Maandag 31 December 2007 at 12:09 am 2008

Een jaar voorbij
Een jaar van jou
Een jaar van mij
Een jaar van ons
Een jaar op komst
Wat zal het brengen
De dagen lengen
Het licht is onderweg
Dat is wat ik wens
Dat het licht op je pad
Zal schijnen
Niet alleen op dat van jou
Maar ook op het mijne

Ik wens je een hoopvol 2008
Hou goed vast…….aan mooie dingen
Ik wens je een jaar met mooie herinneringen

Bassie - Twee reacties - #

Donderdag 27 December 2007 at 5:05 pm Bertus

Bertus, de fijnste buurman die een mens kan hebben, is vandaag, zeer onverwacht overleden.

Rust zacht Proffessor Bertus.

Bassie - Vier reacties - #

Zaterdag 22 December 2007 at 10:36 pm Ja, zeg!

Nog méér uitstel.

Natuurlijk zitten jullie met kloppend hart te wachten tot er bekend gemaakt wordt wie ik mee uit eten ga nemen naar restaurant ‘Moeders’.
Nou, het wordt steeds gekker, jullie krijgen namelijk inspraak.
De klusjuf en ik hebben besloten dat we de loterij laten doorlopen tot juni 2008, dan is ze namelijk in Nederland, en ze stelde voor dat zij dan ook mee uit eten gaat, samen met een collega-klusjuf, tenzij………………… er iemand is die daar bezwaar tegen heeft.
Bij deze worden dus alle lezers die een tientje hebben gestort én bezwaar maken tegen dit uitstel, uitgenodigd om hun stem te laten horen.
Elk bezwaar, al is het maar één persoon, zal gehonoreerd worden en dan zal ik de klusjuf vragen om tóch een naam te trekken.
Ik stel voor dat deze trekking dan uiterlijk in week één van 2008 wordt gedaan zodat ook mensen die niet dagelijks op deze site komen tijd hebben om te reageren.
Mocht er géén bezwaar zijn dan gaan we door met de loterij en kun je dus je kans grijpen om alsnog mee te doen.
Elke lezer die één tientje stort op de rekening van de klusjuf (klik hier) maakt kans op een etentje met mij én op mijn kosten,  de klusjuf en haar collega-klusjuf zullen ook aanwezig zijn, in juni 2008.

Bassie - Twee reacties - #

Donderdag 20 December 2007 at 02:53 am Karel deel 79

Na een gezellig etentje met de meiden van de kleiclub zat ik zoals gewoonlijk aan mijn pc.
Eigenlijk was ik wel moe.
Zal ik naar bed gaan, dacht ik.
Ach nee, nog effe.
En toen…………..kwam haar Msn-vlaggetje omhoog, op een hele ongebruikelijke tijd voor haar.
O, jeeeeeeeeeeee, dacht ik.
Daar is wat aan de hand.

Jawel, ze is in alle staten van blijdschap.
Haar man ook.

Ze hebben een kleinzoon!
Welkom in de wereld kleine prins!
Hartelijk gefeliciteerd !

Kom Karel, we gaan dromen van kleine prinsjes en prinsesjes die in een prachtige wereld zullen opgroeien.
Een wereld waar mensen van elkaar houden en lief zijn voor elkaar.
Een wereld waar mensen elkaars mening respecteren en elkaar vrij laten om te denken wat ieder wil.
Een wereld waar mensen elkaar kunnen vergeven als er dingen misgaan.
Een wereld waar mensen elkaar helpen.
Een wereld waar kinderen veilig zijn.
Een wereld waar vrede is.

Volgens mij hoeft dat geen droom te blijven, volgens mij is het mogelijk.

Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

 Wordt vervolgd.

