Karel deel 51
‘Met Lida de Boer, goedemiddag’ hoorde ik haar zeggen toen ik belde.
‘Meid je gaat steeds netter praten’ zei ik.
‘Hé, De Boer, wat leuk dat je belt, ik was van plan om jou vanavond te bellen, ik heb vanmiddag een afspraak met die therapeut gemaakt, hartstikke spannend, maandag kan ik komen voor een in-take gesprek.’
‘Dat is inderdaad de reden dat ik je bel, om effies te informeren’ zei ik.
‘Ja, ik ben d’r blij om, ze heeft me al helemaal gerustgesteld, ik bedoel ik vind het wel spannend maar ik ben niet bloednerveus, nou ja wel nerveus maar niet zo heel erg, nou ja ik bedoel, hè nou je snapt toch wel wat ik bedoel ?’ zei ze met een diepe zucht.
Ik schoot in de lach.
‘Ja hoor, ik geloof dat ik wel snap wat je bedoelt.
Je vind het best een beetje eng maar niet zo vreselijk omdat ze een bekende van mij is, bedoel je dat?’
‘Ja, dat is precies wat ik wou zeggen, hè gelukkig, jij snapt ook alles.’
‘Heerlijk zo’n veer in m’n kont’ lachte ik.
‘Maar ik snap heus niet alles hoor, je treft het, ik heb een slimme dag’ gniffelde ik.
‘Wat een geluk in m’n leven’ zei Lida.
‘Maar ik ben blij voor je dat het in orde is, doe haar de groeten van mij.’
‘Dat zal ik zeker doen, wat eet je vanavond?’vroeg ze.
‘Ik heb een stamppotje van Appie voor in de magneet.’
‘Ik maak spaghetti carbonara, dat vind Arie erg lekker, heb je zin om mee te eten.?’
‘Nee, joh, ik heb pas nog bij je gegeten, dat hoeft geen gewoonte te worden.’
‘Zeur niet, kom nou maar, Arie zit in het café, dan ga je hem ophalen en komen jullie samen hier naar toe.’
‘Wel lekker’ zei ik.
‘Afgesproken, tot straks’ zei ze resoluut en verbrak de verbinding.
‘Nou man, ik ga maar weer uit eten’ zei ik tegen Karel, die zich uitgebreid aan het poetsen was naast me.
‘Niet zo gezellig voor jou natuurlijk maar ik beloof je dat ik het niet laat maak.’
Ik tilde hem op en liep naar de keuken, ik vulde z’n bakjes terwijl hij op m’n schouders stond.
‘Goeiemiddaaaaaag‘ brulde ik toen ik het café binnenstapte.
Arie stond met een jonge jongen aan het poolbiljart
‘Kan je wel tegen kleine kinderen’ lachte ik.
‘Ikke wel, hij zuipt ook als een volwassene’ lachte Arie.
De jongen lachte mee.
‘Ik kom je uit de kroeg sleuren om spaghetti te eten zo.’
‘Oh gezellig maar eerst een biertje zeker?’
‘Uiteraard, en dan eet ik m’n stamppot van Appie morgen.’
‘Ha die Appie, die is lullig bezig.’
‘Hoezo?’
‘Nou, over die kinderen die een echte hamster hebben los gelaten in de Appie omdat het hamsterweken zijn.’
‘Wat is daar lullig an dan, ik vond het wel humor hebben’ zei ik.
‘Nou AH niet hoor, die weigeren commentaar te geven.’
‘Dan kunnen we volgens mij dus concluderen dat de grootste kruidenier niet altijd op de kleintjes let’ zei ik.
Wordt vervolgd.
vijf reacties
IK hou wel van die verhalen..ben benieuwd hoe het alfoopt..zullen ze optyd zijn voor die spaghetti….
groets jac
Der moest gewoon niemand meer kopen… Worden ze vanzelf kleintjes.