« Zes woorden | Voorpagina | Karel deel 65 »

Karel deel 64

De volgende avond pas  haalde ik het koffiemolentje bij de kroeg vandaan, Arie stond in de deuropening maar ik liet me niet verleiden tot het drinken van een biertje.
Dat was moeilijk geweest want het was nog lekker weer, de zon scheen nog én er zaten gezellige mensen op het terras.
Tot mijn spijt had ik een afspraak, die ik niet kon verzetten.
Ik zette  de muziek op het hoogste volume en zwaaide toen ik wegreed.
Ik parkeerde vlak voor de deur van het gebouw waar ik moest zijn en duwde tegen het kunststof flapje van de radio waardoor het kaartje naar buiten kwam.
Ik stak het kaartje in mijn kontzak.
De avond verliep een beetje saai, de bijeenkomst waar ik heen was bracht me niet de informatie waar ik naar op zoek was.
Toen ik na afloop in de auto stapte, startte en het licht aandeed, bleek het licht van het dashboard niet werken.
Ik deed de lichten uit en weer aan, geen dashboardverlichting.
Aan de auto die voor me geparkeerd stond kon zien dat mijn richtingaanwijzers wel werkten, ook het grootlicht functioneerde, net als het dimlicht.
In de spiegel kon ik zien dat ook het remlicht en de richtingaanwijzers achter naar behoren werkten.
Alleen het dashboard dus niet, het zou vast aan een zekering liggen, Arie zou dat wel weten.
Ik haalde het kaartje uit mijn zak en duwde het in de radio, de muziek schalde uit de luidsprekertjes, ik zette het volume wat zachter.
Ik reed naar huis, het was een beetje lastig want ik kon dus ook niet  goed zien hoe hard ik reed, ik sukkelde maar wat met de andere weggebruikers mee en bleef uit angst om een bekeuring op te lopen krampachtig op de rechterbaan.

De volgende dag belde ik Arie, hij zou Ad bellen.
Ad belde mij, ik vertelde hem wat er aan de hand was.
Als ik de auto de volgende middag bij Arie z’n loods zou neerzetten zou hij kijken wat er mis was gegaan met de bedrading.
Zo gezegd, zo gedaan.
Toen ik aan het eind van die zonnige middag de sleutel bij Arie ophaalde vertelde hij dat Ad dacht dat het weer in orde was maar vanwege de zon het niet echt goed kon zien.
Arie had vertrouwen in Ad, ik ook.

Ook die avond had ik een afspraak, toen ik ’s avonds thuiskwam, de auto parkeerde en uitstapte zag ik dat de autolichten nog aan waren, ik liep terug en merkte toen pas, toen ik de deur open deed, dat het piepertje wat daarvoor moest waarschuwen niet meer werkte.
De volgende dag belde ik Ad.
Hij had het nogal druk, of ik een paar dagen geduld had.
Dat had ik, ik kon moeilijk anders.
Vrijdagavond kreeg ik een sms van Ad, zaterdag had ‘ie tijd, ik ook.
Ik dropte het koffiemolentje bij Arie en ging in de kroeg zitten om de heerlijke dikke zaterdagkranten te lezen.
Een paar uur later kwamen Arie en Ad binnen, ze hadden geen oplossing kunnen vinden en het was toch zaterdag, dus voor nu was het wel genoeg, volgende week verder.
Ik nam gelaten genoegen met hun voorstel en ging naar huis.
Zondag haalde ik het karretje bij Arie weg, ik reed de snelweg op om naar een vriendin te gaan, tot mijn stomme verbazing bleek de kilometerteller niet meer te werken, nu kon ik zelfs overdag niet meer zien hoe hard ik reed.
Tot overmaat van ramp ging vlak voor de tunnel het rode lampje “check engine” op het dashboard branden.
Het zweet brak me uit, ik scheet bagger in die tunnel en haalde zeer opgelucht adem toen ik er weer uitreed.
Wat moest ik doen, ik was geen lid van de wegenwacht, die auto aan de kant zetten en langs de snelweg gaan lopen vond ik geen aantrekkelijk idee.
Ik besloot door te rijden.
Met zweet in mijn handen kwam ik bij de vriendin aan.
Ik belde Arie, hij zat nog in het café maar Ad was al weg vertelde hij, ik hoefde me geen zorgen te maken, hij ging wel effe bellen.
Ik dronk koffie met de vriendin en besloot het oliepeil te controleren, niks mis mee, koelvloeistof was ruim voldoende en ook remvloeistof leek genoeg.
Meer kon ík er niet aan doen.
Arie belde met de mededeling dat Ad mij wel zou bellen als hij meer wist, als zijn telefoon het tenminste deed, dacht ik erachteraan.
Gelukkig deed de radio het wel.

Wordt vervolgd.

---

vijf reacties