Bassie - Twee reacties - #

Woensdag 19 December 2007 at 12:15 am Karel deel 78

Weer een avond alleen Karel, Setie en ik gaan naar oma.
Dag kind.
Dag mam, hoe gaat het?
We knuffelen even.
Ach, z’n gangetje, ik heb vandaag een snipperdag genomen van de dagopvang.
Hoezo?
Ik vond dat ik die verdient had.
Oké, dat moet kunnen.
Mooie kerstboom mam.
Ja, kind dat heeft je broer weer gedaan.
Ach, ja wat is dat toch weer lief van hem.
Ik haal Setie uit mijn rugtas.
Dag oma, zegt Setie.
Dag Setie, zegt oma en oma geeft Setie een kus.
Ze houdt haar even stevig vast.
Ik zal effe thee zetten, zeg ik.
Ja goed kind.
De tv staat aan met haar favoriete Belgische soap want die is ondertiteld, dus ik weet dat ze verder wil kijken.
Als ik met twee bekers thee terugkom in de kamer is de soap afgelopen.
Setie zit op tafel.
Ze duikt in mijn rugtas om Het Cadeau voor oma te pakken.
Ik help haar om het te dragen, het is eigenlijk veel te zwaar voor een teddybeer om het te dragen. 
Ik klem haar pootjes om het cadeau.
Hier oma, voor jou, zegt Setie.
Oh wat leuk, een cadeau, zegt oma.
Het is een boekje van keramiek met op de voorkant een afbeelding van Jozef en Maria met hun zoontje Jezus, er kan een waxinelichtje in, uitsparingen in de vorm van sterretjes zullen het licht doorlaten.
Dankjewel Setie, oma geeft Setie en mij een kus.
Wat een vroeg kerstcadeau!
Ook dat moet kunnen, waarom nam je een snipperdag?
Ach, ik weet het eigenlijk niet maar afgelopen donderdag heb ik gezegd dat ik vandaag niet zou komen en ik vond het lekker zo’n vrije dag.
Nou , dat is mooi.
Wat is ze toch lief hè, ze heeft ook zo’n lekker smoeltje, zegt ze en pakt Setie weer op.
En ze blijft ook zo keurig rechtop zitten hè.
Ze geeft haar een zoen op haar neus en zet haar weer op tafel.
Ga maar tv kijken,  zegt ze tegen Setie.
We drinken onze thee en snoepen een chocoladekoek.
We kijken nog wat tv en ik blader ondertussen wat tijdschriften door.
Setie kijkt braaf tv, zoals oma graag wil.

Het is tijd om naar huis te gaan.
Dag mam.
Dag oma.
We knuffelen weer en Setie krijgt een dikke kus.
Rij voorzichtig, doe de groeten aan Karel.
Doe ik.

Mijn moeder is tachtig, zeer slechthorend, heeft geen kleinkinderen maar gelukkig hebben we Setie.

Hoi Karel, je krijgt de groeten van oma.

Wordt vervolgd.

Bassie - Eén reactie - #

Zaterdag 15 December 2007 at 11:49 pm Karel deel 77

Vijfenveertigduizend euro kost het om die zendmast van Lopik met lampen te behangen in de vorm van een kerstboom.
Ik kan er niks aan doen, ik vind het weggegooid geld.
Van een vermelding als grootste kerstboom van de wereld in het Guinness World Record Book is geen sprake want het is geen boom.
Daar is de plank dus flink misgeslagen.
Om zo’n enorm bedrag neer te leggen voor een vermelding in dat boek vind ik trouwens ook nergens op slaan.
Zoveel geld voor wat lampen, natuurlijk al het werk om die lampen op te hangen moet betaald worden plus het materiaal, dat kost wel een paar centen maar wat vinden mensen daar nou zo leuk aan vraag ik me af.
Het schijnt dat er in eerdere jaren ook een kerstpaketten-actie is geweest in die omgeving, dat is mooi en ik vind het erg jammer dat ik daar nu niets over heb kunnen vinden.
Misschien heb ik niet goed genoeg gezocht?
Dan nog blijf ik het erg veel geld vinden, vijfenveertigduizend euro, dat is ruim honderdduizend ouderwetse guldentjes, alleen voor dat licht.
Als je bedenkt hoeveel daklozen, of zouden ze die niet hebben in Lopik, daar een hele leuke kerstmaaltijd van zouden kunnen eten, of hoeveel arme mensen een leuke korting op hun energierekening hadden kunnen krijgen, hoeveel jaar de klusjuf (klik hier) zou kunnen  doorgaan met de timmerwerkplaats voor straatkinderen in Peru ,vind ik het doodzonde.
Wat ik over de boom heb kunnen vinden maakt mijn hart niet warm.

Ook over die andere gigantische geldverspilling die op komst is, het vuurwerk met oud en nieuw, kan ik niets anders dan mijn schouders ophalen.

Op de Betuwe is het licht weer aan.
Van mij mag het licht uit.
Het zal morgen wel weer licht worden.

Kom Karel, we gaan naar bed.

