Dinsdag 29 December 2009 at 11:10 pm Broertje 13
Bassie - Geen reacties - #
Bassie - Geen reacties - #
Bassie - Geen reacties - #
Woensdag 23 december 2009
Om 11 uur heeft z'n zusje hem thuis gebracht. Thuiszorg zou om 12.30 komen.
Om 14.30 belde hij om te vragen hoe met mij gaat, erg lief.
Ik zei dat ik doodmoe was en dat mijn moeder niet naar die begrafenis wil, niet fit genoeg en dat ik ook niet ging, ik vroeg of thuiszorg al was geweest, nee zei hij en zou morgen gaan bellen.
Ik trof later zijn zusje en vertelde dat, zij belde hem om 17 uur, toen waren ze toch geweest
Ik belde hem om 19.15, zei dat ik in de buurt was, vroeg of hij nog iets nodig had, en of hij wilde dat ik langs kwam, hij had niets nodig en zei dat hij in bed lag, ik heb gezegd dat ik morgen nog wel ff bel.
Ik ging naar de kroeg en heb de shag die in mijn auto lag aan zijn buren meegegeven, zij brengen het morgen nog ff bij hem, zij hebben een sleutel.
Ik blijf donderdag thuis, absolute rustdag.
Bassie - Eén reactie - #
Maandag 21 december 2009
Broertje is boos want hij heeft gehoord dat ze hem naar huis gaan sturen, hij wil er niet veel over kwijt maar wij zijn de pispaal.
Dat is niet erg maar we hopen dat hij zich toch nog bedenkt en tenminste iemand bij hét gesprek aanwezig laat zijn dinsdag.
Dinsdag 22 december 2009
Broertje gaat woensdag naar huis, er komt thuiszorg.
Hij wilde niet dat er iemand bij dat gesprek was vandaag.........hij is nogal dwars tegen ons wat dat betreft.
Zijn vriendin en ik hebben wat boodschappen in z'n huis gebracht en de kachel aangezet.
Toen we in het AMC kwamen om 19 uur was hij niet aanspreekbaar, lag voor oud vuil op bed en wilde niet eens mee om te roken, hij kan amper een paar stappen lopen.
Later kwam zijn zusje, zij dropt hem thuis en moet dan werken.
Zijn vriendin is naar Tiel, moet ook werken.
Ik moest vanavond nog naar mijn moeder om haar te vertellen dat haar oudste nicht is overleden en morgen wordt begraven, zij kan het niet opbrengen, om naar de begrafenis te gaan met mij, ze is ruim 82, ik denk dat ik ook niet ga.
Ik weet niet of morgen tijd heb of energie om naar broertje te gaan, ik ben bekaf.
Zijn huistelefoon deed het niet, daar heb ik nu nieuwe oplaadbare batterijen ingedaan, als het goed is doet hij het weer
Vriendin zal eerste kerstdag bij hem zijn dat vind hij wel prettig.
Ik maak me veel zorgen, misschien wel teveel, ik weet het niet.........
Vandeweek zei hij nog dat hem hadden beloofd hem niet weg te sturen en dat hij echt naar een verzorgingsplek zou gaan en nu dit, wij snappen er niks van.
Ik heb gisteren met heel veel moeite van de afdelingsverpleegster gehoord dat ze niets voor hem kunnen doen daar en dat hij inderdaad naar huis werd gestuurd en als hij niemand bij dat gesprek wilde dat dat zo zou zijn en zo is het ook, hij is een 'grote jongen' 1.85 meter en 52 kilo, doodziek, kan niet lopen, hij ligt daar op een luchtmatras ter voorkoming van doorliggen of zit in een rolstoel.
Wij kunnen alleen maar machteloos toekijken.
Zijn moeder zit in Suriname.
Zijn tante komt 28 december naar Nederland, zij is advocate, misschien kan zij iets doen......
Bassie - Twee reacties - #
Woensdag 16 december 2009
Broertje was op z'n kamer toen ik kwam, hij was blij om me te zien.
We gingen naar het supertje, daar hebben ze de lekkerste cappucino, hij wilde een biertje.
