Broertje 8

Zaterdag 12 december 2009

Als ik aan kom zit hij buiten met een jointje, z'n vriendinnetje staat bij hem, ik heb zijn beste vriend meegenomen.
Hij ziet hem, hij roept hem en ze zijn dolblij om elkaar te zien, er wordt héél hard gekwispelt, geblaft en geknuffeld.
Na een half uurtje moeten we gaan want de kwispelaar en ik gaan een nachtje uit logeren.
's Avonds belt zijn vriendin, ze hebben een paar uur samen kunnen doorbrengen, samen gehuild en samen gelachen.

Zondag 13 december 2009

Er komt een hele emotionele mail van zijn vriendin waar ze stukken uit hun gesprek verteld, ik snotter wat af.
Die avond belt ze hem en daarna mij, hij is erg somber verteld ze.
Ik neem me voor om naar het ziekenhuis te rijden en een sigaretje met hem te gaan roken voordat ik naar huis ga maar mijn vriendin zegt : Bel hem eerst maar, misschien ligt hij al op bed.
Ze heeft gelijk, hij klinkt erg suf en heeft een slaaptablet gekregen.

Maandag 14 december 2009

Tussen 2 en 4 uur is hét gesprek met dé man en zijn moeder, om 5 uur parkeer ik bij het ziekenhuis.
In de hal zie ik hem rijden in z'n rolstoel, meter voor meter rolt hij zichzelf vooruit, ik versnel mijn pas.
'Waar dacht jij naar toe te gaan in je eentje' ik probeer erbij te lachen.Hij is blij om me te zien.
We gaan koffie en bier halen bij het supertje in het ziekenhuis en daar verteld hij wat het intake-gesprek voor het hospice heeft opgeleverd.
Niks...........de man die de eindbeslissing heeft vindt hem niet ziek genoeg.
Broertje heeft de man gevraagd om klare taal en dat vertaald hij zo: 'Van binnen ben ik verrot, niks werkt zoals het zou moeten maarrrrr dat zie je niet van buiten.
Ik word niet naar huis gestuurd, daar ben ik te ziek voor, de man komt volgende week weer kijken.'
We kunnen niets anders dan afwachten wat 'men' gaat beslissen.
Ondanks dit waanzinnige bericht hebben we 2 hele gezellig uurtjes gehad, we hebben het bericht gelaten voor wat het was, meer konden we er echt niet mee.
Ik vertelde hem dat ik vandaag niet zou komen, weer even aan mijn lijf moest denken.
'Prima, dat moet ook, laat jouw leven niet door het mijne beïnvloeden, je doet genoeg voor me' zegt hij.
'Ja, hallo, ik heb ook recht op mijn verdrietige momenten' antwoord ik.
'Ja, dat mag ook wel' zegt hij.
'Fijn' zeg ik weer, we knuffelen en ik vertrek.
Vandaag heb ik z'n vriezer leeg gehaald en wat erin zat aan een andere vriendin gegeven, dat wilde hij zo.......

Geen reacties