Maandag 25 September 2006 at 12:34 pm
Karel deel 31
Die dinsdag om drie uur drukte ik op de bel, ik was vroeg.
Aal deed met een wit snoetje de deur open.
‘Ben je d’r klaar voor A……Lida, wat zie je d’r belabberd uit?
Wat is het toch moeilijk om aan een andere naam te wennen’ zei ik.
‘Oh De Boer, ik ben bloednerveus, moet je koffie?’ zei ze terwijl ze direct doorliep naar de keuken.
‘Ja één bakkie daar hebben we nog wel tijd voor.
Waarom ben je zo nerveus dan?’ vroeg ik.
‘Ach, ik vind het gewoon hartstikke eng om met zo iemand te praten.
Je hele “lek en gebrek” op tafel te gooien bij een vreemde.’
Ze zwaaide in de ruimte met beide armen.
‘Dat hoort toch eigenlijk niet?
Een mens hoort toch z’n sores binnen de deur te houwe, vind jij van niet dan?’
‘Nee ik vind van niet’ antwoordde ik rustig terwijl ik in de koffie roerde.
‘Niet in alle situaties althans.
Als een mens hulp van een professional nodig heeft dan is het volgens mij gewoon hartstikke dapper dat die persoon dat voor zichzelf durft toe te geven.
Je hoeft je nergens druk om te maken, je zou trots op jezelf moeten zijn.
Je doet het fantastisch, je rookt niet meer, je bent helemaal niet meer in het café geweest volgens mij.
Wat zal je je eigen nou toch druk maken, stop lekker een veer in je kont, dat heb je verdient.
Je bent goed bezig en voor de verdere oplossing van je problemen zoek je hulp, je bent gewoon een kei ’ zei ik en dronk mijn koffie.
‘Dat zeg je mooi maar dat maakt mij niet minder nerveus’ zei ze met een diepe zucht.
‘Nou misschien helpt het als we op ons gemak naar het ziekenhuis wandelen, het is goed weer, kan je dat eigenlijk of is het te ver?’vroeg ik.
‘Dat gaat wel als je niet gaat lopen rennen tenminste’.
‘Dat beloof ik plechtig’ zei ik terwijl ik twee vingers omhoog stak.
‘Weet je waar het precies is, welke kamer?’ vroeg ik toen we de grote hal van het ziekenhuis binnen liepen.
‘Ja hier op de begane grond, aan het einde kunnen we gaan zitten, ik hoef me niet an een balie te melden heb ze gezegd.’
Aal ging zuchtend zitten, ik zag kleine zweetparels op haar voorhoofd.
Ik klopte haar bemoedigend op haar schouder en gaf haar een papieren zakdoekje.
Ze veegde haar voorhoofd af en er bleef een stuk van het zakdoekje in haar wenkbrauw zitten.
Ik twijfelde of ik het eruit zou plukken, ik deed het niet, in plaats daarvan zei ik : ‘Ga je lekker effe opknappen in het toilet, is misschien veel lekkerder voor je dan hier te moeten wachten, we zijn toch ruim op tijd.’
‘Ja dat is wel een goed idee, maar dan moet jij hier blijven om op te letten.’
‘Uiteraard, ik sta op op wacht’ zei ik en salueerde.
Ze lachte en verdween naar het toilet.
De deur van de kamer ging open en een jonge vrouw, ik schatte haar rond de vijfendertig, keek mij onderzoekend aan.
‘U verwacht mevrouw De Boer denk ik’ zei ik tegen haar.
‘Inderdaad’ zei ze vriendelijk.
De deur van het toilet ging open.
‘Daar is ze’ zei ik
‘Komt U binnen’ zei ze tegen Aal.
Ik gaf Aal een bemoedigende knipoog.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Donderdag 21 September 2006 at 2:56 pm
Karel deel 30
Lijstjes op internet, tags op internet, lijstjes in de brievenbus, ik hou er allemaal niet van maar vandaag kwam ik toch wel een hele erge tegen.
Sokken in sandalen?
Daar zou een werkstraf op moeten staan !
Ga maar kijken, hier staat het, http://sushiking.web-log.nl/sushiking/2006/09/kledingvoorschr_1.html#comment-16237713 ik heb ondertekend met demopperpot/bdb
Sokken in sandalen, Karel vind het ook niks.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Zondag 17 September 2006 at 1:03 pm
Karel deel 29
Het lichtje van het antwoordapparaat knipperde.