We dronken zwijgend, elk met onze eigen gedachten daarna gingen we buiten een sigaretje roken.
Later nam ik binnen een patatje, hij at er een paar van mij.
Z'n vriendinnetje belde en zijn jongere broertje kwam, mét tondeuse.
We hebben met z'n drietjes nog even gelachen en toen liet ik ze achter om 'kappertje' te spelen.
Donderdag 17 december 2009
Het staat hem goed , die kale kop, hij heeft een mooi hoofd.
Het supertje heeft een trouwe klant aan ons.
Toen we daar wegliepen zag ik een oliebollenkraampje.
'Moeten wij een oliebol' vroeg ik.
'Ja, eigenlijk wel' antwoorde hij.
Het kostte hem een half uur om de oliebol weg te krijgen, het virus in zijn slokdarm is er nog ondanks de antibiotica.
'Morgen komt C. dan neem ik weer een dagje vrij' zei ik. Hij knikte goedkeurend
We gingen naar de achtste verdieping, daar wordt het gedoogd dat in het trappenhuis gerookt wordt.
Het is ondertussen te koud om buiten te roken voor hem.
Hij is geen man voor sieraden maar ik zie dat hij een kettinkje om heeft, hij heeft zijn moeder gevraagd om een kettinkje wat zij vaak draagt zodat hij aan haar kan denken als ze weg is.
's Avonds krijg ik een mail van zijn vriendin, vanwege het slechte weer weet ze niet of ze kan komen dit weekend.
Ik bid dat de treinen zullen rijden.
Vrijdag 18 december 2009
Zijn moeder vertrekt vandaag, ze blijft een maand weg.
's Avonds krijg ik een mail van de moeder van zijn zoon, ook zij gaan 2 weken weg, of ik haar wil berichten als er iets mis gaat........
Zaterdag 19 december 2009
Ik loop boodschappen te doen en krijg om 17.15 een sms van zijn vriendin, ze is onderweg.
Dolblij sms ik terug dat we elkaar in het AMC zullen treffen.
We arriveren vrijwel gelijktijdig en ook zijn zusje komt vlak na ons binnen, zij blijft niet lang want heeft het druk.
Met z'n drietjes drinken we eerst wat beneden en vertrekken dan naar het trappenhuis.
Het is er druk, het lijkt de buurtkroeg wel, het is zelfs gezellig.
Hij verteld ons dat hij hét gesprek met dé man a.s. dinsdag alleen wil doen.
Wij vinden dat geen prettig idee.
Dé man gaat hem vertellen of hij wel of niet welkom is in het hospice.
Zijn vriendin blijft bij mij logeren, dat is ondanks alles ook heel gezellig.
Zondag 20 december 2009
Na lang twijfelen besluiten we om niet naar het AMC te gaan vanwege het weeralarm.
Als het autootje in de prak gaat door een botsing hebben we een groter probleem.
Ze belt hem, hij had er al op gerekend.
We vermaken ons met huishoudelijk werk en pc.
Bassie - Geen reacties - #
Zaterdag 12 december 2009
Als ik aan kom zit hij buiten met een jointje, z'n vriendinnetje staat bij hem, ik heb zijn beste vriend meegenomen.
Hij ziet hem, hij roept hem en ze zijn dolblij om elkaar te zien, er wordt héél hard gekwispelt, geblaft en geknuffeld.
Na een half uurtje moeten we gaan want de kwispelaar en ik gaan een nachtje uit logeren.
's Avonds belt zijn vriendin, ze hebben een paar uur samen kunnen doorbrengen, samen gehuild en samen gelachen.
Zondag 13 december 2009
Er komt een hele emotionele mail van zijn vriendin waar ze stukken uit hun gesprek verteld, ik snotter wat af.
Die avond belt ze hem en daarna mij, hij is erg somber verteld ze.
Ik neem me voor om naar het ziekenhuis te rijden en een sigaretje met hem te gaan roken voordat ik naar huis ga maar mijn vriendin zegt : Bel hem eerst maar, misschien ligt hij al op bed.
Ze heeft gelijk, hij klinkt erg suf en heeft een slaaptablet gekregen.
