Maandag 26 Februari 2007 at 01:19 am Karel deel 57

Ze ging verzitten en kuchte.
Frans bracht de warme chocolade.
‘Asjeblieft wijffie.’
‘Je bent niet verplicht om mijn vraag te beantwoorden, dat weet je toch wel hè?
Je bent mij helemaal niks verplicht hoor’ zei ik.
Ze bloosde.
Ik voelde me opeens toch ook wat ongemakkelijk.
Ik had haar in een benarde positie gebracht vond ik.
Ze lepelde de slagroom van de chocolade af.
‘Dat weet ik best hoor, ik weet echt wel dat je serieus belangstelling heb’ zei ze.
‘Ach, misschien is dit ook niet de juiste plek voor zo’n gesprek’ zei ik verontschuldigend.
‘Ja, dat is het wel een beetje, je zit hier toch niet lekker rustig.
Ze is wel heel aardig hoor, zij, die therapeute.
Ik ben nou al drie keer geweest.’
‘Oh dus jullie hebben wel de noodzakelijke “klik” ?’ zei ik terwijl ik met duim en middelvinger een klikkend geluid maakte.
‘Ja, dat kan je zo wel zeggen’ bevestigde ze knikkend met haar hoofd.
‘Nou dat is al heel erg prettig natuurlijk, sterker nog dat is een eerste vereiste’ zei ik.

‘Lekker soepie hè De Boer?’ brulde Frans vanaf de bar.
‘Heerlijk Frans’ brulde ik terug terwijl ik een geroosterde boterham in de soep doopte.
Ik begon inderdaad een beetje bij te komen.
‘Hoe komt het dan toch dat je zo moe bent De Boer?’vroeg Lida.
‘Ach, ik zit in een idioot slaapritme momenteel, als ik in bed stap kom ik gewoon niet in slaap, ik lig halve nachten wakker en heb ’s morgens ontzettend veel problemen om er op een normale tijd uit te komen.
Een beetje familieperikelen, dat gaat wel weer over op een dag.
Maar het houdt me wel bezig momenteel.’
Ik haalde m’n schouders op.
‘Als ik wat voor je kan doen dan zeg je het toch wel hè?’zei Lida.
‘Ja, natuurlijk lieverd maar daar kan niemand bij helpen, dat zal het universum voor me moeten regelen, dat gaat heus wel lukken en daar wacht ik dus op, geduld is een hele schone zaak in sommige situaties’ zei ik lachend.
‘Wat bedoel je daar nou mee?’vroeg ze serieus.
‘Wat is dat nou voor een geheimzinnige uitspraak?’
‘Ach, weet je dat is eigenlijk ook geen onderwerp voor hier in de kroeg, daar hebben we het een andere keer wel over.’
‘Wil jij nog iets anders drinken?
Ik lust nog wel een biertje’ zei ik.
‘Doe maar een appelsap’ was haar antwoord.
Plotseling schoot mij de brief van de woningbouwvereniging te binnen die ik een paar weken eerder had ontvangen.
‘Ik heb trouwens wel een ander probleempje waar jij me mee zou kunnen helpen als je dat zou willen’ zei ik.
‘Ik zeg net nog dat als ik je kan helpen’ ze maakte met haar hand een ronddraaiende beweging.
‘Ja, ik ga effies naar het toilet en dan zal ik het je uitleggen.’
Onderweg bestelde ik nog een bier en een appelsap.
‘Komt eraan’ zei Frans.

Wordt vervolgd.

Bassie - Drie reacties - #

Zondag 18 Februari 2007 at 6:04 pm Karel deel 56

Ik was moe toen ik langs het café liep en er op het raam werd getikt.
Het leek gezellig druk.
Het was Arie.
Hij had een biljartkeu in z’n linkerhand.
Hij gebaarde met rechts dat ik naar binnen moest komen, maakte met z’n hand de beweging alsof hij een glas aan zijn mond zette.
Ik schudde mijn hoofd, zwaaide en liep door.
Even later hoorde ik Lida roepen.
‘De Boer, kom nou effies, heb je echt geen tijd?’ vroeg ze.
Ik kón haar niet weigeren en draaide me om.
Ze stond met open armen voor de deur van het café.
Ik liep naar haar toe en legde mijn hoofd op haar schouder.
‘Ik ben zo moe Aal….Lida.’
‘Ik zie het aan je, je loopt alsof je je laatste oortje versnoept hebt, kom nou maar effies binnen, Frans heb soep gemaakt daar zal je van opknappen’ zei ze.
We stapten naar binnen.’

‘Hé De Boer, kom je meedoen aan het pooltoernooitje’ zei Frans.
‘Nee Frans, De Boer is moe, die komt een bakkie soep eten en een biertje van Arie d’r bij’ zei Lida beschermend.
We gingen aan een tafeltje zitten.
Ik wierp Frans een vermoeide glimlach toe.
‘Nah, vooruit dan maar’ zei hij.
‘Wil je kippen of tomaten?’
‘Doe maar lekker tomaten, ik heb niet zo’n zin in vinkentering.’
Lida schoot in de lach.
‘Wat kan je toch grof zijn af en toe’ hikte ze.
‘Dat is alweer voorbij joh, die kippen mogen allang weer naar buiten’ zei Frans.
‘Ze motn al bèna weer naar binn’ lachte Arie, hij liep op ons af en gaf Lida een kus op haar wang.
‘Je ziet er moe uit’ zei hij tegen mij.
‘Gammaaaaaaaaaaa’ zei ik en zuchtte diep.
‘Hoeveel man doet er mee an dat toernooi?’vroeg ik.
‘Ach, een klein cluppie maar, we zijn met z’n achten.’
‘Ik wil het best leren maar het komt er gewoon niet van, het is een kwestie van vaker spelen, dan krijg ik het best onder de knie’ zei ik en haalde mijn schouders op.
‘Ik speelde meestal gewoon biljart.’