Ik drukte het knopje in en luisterde.
‘Hallo De Boer, met Lida, ik heb een afspraak met een therapeut gemaakt, ga je nog mee? Ik hoop snel wat van je te horen. Geef Karel een knuffel van mij. Daaaaaaag’ hoorde ik de stem van Lida met gepaste trots vertellen.
‘Jazeker Aal, beloofd is beloofd, ik kom na het eten wel effe bij je langs’ zei ik tegen het apparaat.
Karel sprong in mijn broekspijp toen ik aan het aanrecht stond om de bak tagliatelli met vier kazen met een vork te lijf te gaan.
Volgens de gebruiksaanwijzing moet je er eerst gaatjes in prikken vóór je het in de magnetron propt.
‘Auw, Karel, dit kan echt niet meer hoor, je wordt te zwaar om zomaar in mijn dijbeen te klimmen’ zei ik terwijl ik hem op de grond zette.
Hij keek me verontwaardigt aan.
Ik zette de bak met eten in de magnetron en schopte één van zijn muizen door de keuken, zijn jachtinstinct was aangewakkerd.
Zijn kop zal bijna klem onder de vriezer, de muis in elk geval.
Hij maakte prachtige kapriolen, met z’n poot probeerde hij de muis los te maken, het lukte hem niet.
‘Zal ik je maar helpen vriendje?’zei ik terwijl ik op m’n knieën ging.
Hij vond het reuze gezellig dat ik op de grond kwam zitten en beloonde me met een serie kopjes.
Ik peuterde de muis los.
De magnetron piepte dat het etenstijd was, ik verwende Karel met zijn lievelingsvoer.
‘Eet smakelijk jongen’ zei ik, de muis was niet belangrijk meer.
‘Ha De Boer, fijn dat je er bent, ik ben best wel nerveus, wil je koffie?’ ratelde Lida.
‘Graag cafeïnevrij, ik ben trots op je meid, het is een hele stap hoor om zoiets te beslissen’ zei ik bemoedigend terwijl ik achter haar aan naar de keuken liep.
‘Pfff, nou dat kan je wel zeggen ja, ik heb er echt tegenaan lopen hikken hoor’ zei ze.
‘Dat geloof ik graag, ga je naar een psycholoog of een maatschappelijk werkster?’ vroeg ik.
‘Naar een psycholoog, een vrouwelijke, ze heeft me een vragenformulier gestuurd en dat heb ik ook al ingevuld, ik moet gewoon naar het ziekenhuis, daar heeft ze een kamer waar ze spreekuur heeft.’
Het viel me op dat haar taalgebruik was verandert maar ik besloot er niets van te zeggen.
‘Dat is lekker dichtbij.’
We liepen naar de kamer waar Karel z’n moeder en zusje heerlijk tegen elkaar op bank lagen.
‘Heb je ze al namen gegeven?’
‘Ja, mama en meissie’ lachte Lida.
‘Wil je een koekje?’
‘Nee dankjewel, ik heb net gegeten.
Wanneer is je afspraak?’
‘Dinsdag middag om kwart voor vier moet ik er zijn’ zei ze.
‘Ik zal zorgen dat ik om kwart over drie hier ben, is dat goed?’
‘Oké dat spreken we af.’
‘Heb je Arie nog gezien de laatste tijd?’ vroeg ik.
‘Ja Arie is een heel aardig voor me, hij heeft vandeweek nog een grote zak kattensteenjes gebracht, hij komt zo om de dag wel kijken hoe het met me gaat’ zei ze met een lichte blos op haar wangen.
‘Wat aardig van hem, z’n hart zit ook op de goeie plek ondanks die grote waffel zo nu en dan’ zei ik.
‘Inderdaad’ bevestigde ze met een geheimzinnige glimlach.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Zondag 10 September 2006 at 01:44 am
Karel deel 28
Na het verschonen van de luiers was het tijd om voor te lezen.
Ook dat ging me vrij goed af, een smakelijk teddyberenverhaal deed het altijd goed.
De jongste lurkte op z’n speen en was al snel in slaap, het neefje bietste nog een verhaaltje, dat wil zeggen, hij wilde een herhaling en maakte dat duidelijk door dwingend “noh keer” te zeggen.
Ik trapte er met plezier in.
Toen het verhaaltje afgelopen was kwam Karel de slaapkamer binnen.