Maandag 14 december 2009
Tussen 2 en 4 uur is hét gesprek met dé man en zijn moeder, om 5 uur parkeer ik bij het ziekenhuis.
In de hal zie ik hem rijden in z'n rolstoel, meter voor meter rolt hij zichzelf vooruit, ik versnel mijn pas.
'Waar dacht jij naar toe te gaan in je eentje' ik probeer erbij te lachen.Hij is blij om me te zien.
We gaan koffie en bier halen bij het supertje in het ziekenhuis en daar verteld hij wat het intake-gesprek voor het hospice heeft opgeleverd.
Niks...........de man die de eindbeslissing heeft vindt hem niet ziek genoeg.
Broertje heeft de man gevraagd om klare taal en dat vertaald hij zo: 'Van binnen ben ik verrot, niks werkt zoals het zou moeten maarrrrr dat zie je niet van buiten.
Ik word niet naar huis gestuurd, daar ben ik te ziek voor, de man komt volgende week weer kijken.'
We kunnen niets anders dan afwachten wat 'men' gaat beslissen.
Ondanks dit waanzinnige bericht hebben we 2 hele gezellig uurtjes gehad, we hebben het bericht gelaten voor wat het was, meer konden we er echt niet mee.
Ik vertelde hem dat ik vandaag niet zou komen, weer even aan mijn lijf moest denken.
'Prima, dat moet ook, laat jouw leven niet door het mijne beïnvloeden, je doet genoeg voor me' zegt hij.
'Ja, hallo, ik heb ook recht op mijn verdrietige momenten' antwoord ik.
'Ja, dat mag ook wel' zegt hij.
'Fijn' zeg ik weer, we knuffelen en ik vertrek.
Vandaag heb ik z'n vriezer leeg gehaald en wat erin zat aan een andere vriendin gegeven, dat wilde hij zo.......
Bassie - Geen reacties - #
Vrijdag 11 december 2009
Zoals ik al eerder schreef heeft het er deze keer enorm ingehakt bij mij.
Het was zelfs zo dat ik vandaag ziek was, ik vermoed van verdriet, ik vermoed dat mijn lichaam protesteerde tegen de pijn van het komende verlies.
Ik vermoed dat het er zo inhakt omdat ik deze keer, misschien onbewust,eigenlijk ook wel weet dat zijn eind in zicht is.
Ik moest zelfs het bezoek afbellen.
Natuurlijk wist ik toen ik mijn broertje leerde kennen dat hij niet lang te leven had, hij leefde toen al in gewonnen tijd.
Nu het besluit is genomen dat hij naar een hospice gaat, een huis waar mensen in de laatste fase van hun leven wonen, komt het afscheid toch wel erg dichtbij, nu word ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
En die feiten doen zeer, desondanks ben ik dankbaar dat ik deze man heb mogen ontmoeten en zo bevriend met hem ben geraakt dat hij mij werkelijk het gevoel geeft dat we broertjes zijn.
En steeds denk ik aan onze woorden van vorige week vrijdag.
'Wat moet ik zonder jou' zei hij.
'En wát moet ik zonder jou'zei ik.
Hij gaat sterven, hij lijkt er klaar voor te zijn, hij is rustig.
Ik zal hem steunen waar ik kan en als het zover is zal ik verder gaan met leven, zonder hem, zonder mijn eerste stuurman...
Bassie - Geen reacties - #
Woensdag 9 december 2009
Hij belde of ik morgen shag voor hem meebreng, natuurlijk doe ik dat.
Donderdag 10 december 2009
De beslissing is gevallen, vandaag is in overleg met maatschappelijk werk, artsen en zijn moeder besloten dat hij naar een hospice gaat, beter voor hem, ik vind het moeilijk...
Maandag krijgt hij een intake-gesprek, zij hebben de eindbeslissing of hij daar of ergens anders heen gaat.
Bassie - Geen reacties - #
Dinsdag 8 december
Hoe ver zal het zijn van het bed naar de kraan, 2 meter of 3?