Frans kwam met de soep en het bier.
‘Mot jij nog wat Lied?’
‘Ik lust eigenlijk wel een warme chocola Frans’ zei ze.
‘Met of zonder slagroom?’
‘Doe maar lekker mét, het is zondag hoor’ zei ze.
‘Komt voor mekaar mevrouw.’
‘Breng voor mij ook nog een biertje mee Frans’ zei Arie, hij liep weer naar de pooltafel.

‘Hoe bevalt het je bij de therapeut?’ vroeg ik aan Lida.
Zij was er niet eerder over begonnen maar ik kon mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen.

Wordt vervolgd.

Bassie - Vijf reacties - #

Woensdag 14 Februari 2007 at 12:49 pm Karel deel 55

‘Wat doe je?’  vroeg Setie.
‘Ik droom dag.’
‘Watte?’
‘Ik droom dag’ zei ik weer.
‘Wat nou ‘Dag’ het is nacht’.
‘Ja, maar ik slaap toch niet, dus is het dagdromen, dat begrijp jij niet daar ben je veel te klein voor.’
‘Ik ben niet klein.’
‘Welles.’
‘Nietes.’
‘Oh, krijgen we dat?’
‘Watte?’
‘Welles, nietes.’
‘Jij begon.’
‘Ach natuurlijk, schuif het maar af.’
‘Ik schuif het niet af, jij begon.’
‘Ja hoor, het is trouwens geen taal voor een teddybeer.’
‘Watte?’
‘Precies, watte, datte is géén taal voor een teddybeer.’
‘Heb ik van jou geleerd.’
‘Hoezo?’
‘Jij zegt altijd dat ik van watte ben.’
‘Dat ben je ook, je bent gewoon een baal watten maar wel een lieve baal en soms droom ik dat je kan praten.’
‘Kan ik toch ook.’
‘Ja, gelukkig wel, ik hou van je.’
‘Ik van jou.’

Karel snapte er niets van.

Bassie - Vijf reacties - #

Vrijdag 09 Februari 2007 at 12:54 am Karel deel 54

‘Weeralarm’ zei ik.
Karel zat op de vensterbank en probeerde de sneeuwvlokken te vangen die tegen het raam kwamen.
‘Dat is al de zoveelste keer in een maand’ zei ik terwijl ik hem aaide.
‘Ik zal er toch doorheen moeten, als jij tenminste wil eten.
Het zal een barre tocht worden maar ik heb wel wat voor jou over, dat besef je toch wel hè?’
Hij zette z’n poten tegen mijn borstkas en gaf mijn kin een kopje.
‘Slijmjurk’ zei ik.
 ‘Nou ik ga maar effies, tot straks man.’

Toen ik terug kwam van de winkel had ik een mooi plaatje geschoten.

Weeralarm, nou maar hopen dat tenminste een paar mensen mijn unieke reclame actie hebben gelezen voor ‘ie door moeder natuur vernietigd werd.

Bassie - Elf reacties - #

Maandag 05 Februari 2007 at 12:31 am Karel deel 53

Iemand stuurde mij een kort verhaaltje waarvan de schrijver onbekend is.

Het schilderij van de vrede.

Er was eens een koning die een grote beloning uitloofde voor die kunstenaar die het best in staat was om op een schilderij vrede uit te beelden. Veel kunstenaars sturen prachtige schilderijen.
Uiteindelijk kiest de koning twee schilderijen uit, waartussen hij een keus wilde maken.
Op het ene schilderij is een rustig meertje te zien. De hoge bergen op de achtergrond worden in het water weerspiegeld en boven de bergen drijft een wolkje.
Op het andere schilderij is een storm afgebeeld. Regen valt omlaag in een kolkende rivier terwijl boosaardige bliksemschichten de hemel verlichten. Maar de koning ziet alleen de vogel die in een struik onder een overhangende rots aan het broeden is.
"Dit", zo spreekt de koning. "Dit is het schilderij dat ik zocht. Vrede vind je lang niet altijd in prettige omstandigheden. Vrede is een kalm hart, midden in de storm van het leven."

Dit rolde uit mijn pen (toetsenbord) na het lezen van dit verhaaltje.
Karel vond dat ik het hier neer moest zetten.

In de storm van het leven
Heb ik jou mijn hart gegeven
Jij hebt het nu meegenomen
Liet mij achter met mijn dromen
Liet mij achter met mijn hoop
Ons hele leven in de knoop
In een poel van modderstromen
Zijn we in ooit in nood gekomen
Op die plek zat ooit mijn hart
Daar woont nu alleen nog smart
Een wond zo gigantisch, zo enorm
Het leven is voorwaar een storm
Zij slaat gaten zonder vorm
Is die kunstenaar met zijn beloning
Net zo tevreden als die koning?
Is een kalm hart werkelijk vrede
Of heeft dat een andere reden?

Bassie - Zeven reacties - #