Karel deel 48
Het was erg gezellig geworden.
Arie en ik mochten niet helpen met afwassen.
‘Dan heb ik morgen wat te doen, we gaan nou lekker an de koffie’ had Lida gezegd na het eten.
Meissie lag bij mij op schoot en Mama bij Arie terwijl Lida de koffie verzorgde.
Tegen half tien stapte ik op.
Terwijl Arie de koffiekopjes naar de keuken bracht liet Lida mij uit.
‘Dag lieve De Boer’ zei Lida terwijl ze een kus op mijn wang drukte.
Ik drukte haar even tegen me aan, mijn kus kwam ergens op haar voorhoofd terecht.
Ik hoorde hoe ze de deur op het nachtslot draaide.
Met een grote grijns liep ik naar huis.
Karel kwam aanrennen toen ik de sleutel in slot stak.
Ik liep direct naar de keuken om hem eten te geven.
Toen hij klaar was met eten kwam hij naar me toe en begon zeer uitgebreid mijn schoot te besnuffelen.
‘Je ruikt je zusje man, die heeft daar zeker een uur gelegen’ zei ik terwijl ik hem aaide.
De volgende dag belde ik met Keramiekatelier De Albatros.
‘Goeiemiddag met De Boer spreekt u, ik wilde graag wat informatie over de keramiekcursus.’
De mevrouw stond me vriendelijk te woord, er was nog een plekje en ik besloot me op te geven.
De cursus zou negen lessen duren, kon ik net lekker tot het voorjaar eraan kwam één keer in de week met Aal naar de kleiclub, het koffiemolentje zou ons brengen.
Ik had er zin in.
Noemde ik haar toch wéér Aal in gedachten hè.
Ik belde Lida op.
‘Ik ga met je mee naar de kleiclub maar heb nu geen tijd om te kletsen’ zei ik gelijk toen ze opnam.
‘Oh wat leuk, geeft niet ik heb ’t ook druk, we spreken mekaar dan wel’ zei ze.
‘Ja, ik ben die avond om zeven uur bij je met het koffiemolentje.’
‘Gaaf, ik zie je dan’ antwoordde ze.
De plicht riep weer.
Op de bewuste avond drukte ik om zeven uur op de bel.
‘Ik ben d’r klaar voor’ zei Lida terwijl ze instapte.
‘Ik heb er ook zin in maar ik hoop wel dat we niet verplicht zijn om een schaal te maken, daar heb ik er genoeg van.’
‘Nou het maakt mij niet uit, ik heb zoiets nog nooit gedaan dus ik doe gewoon wat de juf zegt’ zei Lida lachend.
Het was effe zoeken omdat het huisnummer niet goed zichtbaar was maar het bleek dat we op een woonark moesten zijn.
Zoals ik al vreesde stelde de juf voor dat we een schaal gingen maken.
‘Daar was ik al bang voor juf en ik maak liever een vrouw’ lachte ik.
‘Dus jij wilt boetseren?’
‘Ja, geef het maar een naam, als het maar een vrouw wordt’ zei ik enthousiast.
De juf gaf me een flinke portie klei en liet me gaan.
Heerlijk vond ik het met m’n tengels in die klei te graaien.
Wordt vervolgd.
twee reacties
Dat doet me aan mijn jeugd denken…