Hij loopt het zonder hulp, hij staat al makkelijker op, hij gaat vooruit maar is nog erg zwak.
Hij denkt dat ze hem donderdag of vrijdag naar huis sturen.
Ik heb geen idee of hij dat aankan.
Donderdag komt de maatschappelijk werkster weer, ik ben benieuwd.
Morgen blijf ik thuis, ik ben alweer bekaf, heb weer de hele avond bij de tv gehangen, het heeft er enorm ingehakt bij mij deze keer.
Ik hoop dat ze hem nog effe houwen, dat hij wat sterker is voor ze hem wegsturen of inderdaad een plek in een verzorgingshuis hebben , al was het maar voor een paar weken.
Z'n moeder moet weg, naar Suriname om verpleging voor háár moeder te verzorgen.
Volgens mij kán hij nog niet alleen thuis zijn, ik ben niet in staat om voor hem te zorgen.....
Bassie - Geen reacties - #
Zaterdag 5 december 2009
Dankuwel Sinterklaas voor dit prachtige cadeau,broertjelief ziet er alweer wat beter uit.
Vriendinnetje ging even naar een kennis die ook in het AMC blijkt te liggen dus ik ging alleen naar zijn kamer, hij was er niet, ik belde hem, hij was net beneden, de liften hadden elkaar gekruist.
Ik trof hem buiten met z'n wietje, hij lachtte me toe.
'Je bent bekaf, ik zie het aan je, ik hoorde het zelfs aan de telefoon'zei hij.
Ik kon het alleen maar beamen en zei hem dat ik morgen en maandag niet kom, dat ik 2 dagen ga uitrusten, relaxen, als er iets bijzonders is bellen we mekaar.
Ik had verse ananas meegenomen maar dat was toch nog te scherp voor z'n slokdarm, waar overigens een bacterie inzit, hij krijgt anti-biotica.
Ik ben maar een half uurtje gebleven, z'n vriendinnetje gaat vanaf het AMC terug naar Tiel, ze gaat maandag weer werken, we houden contact.
Ik lig voorlopig verpletterd op de bank, gesloopt maar blij.
Bassie - Geen reacties - #
We waren laat in het ziekenhuis vandaag, we zijn moe.
Hij zat niet voor de deur met een jointje, hij was ook niet in de hal, zou dat een goed of een slecht teken zijn?
Toen we boven op zijn kamer kwamen zat hij daar keurig gedoucht, geschoren en met gel in z'n haar mooi te wezen.
Hij begon met een boel gemopper over de maatschappelijk werkster die hem had doorgezaagd over z'n drinkgedrag en z'n jointjes.
'Wat moet zo'n snotneus nou, die weet niks van het leven'bromde hij.
Jullie kennen hem niet maar als hij op zo'n manier moppert is 'ie op z'n leukst.
De maatschappelijk werkster is van Koreaanse afkomst en vrij jong.
'In jouw land vreten wij je op' had hij tegen haar gezegd.
Wij sloegen dubbel van de lach en daar moest hij weer vreselijk om lachen.
We gingen naar beneden en ik haalde nog wat biertjes uit de auto voor hem.
'Nee, neem maar mee terug, ik doe effe kalm aan' zei hij terwijl hij nog een trekkie van z'n jointje nam.
Mijn bek viel open maar ik gehoorzaamde graag en bracht de biertjes terug naar de auto.
'Zondag neem ik een snipperdag' zei ik.
'Moet je morgen al doen, denk ook aan jezelf'zei hij.
We gingen weer naar binnen en hij nodigde ons uit om een patatje te eten.
Ik koos voor een kaasbroodje en hij en z'n vriendinnetje namen een frikandel.
'Lekkere vette bek, proost man, op de aankomende kilo's'zei ik.
'Die heb ik nodig, ik weeg nog maar 51 kilo hebben ze vandaag ontdekt'antwoorde hij. Hij is 1.85 lang.
Z'n vriendinnetje zag een bekende en ging een praatje maken.
Ik keek hem aan, maakte een vuist in zijn richting, hij beantwoorde met zijn vuist.
'Ik ben blij dat je weer opknapt man'zei ik.
