoudende drank hoeft af te rekenen.
Ik legde voldoende geld en een redelijke fooi op het bonnetje en stond op.
Lida volgde mijn voorbeeld.

‘Het is zo gepast, tot ziens’ zei ik tegen de man achter de bar terwijl ik op het geld wees.
‘Bedankt, prettige avond verder, tot ziens’ antwoordde hij terwijl hij een dop op een fles draaide.
Het regende weer, de ruitenwissertjes hadden het er maar druk mee.
‘We gaan mekaar gewoon niet vertellen hoe het zit hè?’ zei Lida.
‘Zullen we dat voorlopig maar lekker voor onszelf houden?’ zei ik.
‘Laten we dat maar doen’ beaamde ze.

Het koffiemolentje snorde tevreden, ondanks dat er geen radio aan boord was hadden we het prima naar onze zin en waren we onverwacht snel thuis.

‘Bedankt De Boer, het was hartstikke gezellig’ zei Lida en ze drukte een snelle kus op mijn wang.
‘Van harte gegund meid en laat me nog effies weten wat je wil met die therapeute.’
‘Doe ik, ik bel je deze week, doe de groeten aan Karel.’

Wordt vervolgd.

---

acht reacties