Karel deel 26
De telefoon ging. Ik nam op maar kreeg niet de kans ook maar iets te zeggen.
‘Ja met mij, de kleinkinderen hebben toch vakantie?’ hoorde ik mijn vriendin direct zeggen.
Ik voelde onmiddellijk dat daar meer achter stak.
‘Ja, leuk voor ze’ zei ik ontwijkend.
‘Nou, weet je nog dat het met kerst zo leuk was?’ vroeg ze.
‘Ja, dat weet ik nog’ zei ik wat afstandelijk.
Op tweede kerstdag was haar volledige kinderschare mét hun kinderschare hier geweest.
Ze had de huiskamer omgebouwd tot filmzaal, al het zitmeubilair was in rijen opgesteld, eerste rang voor de kleinsten, tweede rang voor de iets groteren en derde en vierde rang voor de volwassenen, ik mocht helemaal achteraan zitten én de baas spelen over mijn eigen afstandsbedieningen, wat een feest, ik had tóch nog iets te vertellen.
Ze had gezorgd voor popcorn in de pauze, twee smaken, zoet én zout.
Ik ben een zoetbek en zij houdt meer van hartige lekkernijen.
Ze had het allemaal prima geregeld, ook het kerstdiner was weer uitmuntend geweest, zelfs de afwas, ik had er niet eens naar mogen kijken.
Regeldingen kon je met een gerust hart aan haar overlaten.
‘Nou, ik dacht eigenlijk, misschien kunnen we zoiets nog wel eens doen en omdat ze nu vakantie hebben leek morgen mij wel leuk’ hoorde ik haar zeggen.
Ik schrok me rot, dat was wel erg snel.
Ik heb tegenwoordig de behoefte mij een beetje te kunnen voorbereiden op dingen die gaan gebeuren.
Vooral als het om een gebeurtenis gaat waar veel mensen bij betrokken zijn.
Vier is vaak veel, vijf erg veel, zes is massaal, ik geef maar effe een voorbeeldje.
‘Wat denk je ervan?’ zei mijn vriendin aan de andere kant van de telefoon.
Ik slikte en zei: ‘Kan het niet aan het eind van de week?’
‘Nee dat kan niet want dan hebben ze allemaal al wat anders te doen? Ik zit nu bij de jongste en we hebben alles al uitgezocht, de oudste moet dan al naar school’ zei ze.
Ja natuurlijk, kinderen tussen twee en twaalf jaar hebben tegenwoordig zéér volle agenda’s, dacht ik.
‘We weten ook al welke film we gaan kijken, die film die jij ook zo graag wil zien, Madagascar, met die beesten.’
De slijmerd, dacht ik met een glimlach, ze wist dat ik die film al had geprobeerd te huren, toen was ik net te laat en daarna was het er niet meer van gekomen.
‘Die is toch niet geschikt voor de jongste twee?’ vroeg ik.
‘Nee, dat niet maar die moeten toch ook nog slapen ’s middags dus dat is geen probleem’ zei ze vol overtuiging.
Met kerst hadden ze ook geslapen dus dat moest wel kunnen eigenlijk.
‘Nou, beslis nou even wat je wil’ begon ze aan te dringen, alsof het plan van mij kwam.
Het was echt gezellig geweest met kerst en ze gingen redelijk bijtijds naar huis want die kotertjes moesten natuurlijk ook op tijd in bed liggen.
Ze waren nu maar acht maanden ouder dus zouden ze vast nog niet langer mogen opblijven.
‘Nou goed, laat maar komen die handel’ zei ik zuchtend.
‘Dat word een drukke dag jongen’ zei ik tegen Karel terwijl ik hem optilde.
Wordt vervolgd.
tien reacties
kom bassie…
zet je er even overheen…
een dagje in een mensenleven
móet kunnen….
ik wens je sterkte hoor
groetjes
klaproos
Aha, zes is massaal. Zes (klein)kinderen op je bank, als ik het goed begrijp, want in de kroeg is zes niet meer dan gezellig toch?
Ben benieuwd hoe Karel de invasie opneemt…
Hahahaha! Dat is het hem nou juist. Dat bedoelde ik. Dat proaton te doorbreken door dat te doen wat je aanvoelt dat je levensmissie is. Als je iets vind dat je met liefde kan doen, dan volgen het succes en de centen vanzelf. Het zou me niet invallen erachter aan te gaan rennen. En met lust is het ook al hetzelfde. In een liefdesrelatie is lust daar een onderdeel van dus hoef je het niet meer na te rennen. Problemen of lasten blijven er wel, anders leer je niks.
Maar achteraf was het vast wel weer gezellig