« Karel deel 24 | Voorpagina | Karel deel 26 »

Karel deel 25

‘Heb er iemand een zwemvest voor me?‘ zei ik toen ik druipend van de regen het café binnenstapte.
De aanwezigen schoten in de lach.
‘Heb je geen parapluutje dan?’
‘Jullie weten toch wat voor sukkel ik ben, geef mij effe een handdoekje Frans.’
Ik droogde mijn gezicht af en hing mijn doorweekte overhemd over een barkruk.
Ook m’n T-shirt was nat maar om nou in m’n nakie te gaan zitten ging me net iets te ver.
‘Ja ik heb er wel één maar die was ik natuurlijk vergeten, ik heb een hele tijd onder die luifel gestaan tegenover de tramhalte.
Het bleef maar regenen, er liep een vrouwtje met een prachtige paraplu voorbij, een hele grote met allemaal mooie kleuren, ik zei tegen haar: Ik geef vijf euro voor je paraplu en stak mijn hand uit met vijf gestrekte vingers.
Ze schudde haar hoofd en liep door.
Verschillende voorbijgangers gevraagd of ze hun plu wilden verkopen maar geen mens die hem kwijt wilde.
Stelletje egoïsten’ mopperde ik.
‘Ik had daar nog drie dagen kunnen staan want het hield maar niet op, uiteindelijk besloot ik om van portiek naar portiek te rennen, ik baal als een stekker want ik was onderweg naar de Zeedijk, de hartjesdagen zijn bezig, hartstikke gezellig is het dan maar ik sla dit jaar over.
Geen doen met dit weer, jammer hoor.
Gisteren was ik er met een goeie vriendin, een tijd op het terras op de Nieuwmarkt gezeten.
Lekker ouwehoeren met allerlei mensen, de sfeer is heel gemoedelijk.
Mensen laten mekaar in hun waarde, dat is prachtig om mee te maken, zo zou het altijd moeten zijn.
Later zijn we bij de Vivelavie terecht gekomen waar we in gesprek raakten met een paar aardige meiden.
Het toeval wilde dat de eigenaresse vlak voor mij naar binnen liep.
Al snuivend, mijn neus in de lucht, liep ik achter haar aan.
Wat een lekker luchtje heb je op zeg’ zei ik tegen haar.
‘Dat is Opium’ zei ze vriendelijk.
‘Zie je wel, ik heb het altijd al geweten, ik ben gewoon een ouwe junk’ zei ik terwijl ik rechtsaf sloeg naar het toilet.
Jammer maar ook toen begon het te regenen, we zijn binnen gaan zitten waar het ook erg gezellig was met de trouwe barkeeper, die werkt er ondertussen al achttien jaar.
Onderweg naar huis zijn we nog gestruikeld bij Café Prik, een splinternieuwe gay café waar iedereen welkom, twee jongens zijn de trotse eigenaars, het café is modern ingericht maar heeft een huiselijke uitstraling mede door het aquarium en het meubilair, we zaten lekker onderuitgezakt op een bank te genieten van ons drankje.
Heerlijk relaxed, echt een aanrader.
Om niet helemaal voor nachtbraker uitgemaakt te worden zijn we met de laatste bus toch maar naar huis gegaan.
Mijn bus vertrok iets eerder, we zwaaiden naar elkaar.
Onvoorstelbaar hoe sommige mensen zich kunnen vermaken tijdens zo’n busrit, tegenover mij zat een mevrouw met een haakwerkje.
De haaknaald ging razendsnel heen en weer.
‘Wat maakt U?’ vroeg ik haar.
‘Een petje voor mijn kleinzoon.’
Even wenste ik dat ik zo’n oma had.

Thuis knuffelde ik Karel,gaf hem nog wat kattensnoepjes en kroop in bed.
‘Wat ben jij lekker warm’ zei ik tegen mijn teddybeer.
‘Hm, Karel is net weg’ zei ze terwijl ze in m’n nek kroop.
Ik voelde hoe Karel op bed sprong.
‘Hij is weer terug’ zei ik met slaperige stem.

Wordt vervolgd.

---

dertien reacties