Woensdag 18 November 2009 at 9:06 pm
Karel deel 87
Karel drukte zijn neus stevig tegen het glas.
Niet zo hard Karel, hij schrikt zich rot. Doe effe kalm aan, hij moet nog wennen, zei ik.
Hij komt een paar weken logeren.
Wat doe je daar, vroeg Karel.
Ik zwem, zei hij.
Zwemmen doe je in water toch, vroeg Karel. Ja, antwoordde hij.
Wat ben je voor iets? vroeg Karel.
Ik ben een cat, hij begon te hoesten.
Karel reageerde heftig beledigd.
Hij zegt dat ‘ie een kat is, nou ja dat geloof je toch niet waar haalt ‘ie de arrogantie vandaan om zichzelf een kat te noemen, dat kán toch niet.
Dat zie jij toch zeker ook wel, dat is geen kat, ik weet niet wat het wel is maar zeer zeker geen kat.
Katten hebben een hekel aan water, je maakt mij niet wijs dat het een kat is, ratelde Karel tegen mij.
Ik zweeg, ik had zoiets van : Jullie zoeken het maar lekker uit, zolang Karel geen poot in het water duwt bemoei ik me er niet mee.
Fish, fluisterde hij aan het eind van z’n hoestbui.
Ah, vis, je bent een vis, zie je wel je bent geen kat, ik lust jou rauw. Kom naar boven dan pak ik je.
Karel sloop om het aquarium heen om aan de andere kant te gaan zitten.
Ik haalde het deksel uit de plastic zak en plaatste het op het aquarium.
Hij heet L Bundy, zei ik, mooi is ‘ie hè.
Maakt mij niet uit, ik vreet ‘m op, haal dat deksel eraf. Hij likte z’n bek af en zwiepte met z’n staart.
Wat jij van plan bent, dat kan je niet maken, zei ik, hij is iemands beste vriend, ik heb beloofd goed voor hem te zorgen.
Ik tilde hem onder z’n buik, gaf hem een zoen op z’n kop en zette hem op de grond.
Met een soepele sprong was hij vrijwel direct weer terug op tafel.
Daar heb ik toch niks mee te maken, wat jij belooft is jouw verantwoording, niet de mijne, haal dat deksel eraf, ik geef hem een dreun en ik vreet hem op.
L Bundy schraapte zijn keel. Hij keek Karel strak maar uiterst vriendelijk aan.
Zeg katje, als ik mij niet vergis heet jij Karel, zei hij met een glimlach.
Ja, ik heet Karel en wat moet je d’r van.
Luister goed Karel en kijk mij diep in mijn ogen,ik ga je iets leren, ga liggen en vouw je voorpoten over elkaar heen.
Tot mijn stomme verbazing ging Karel liggen en vouwde zijn voorpoten over elkaar heen.
L Bundy vouwde zijn vinnen over elkaar, zwiepte met zijn staart en liet zich onder een plant glijden terwijl hij op z’n rug draaide.
Hij knipoogde naar mij.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Zondag 01 November 2009 at 11:58 pm
Karel deel 86
Dit stukje hebben jullie te danken aan B.
Ze riep me op MSN, Hé Bassie, hoe gaat het met je?
Steeds meer mensen noemen me Bassie, ik voel me er erg prettig bij, De Boer gaat een beetje naar de achtergrond, het is goed.
Ik was aangenaam verrast want ze roept bijna nooit, ik ook niet maar zij heeft het veel drukker als ik en ik laat haar met rust, we zijn al een paar jaar onderweg om een bak koffie met elkaar te drinken, het komt er maar niet van en we houden de moed erin dat het ooit wel lukt.
We raakten dus aan de praat, het bleek dat ze heel even wilde mopperen over een gezamenlijke kennis en terecht want de kennis zeurde.
Je schrijft nooit meer hè, zei ze. Erg weinig, beaamde ik, m’n kop staat er niet naar, m’n verkering is uit en er is een berg ellende op mijn pad gekomen de laatste tijd.
Jammer, ik las je stukjes graag en ik denk dat mensen er wat aan hebben, aan die stukjes van jou.
Meen je dat?
Ja, dat meen ik.
Nou dat vind ik toch wel erg leuk om te horen, weet je wat, ik beloof jou dat ik dit weekend een stukje schrijf. Oké.
En dus nam ik mij voor om vanmiddag naar de kroeg te gaan, Ajax speelde, het kon niet missen dat Arie en Lida er ook zouden zijn. Ik heb helemaal niks met voetbal maar het is wel handig om te weten waar je bepaalde mensen op zulke momenten kan vinden.
We hadden elkaar al een tijd niet gezien, wel gesproken via de telefoon maar ook dat was zeker een maand of 3 geleden.
Halverwege de wedstrijd stapte ik de kroeg binnen, de stemming was opperbest want Ajax stond voor. Arie en z’n voetbalgekken dansten door de kroeg, Lida vloog mij in m’n armen.
Wat een welkom, lachte ik. We staan voohoorrrrrr, zong Lida.
Goh De Boer, leef je nog? Riep Frans, vanachter de bar. Onkruid vergaat niet, doe ons maar wat te drinken. Lida pakte m’n hand en nam me mee naar het achterste tafeltje.
Frans bracht een biertje en een koffie. Goed je weer te zien, zei hij en klopte op mijn schouder.
Nou, vertel het maar, zei Lida. Wat bedoel je? Het is uit hè? Ik schat een week of 6.
Mijn bek viel open. Hoe weet jij dat nou?
Ik heb van jullie gedroomd. Ik heb het gevoeld.
Maar je moet er niet over inzitten want jullie blijven vrienden, hele goeie vrienden.
Maar het doet zeer, verrekte zeer, ik nam een grote slok bier.
Natuurlijk doet het zeer, jullie kennen mekaar al zo lang, bijna 15 jaar toch?
Ja, de 15 jaar halen we net niet.
Nou die halen jullie wel maar in een andere samenstelling, je heb het zelf gezegd 2 jaar geleden, zelfs de dood kan jullie niet scheiden en zo is het ook, jullie zijn ‘soulmates’ daar kan niks of niemand iets aan veranderen, jullie houden van elkaar, dat is voor eeuwig. Ik knikte en nam nog een grote slok bier. Lida gaf me een zoen op m’n wang.
GOAL!!!!!!!!! Riepen de voetbalgekken en dansten opnieuw door de kroeg.
Eet je straks bij ons? Ik knikte.
Hoe gaat het met Karel? Ja goed, hij is een dikke rooie reus aan het worden.
Ajax won met 4-1, het was ouderwets gezellig in de kroeg.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