'Ja'zei hij kort en schudde zijn hoofd.
Na de vette bek brachten we hem naar boven, z'n vriendinnetje ging naar het toilet.
Ik knuffelde hem.Hij knuffelde terug. 'Omdat ik van je hou hè'zei hij brommend.
'Wat moet ik zonder jou' zei hij.
'En wát moet ik zonder jou'zei ik.
We slikten allebei onze tranen weg.
Z'n vriendinnetje kwam van het toilet.
'Ik heb al met 'm geknuffeld' zei ik.
'Dan is het nu mijn beurt'zei ze en ik liet ze even alleen.
Ze verteld me net dat hij tegen haar zei: 'Je bent een kanjer meisje, je bent een kanjer.'
Morgen gaan we weer, daarna gaat zij terug naar Tiel om zondag even bij te komen en maandag weer te gaan werken.
We hebben net met elkaar geproost 'op ons negertje'.
Bassie - Geen reacties - #
Woensdag 2 december 2009
Hij lijkt op te knappen, het 'in de war zijn' lijkt een stuk minder.
Hij heeft al praatjes, hij moppert en doet lelijk tegen ons.
Hij werd kwaad omdat ik hem niet in z'n pyjama naar buiten wilde rijden in een rolstoel om een shaggie te roken.
Morgen nemen we z'n kleding mee en een warme jas.
We zullen zien hoe dat dan gaat.
Donderdag 3 december 2009
Geef de man bier en wiet en je ziet hem opknappen.
Het is onvoorstelbaar, hij is vandaag zelf in een rolstoel naar beneden gegaan, vertelde hij.
Wij wilden al gaan mopperen.
'Waar is Setie'vroeg zijn moeder aan mij.
Setie is mijn teddybeer en zij hing de laatste dagen tussen mijn vest of overhemd.
'Ze wilde niet mee omdat oom Steve gisteren zo lelijk deed' zei ik.
'Ik heb het goed gemaakt met Setie'reageerde hij.
'Ja dat zal wel, je hebt haar zeker een sms gestuurd'zei ik.
'Ja'zei hij kort.
We gingen met hem naar buiten en hij draaide zijn jointje en dronk het meegebrachte biertje.
Wij vonden het erg koud en hij zei dat wij naar binnen moesten gaan , dat hij zo kwam.
Toen haalde hij onder zijn pyjamajasje een tasje vandaan.
'Hier, die is voor jou'zei hij en gaf me een zakje en ook één aan z'n vriendinnetje, 'en deze is voor mijn moeder.'
We liepen de hal in en maakten de pakjes open, tranen sprongen in onze ogen.'Rotjoch'zei ik.
Hij kwam naar binnen en vertelde.
Toen hij vandaag naar beneden kwam stonden daar tafels met kado-artikelen, hij rolde er voorbij maar 'iets' stuurde hem terug, hij zag een beertje aan een kettinkje, dát moest hij kopen, voor mij.......
Toen kon hij niet anders dan voor z'n vriendinnetje een prachtige armband kopen en voor z'n moeder een mooie ketting.
Hij heeft een sigaret gebietst bij iemand, hij heeft een blikje bier gekocht bij het supermarktfiliaal in het ziekenhuis en is naar buiten gaan zitten roken en drinken.
We hebben vandaag een warme jas en das voor hem meegenomen en meer warme kleding.
The man is back!
Tenminste, daar lijkt het verrekte veel op, hij is heel erg zwak, lichamelijk maar zijn geest is ijzersterk.
Wij zijn blij en dankbaar.
Bassie - Geen reacties - #
Maandag 30 November 2009
In de zomer van 2006 leerde ik in de kroeg een gozer kennen.
Hij liep met zo'n zuurstoftankje op z'n rug. We maakten de gebruikelijke kroeggesprekjes over het bier,de barjuffrouw, het weer, de wereldproblemen, de andere kroegbezoekers en we lachten heel wat af.
We groeiden naar elkaar toe, we werden vrienden, en dat gevoel van vriendschap werd zo sterk dat we mekaar 'broertje'gingen noemen.
