Broertje
Maandag 30 November 2009
In de zomer van 2006 leerde ik in de kroeg een gozer kennen.
Hij liep met zo'n zuurstoftankje op z'n rug. We maakten de gebruikelijke kroeggesprekjes over het bier,de barjuffrouw, het weer, de wereldproblemen, de andere kroegbezoekers en we lachten heel wat af.
We groeiden naar elkaar toe, we werden vrienden, en dat gevoel van vriendschap werd zo sterk dat we mekaar 'broertje'gingen noemen.
Hij had via internet een lieve en leuke meid leren kennen en ze kregen een relatie, zij woont en werkt in Tiel en kwam elk weekend naar Amsterdam
Ik kocht een bootje met een buitenboordmotortje en ik benoemde hem tot eerste stuurman.
Op donderdag haalden we zijn vriendin met het bootje op bij het centraal station.
We maakten leuke tochten door de Amsterdamse grachten, we leden schipbreuk op Het Nieuwe Meer, de motor sloeg af en wilde niet meer starten maar we bleven lachen en ik roeide naar de kant.
Hij heeft sarcoïdose in zijn longen en kreeg, ver voordat ik hem ontmoette,in 2001 te horen dat hij nog anderhalf jaar te leven had.
Vanaf dat moment is hij het leven gaan vieren met bier, shag en wiet en zo af en toe een wodka.
Hij heeft dus al 6 jaar winst omdat hij niet bij de pakken neer ging zitten ondanks dat hij met enige regelmaat in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Zo ook afgelopen september, hij was er slecht aan toe en we dachten dat hij het niet zou halen, hij bleek ook een hartprobleem te hebben.
Na bijna 3 weken ziekenhuis krabbelde hij toch weer op en had weer zin in het leven.
Twee dagen na zijn thuiskomst verbrak mijn vriendin onze lat-relatie en mijn broertje was er voor mij.
Zij en ik gaan vriendschappelijk met elkaar om.
Een week later verbrak hij de lat-relatie met zijn vriendin, ik was boos op hem maar bemoeide me er niet mee, het was zijn beslissing.
Zijn vriendin was erg verdrietig en vroeg mij om haar op de hoogte te houden van het verloop zijn gezondheid, dat beloofde ik.
We maakten weer tochtjes met het bootje, gingen samen naar de kroeg of keken samen tv.
Ik zag natuurlijk dat hij steeds minder energie heeft en dat hij niet goed voor zichzelf zorgt, hij eet heel slecht.
Afgelopen weekend ging het weer volledig mis, hij besloot dat hij naar een verzorgingshuis wil, hij werd zondagnacht met spoed opgenomen op Intensive Care van het Amc.
Ze dachten eerst dat hij een gat in zijn maag heeft maar de scan heeft uitgewezen dat dat niet zo is, ze zoeken verder.
Ik belde zijn vriendin in Tiel en zij kwam direct.
Maandagmiddag zijn we samen naar hem toeggegaan en hij was erg blij om haar te zien.Ze blijft bij mij logeren.
Hij ligt nu op de afdeling Special medical Care, als ze hem kunnen oplappen en hij weer zin in het leven heeft is het goed maar als hij een lijdensweg moet bewandelen wensen we hem toe dat hij snel overlijdt, hoezeer we hem ook zullen missen.
Straks gaan we weer hem toe, we worden heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.
Dinsdag 1 december 2009
Het lijkt iets beter te gaan met hem, hij ligt nog wel op dezelfde etage maar nu 1 kamer verderop zonder alle toeters en bellen, hij krijgt nog vocht via infuus en natuurlijk zuurstof en zijn gebruikelijke medicijnen, hij heeft ook diabetes.
Hij is geestelijk nogal in de war, hij vertelde vol overtuiging dat die andere kamer een militaire afdeling is waar mensen liggen die 'gek' zijn, iedereen werd vastgebonden behalve hij, want de enige die ze kunnen vertrouwen dat is hij en ook alle apparatuur bij zijn bed dat was voor de show want hij heeft dat eigenlijk niet nodig.
Op andere momenten was hij heel helder en normaal.
Wij zijn naar de verpleging gestapt om te melden dat hij dit verteld, ze gaan hem in de gaten houden en gaan in overleg met psychtiarie.
Morgen gaan ze weer verder met onderzoek want hij klaagt over erge buikpijn veroorzaakt door vocht en een vreselijk branderig gevoel (hij wijst dan op z'n slokdarm) als hij iets drinkt, hij at een beetje yoghurt en kromp bij elke hap van pijn in elkaar
We hebben geen idee hoe het zal lopen.........
Geen reacties