« Karel deel 59 | Voorpagina | Trots »

Karel deel 60

‘Dat is een leuk wijffie wat je gemaakt heb De Boer’ zei Arie toen ik het café binnenstapte.
‘Ik had het al van Lida gehoord maar ben ook effies naar de bieb gegaan om de plaatjes op je site te bekijken.
Ik wil d’r ook wel in het echt zien eigenlijk.’
‘Ik kom zo hoor’ riep Frans vanuit de keuken.
‘Dankjewel Arie, dat kan hoor, ik ga het beeldje “Vergeef me” noemen, ze heft haar handen op hè en legt ze tegen elkaar, ze maakt het gebaar alsof ze vergeving vraagt.’
‘Ja inderdaad, dat is het gebaar maar doet ze dat ook werkelijk, vergeving vragen?’
‘Ja Arie, ze vraagt vergeving voor de fouten die ze gemaakt heeft.’
‘Goh dus er zit echt een betekenis achter?
Als je koffie wil kan ik dat wel effe voor je inschenken hoor, dat kan ik wel, biertappen niet.’
‘Is goed, geef maar koffie’ zei ik en ging verder over het beeldje.
‘Ja, tegelijkertijd maakt ze het gebaar wat bij de oosterse groet “ Namaste” hoort.
Dat is vrijwel hetzelfde gebaar volgens mij.
‘En wat mag dat wel wezen?’ vroeg Arie terwijl hij de koffie voor me neerzette.
‘Ik zal proberen om het je uit te leggen.
Ik had over “Namaste” al verschillende dingen gelezen op internet en het spreekt me wel aan dat woord, vooral de betekenis erachter.
Het schijnt te betekenen “De God in mij buigt voor de God in jou.”
Ik ben geen kerkganger maar ik geloof wel degelijk dat er meer is dan wij beseffen.

Vorige zomer liep ik in de stad en kwam terecht op een helaas net afgelopen bijeenkomst van de Hare Krishna beweging op de Dam.
Ik had er wel meer van willen meemaken.
Allerlei mensen waren bezig om de stalletjes af te breken en de spullen op te ruimen.
Ik vroeg aan een paar dames wat ik gemist had en ik vroeg: ‘Hoe groeten we mekaar?
Ik maakte het “Namaste” gebaar en sprak ook dat woord uit maar op een vragende toon.
Vol bewondering maakten ze hetzelfde gebaar, spraken het uit en vroegen me of ik wist wat het precies betekende.
Dat wist ik niet precies en zij gaven me dus die omschrijving.
Eén van hen vroeg of ik nog iets wilde eten, ik bedankte maar raakte met haar in gesprek, zij had met een kraampje eten had gestaan, ze bood me er wat van aan, ze schepte het in een bekertje, het heet Persaad, een soort zoete snack noemde zij het, het is lekker.
Ze gaf me nog een folder en nodigde me uit om eens langs te komen op een volgende bijeenkomst.’

‘Dus binnenkort loop jij met een kale kop in een lange oranje jurk over de Dam met een paar belletjes te rinkelen.
De Boer dan moet je me echt bellen hoor want dat wil ik absoluut niet missen’ schaterde Arie.
Frans kwam op het gelach van Arie de keuken uit.
‘Wat mis ik allemaal?’ vroeg hij grijnzend.
‘De Boer gaat bij de Hare Krishna’ gierde Arie.
‘Dat zal je enig staan zo’n witte streep over neus’ gniffelde Frans.

‘Met jullie kan je nou nooit ‘es een serieus gesprek voeren’ zei ik en haalde mijn schouders op.
Ik stond op, legde mijn handpalmen tegen elkaar, de vingers naar boven, de handen op borsthoogte, maakte met mijn hoofd een lichte buiging en zei :’Dag stelletje boeren, ik zie jullie later wel weer, Namaste.’

Wordt vervolgd.

---

acht reacties