Hij had via internet een lieve en leuke meid leren kennen en ze kregen een relatie, zij woont en werkt in Tiel en kwam elk weekend naar Amsterdam
Ik kocht een bootje met een buitenboordmotortje en ik benoemde hem tot eerste stuurman.
Op donderdag haalden we zijn vriendin met het bootje op bij het centraal station.
We maakten leuke tochten door de Amsterdamse grachten, we leden schipbreuk op Het Nieuwe Meer, de motor sloeg af en wilde niet meer starten maar we bleven lachen en ik roeide naar de kant.
Hij heeft sarcoïdose in zijn longen en kreeg, ver voordat ik hem ontmoette,in 2001 te horen dat hij nog anderhalf jaar te leven had.
Vanaf dat moment is hij het leven gaan vieren met bier, shag en wiet en zo af en toe een wodka.
Hij heeft dus al 6 jaar winst omdat hij niet bij de pakken neer ging zitten ondanks dat hij met enige regelmaat in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Zo ook afgelopen september, hij was er slecht aan toe en we dachten dat hij het niet zou halen, hij bleek ook een hartprobleem te hebben.
Na bijna 3 weken ziekenhuis krabbelde hij toch weer op en had weer zin in het leven.
Twee dagen na zijn thuiskomst verbrak mijn vriendin onze lat-relatie en mijn broertje was er voor mij.
Zij en ik gaan vriendschappelijk met elkaar om.
Een week later verbrak hij de lat-relatie met zijn vriendin, ik was boos op hem maar bemoeide me er niet mee, het was zijn beslissing.
Zijn vriendin was erg verdrietig en vroeg mij om haar op de hoogte te houden van het verloop zijn gezondheid, dat beloofde ik.
We maakten weer tochtjes met het bootje, gingen samen naar de kroeg of keken samen tv.
Ik zag natuurlijk dat hij steeds minder energie heeft en dat hij niet goed voor zichzelf zorgt, hij eet heel slecht.
Afgelopen weekend ging het weer volledig mis, hij besloot dat hij naar een verzorgingshuis wil, hij werd zondagnacht met spoed opgenomen op Intensive Care van het Amc.
Ze dachten eerst dat hij een gat in zijn maag heeft maar de scan heeft uitgewezen dat dat niet zo is, ze zoeken verder.
Ik belde zijn vriendin in Tiel en zij kwam direct.
Maandagmiddag zijn we samen naar hem toeggegaan en hij was erg blij om haar te zien.Ze blijft bij mij logeren.
Hij ligt nu op de afdeling Special medical Care, als ze hem kunnen oplappen en hij weer zin in het leven heeft is het goed maar als hij een lijdensweg moet bewandelen wensen we hem toe dat hij snel overlijdt, hoezeer we hem ook zullen missen.
Straks gaan we weer hem toe, we worden heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.
Dinsdag 1 december 2009
Het lijkt iets beter te gaan met hem, hij ligt nog wel op dezelfde etage maar nu 1 kamer verderop zonder alle toeters en bellen, hij krijgt nog vocht via infuus en natuurlijk zuurstof en zijn gebruikelijke medicijnen, hij heeft ook diabetes.
Hij is geestelijk nogal in de war, hij vertelde vol overtuiging dat die andere kamer een militaire afdeling is waar mensen liggen die 'gek' zijn, iedereen werd vastgebonden behalve hij, want de enige die ze kunnen vertrouwen dat is hij en ook alle apparatuur bij zijn bed dat was voor de show want hij heeft dat eigenlijk niet nodig.
Op andere momenten was hij heel helder en normaal.
Wij zijn naar de verpleging gestapt om te melden dat hij dit verteld, ze gaan hem in de gaten houden en gaan in overleg met psychtiarie.
Morgen gaan ze weer verder met onderzoek want hij klaagt over erge buikpijn veroorzaakt door vocht en een vreselijk branderig gevoel (hij wijst dan op z'n slokdarm) als hij iets drinkt, hij at een beetje yoghurt en kromp bij elke hap van pijn in elkaar
We hebben geen idee hoe het zal lopen.........
Bassie - Geen reacties - #