Hij sprong op bed en nestelde zich op mijn schoot, ik besloot te blijven zitten waar ik zat en sloot mijn ogen.
Ik werd wakker omdat de jongste huilde, ik schoof wat naar beneden zodat ik ook plat lag en legde hem op mijn borst, hij was vrijwel direct stil.
Het neefje had niets gemerkt, ook Karel deed alsof hij nergens last van had, we vervolgden ons middagslaapje.
Op een zeker moment stond de wildebras naast het bed met de mededeling dat de film was afgelopen.
Tijd om op te staan dus, één van de moeders kwam binnen met een beker popcorn.
‘Hier de Boer, voor jou’ ze nam de jongste van me over.
De vaders kwamen binnendruppelen en oma had het avondeten bijna klaar, patat, rode kool met appeltjes, ouderwetse gehaktballen en heel veel appelmoes.
Wie dat nodig had kreeg een slabber omgeknoopt.
Wie wilde bidden deed dat, neefje moest ook bidden, hij vouwde zijn handjes en zei netjes ‘Amme’ zijn oudere zusje ratelde het ‘Onze Vader.’
Het was een feest om naar te luisteren, menig rapper zou die snelheid willen hebben.
Vooral de appelmoes ging er lekker in en het toetje natuurlijk.
Niet lang na de maaltijd werd het vertrek aangekondigd, eerst het gezin van de oudste, toen de jongste, als laatste ging neefje, hij zat bij z’n vader op de arm, die viel bijna van de trap toen z’n zoontje zei : ‘Dah Oma, dah Opa.’
Mijn vriendin en ik schaterden het uit.
Later genoten we van de film met Karel op schoot.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Vrijdag 01 September 2006 at 01:06 am
Karel deel 27
Met tussenpozen van ongeveer een kwartier arriveerden de bioscoopgangers in groepjes van drie, Karel was vrijwel direct de slaapkamer ingevlucht.
De balletdanseres ging achter hem aan, hij had zich goed verstopt zei ze.
De bijbehorende vaders zouden pas na hun werk komen.
Er moest immers ook brood op de plank komen en iemand moest de klos zijn.
Oma had het zoals gewoonlijk prefect geregeld, ik had er geen omkijken naar en de schoon/dochters sprongen automatisch in als dat nodig was.
Het gevolg was dat ik alle tijd had voor de allerkleinste die nog uitgebreid gevoerd diende te worden.
Ik ben een natuurtalent als het gaat om luiers verschonen en pap of fruithappen naar binnen proppen.
Met het bijbehorende gespetter heb ik geen enkele moeite, ik pruttel vrolijk mee en veeg de sporen weg voor zover dat mogelijk is.
Zelfs voor het in bad stoppen van een baby of peuter draai ik mijn hand niet om.
Tijdens de koffie gaven de moeders elkaar advies over het verzorgen en opvoeden van een kind en ook oma deed een duit in het zakje.
Ik hield wijselijk mijn mond.
Het was mij in het verleden te vaak overkomen dat men zei :’Wat weet jij daar nou van, je hebt niet eens kinderen.’
‘Nee, maar ik ben er wel een geweest’ dacht ik dan.
‘Laat maar lullen’ dacht ik meestal ook en keek dan toe hoe ze klunzig te werk gingen.
In deze familie had ik meer vrijheid, de moeders zagen dat ik goed was voor hun kind en lieten mij m’n gang gaan.
De oudste had mijn computer in beslag genomen, hij was in een serieus msn-gesprek met zijn vriendje, de wildebras hing nog net niet in de lamp, kwebbel kletste maar raak, het maakte haar niet uit of je luisterde.
De anderen speelden met Karel die zijn nieuwsgierigheid toch niet had kunnen bedwingen, de jongste ging van hand tot hand.
Karel genoot zichtbaar van alle aandacht.
Hij maakte mooi bokkensprongen en koprollen.
De jongste was weer in mijn armen beland.
‘Zal ik ‘m effe naar bed brengen?’ zei ik toen de film zou gaan beginnen.
‘Wil jij de film dan niet zien?’ vroeg z’n moeder.
‘Ik kijk wel naar de herhaling vanavond’ zei ik met een knipoog en verdween met het hummeltje naar de slaapkamer.
Ook het neefje dat hem in leeftijd opvolgde ging mee naar de slaapkamer.
De moeders dumpten de luiertassen en ik ruimde stront.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