Bassie - Geen reacties - #

Dinsdag 11 December 2007 at 02:08 am Karel deel 76

Op de verjaardag van een gemeenschappelijke vriendin kwam ik haar tegen, een typisch gevalletje van Amsterdamse gezelligheid.
Hijf jij al, vroeg ze.
Pardon? Ik trok mijn wenkbrauwen op.
Hijf je al vraag ik, op de computer, bedoel ik.
Ohhhhhhhh, of ik Hyve’s heb bedoel je.
Ja, dat zeg ik, hijf je al?
Nee, ik Hyve nog niet, ik heb het in een flits gezien bij mijn buurman, zijn zoon doet het, hij ook, een beetje geloof ik.
Ik vond het nogal puberaal overkomen, ik ben eenenvijftig.
Nou, en?
Geen mens is te oud om te hijfen.
Zolang je nog kan neuken kan je hijfen ook.
Ik schoot in de lach.
Ach Truus, kom op nou, hoe oud ben jij?
Ik ben vierenvijfig en al mijn vriendinnen hijfen en m’n kleindochter ook.
Dat méén je niet, zei ik geschrokken.
Dat meen ik wel!
Dus ik loop achter?
Ja dat kan je wel zeggen, jij schrijft toch ook?
Ja, ik schrijf stukjes op mijn site.
Wie schrijft, die hijft, zei ze vol overtuiging.
Ik verslikte me in een slok bier en proestte het uit.
Ik zal je wel een uitnodiging sturen, dan wordt je m’n vriendje.
Een uitnodiging?
Ja, om met mijn te hijfen.
Ik kan niet zelf een account openen?
Geen idee, ik weet niet geeneens wat een account is.
Ik schoot weer in de lach.
Goed Truus, stuur mij maar een uitnodiging, dan zal ik eens kijken.
Dan moet je wel je meeladres opschrijven.
Dat zal ik zo doen.
Oh leuk, dan gaan we hijfen, gezellig joh!
De gastvrouw vroeg mijn aandacht, ik liep met haar mee.
Later op de avond gaf ik een briefje met mijn mailadres aan Truus.
Ik kreeg een dikke zoen.
Tot hijfs hoor, zei ze toen ze wegging.
D’r moet meer gehijft worden, lachte ze nog.
Er is geen weg terug.

Nee Karel, jij hoeft niet te hijfen, geniet jij maar van je kattensnoepjes.

Wordt vervolgd.

Bassie - Twee reacties - #

Vrijdag 07 December 2007 at 2:33 pm Hufter

Hufter,  riep ze tegen hem.
Je bent een vuile hufter!
Hij wist eerst niet of ‘ie nou wel of niet zou reageren.
Hij had haar immers niets misdaan, hij besloot z’n mond te houden.
Elke keer als ze elkaar tegen kwamen tijdens het eten zei ze het weer, vaak ook verhief ze haar stem, HUFTER!!!
Het irriteerde hem wel.
Ik begrijp het niet, zei hij.
Misschien lijk je op iemand waar ze slechte herinneringen aan heeft, opperde ik.
Ja, misschien.
Hij reed z’n rondjes door het  huis.
Hij was erg blij met z’n nieuwe heup, lopen ging nog niet best.
Scherp door de bochten in z’n stoel, zong hij zijn favoriete liedjes.
En als hij niet alleen reed duwde zijn vriendin hem wel.
Die wrong zich in allerlei bochten om maar elke dag naar hem toe te kunnen, ze had een druk leven.
Samen reden ze het hele huis door, alle verdiepingen deden ze, puur voor de gein, om maar effe niet op die troosteloze afdeling te moeten zitten.
Er waren wel gezellige ingerichte hoekjes aan het eind van de gangen maar die afdeling zelf, die eetzaal en die slaapkamers waar je met z’n tweetjes sliep, het was allemaal maar niks.
Wat bossen bloemen en kaarten moesten de boel opvrolijken, privacy nul natuurlijk.
Sommigen zaten er al lang, te lang eigenlijk maar er was geen plek voor ze in de seniorenflat waar ze geplaatst zouden worden.
En oorlog in de families, de één zei dat ze naar de flat moest, de ander zei dat ze naar huis kon.
Strijd alom.
Ook in haar familie.
Hufter, zei ze weer tijdens de volgende maaltijd, ze gooide zelfs een kopje naar hem.
Het was gelukkig leeg en niemand werd geraakt.
Het kopje was niet eens gebroken.
Na de maaltijd werd ze zoals gewoonlijk naar bed gebracht, ze werd niet meer wakker.
Ze was vijfennegentig en licht dementerend.

Bassie - Eén reactie - #