« Karel deel 49 | Voorpagina | Karel deel 51 »

Karel deel 50

‘Nou heb je alles, dan kunnen we naar het feestvarken?’ zei ik tegen m’n teddybeer Setie.
‘Ja, ik heb alles’ zei ze.
Ik stopte haar in mijn rugtas en checkte de inhoud nog een keer.
Het kadootje, mijn waterflesje, een boterham voor onderweg als aanvulling op het late ontbijt, een paraplu voor “je weet maar nooit.”
Voor mekaar!
Karel zat op de leuning van de bank, ik gaf hem een zoen, sloot de deur en liep naar de auto.
Ik zette Setie op het dashbord en trok aan het knopje dat de motorkap ontgrendelde.
De motorolie was nog keurig op pijl.
Op naar het tankstation.
Ik vulde de tank, rekende af en vlak voordat ik de snelweg op zou draaien riep Setie : ‘ Je mobieltje, je hebt je mobieltje vergeten!’
Ik kon nog net op tijd een U-bocht maken.
Vloekend klom ik de trap op.
Ja hoor, daar lag ‘ie, op het aanrecht.
Ik belde haar.
‘Hoi lieffie, het wordt iets later hoor want ik was zo slim om mijn mobieltje te vergeten dus ik ben terug gegaan om ‘m op te halen, ik ga nu weg.’
‘Oké, tot straks’ zei ze enthousiast.
Een klein uur later drukte ik op haar deurbel.
De deur klikte open en ik liep naar binnen zonder de deur dicht te doen, dat doet ‘ie namelijk vanzelf.
‘Ja, hier is handige Harry, wat ben ik toch een sukkel hè om die telefoon te vergeten, daardoor ben ik toch een half uur later dan de bedoeling was, sorry hoor lieverd.’
‘Geeft niks, leuk dat je d’r bent, ja zo’n mobiel moet je wel hebben anders ben je niet bereikbaar.’
‘Nou het gaat er meer om dat ik de wegenwacht kan bellen als ik met pech sta ofzo.’
Ik gooide mijn bodywarmer en das in haar rolstoel en draaide de computer weg bij haar bed.
Ze ligt plat op haar rug en kan zich niet bewegen, ze bestuurt haar hele huis via een ingenieus systeem, ze opent de deur, doet de tv of radio aan, het licht uit, de gordijnen open, kortom alles doet ze zelf met als belangrijkste schakelaar een blaaspijpje.
Ook haar telefoon bedient ze via een blaaspijpje, sinds een paar maanden heeft ze gelukkig een nieuwe pc met spraakbesturing.
Dat gaat met een ietsje meer gemak als destijds met het blaaspijpje maar evengoed kost alles enorm veel energie.
Ze leeft op vloeibaar voedsel.
Ze heeft ook aanrakingspijn waardoor een lekkere knuffel absoluut onmogelijk is, ik drukte drie zoenen op haar voorhoofd, de enige plek waar ze aangeraakt kan worden.
‘Hallo lieverd, die zijn van mij, alsnog gefeliciteerd.’
Ik drukte nog drie zoenen op haar voorhoofd.
‘Die heb je van ons Zeeuwse Meisje’ gniffelde ik.
‘Heerlijk, dankjewel, wil je wat drinken?’ vroeg ze.
‘Ja, graag, ik ga thee voor ons zetten.’
Ik begroette de agapornissen die met z’n tweetjes gezellig aan het babbelen waren.
In de keuken moest ik weer effe wennen aan de aangepaste kraan, die was daar ooit geplaatst toen ze haar bed nog uit kon.
‘Wat voor thee wil jij?’ riep ik.
‘Oh dezelfde die jij neemt ’ zei ze.
Het werd bosvruchten.
‘Er is nog vlaai in de koelkast’ zei ze toen ik de thee op het tafeltje naast haar bed neerzette.
‘Zo dat is lekker’ reageerde ik als taartliefhebber enthousiast.
‘En als je dan ook een klein stukje voor mij afsnijdt dan eet ik gezellig met je mee’ zei ze.
‘Ja dat méén je?’ zei ik vol verbazing.
‘Ja, echt, dat vind ik gezellig, ik probeer soms weer wat te eten, een halve boterham.’
‘Wat goed zeg’ zei ik terwijl ik een stukje taart in haar mond stopte.
Ik pakte haar kadootje uit, een klein glazen engeltje met een rood hartje in haar handjes.
‘Het is een beschermengeltje’ zei ik.
‘Ze is prachtig’ zei ze vol bewondering.
We kletsten er op los, dat kan ze reuze goed.
Er kwam nog een buurvrouw binnenrijden, die ook even kwam feliciteren.
Ik maakte nog een paar keer thee die ze drinkt uit een beker met een rietje.
De middag vloog voorbij, we genoten van elkaars gezelschap.
‘Ik ga je zo verlaten’ zei ik om kwart voor zes.
‘Dat is goed, dan roep ik de hulptroepen vast op, dan kunnen ze me weer lekker wat morfine voeren’ zei ze en sprak met iemand via de intercom.
‘Ja, over tien minuten ben ik bij je’ hoorde ik de persoon aan de andere kant zeggen.
‘Oké’ zei ze.
Ondertussen had ik m’n bodywarmer aangetrokken
We namen afscheid en toen ik wegging wachtte ik toch effe in de gang om zeker te zijn dat de deur dicht was.
Onderweg zat ik me weer te verbazen over haar kracht, haar positieve instelling, haar levenslust.
Ze is fantastisch!
Ik hou van haar !

---

acht reacties