Zondag 31 December 2006 at 12:12 am
Karel deel 45
Karel lag heerlijk op m’n schoot te spinnen toen ik bij mijn favoriete schrijver Kluun de volgende link tegenkwam www.eindejaarsrequiem.nl , ik klikte hem aan want eigenlijk wist ik niet eens precies wat een requiem is.
Ik dacht dat het een muziekstuk was wat in de oudheid bij een begrafenis werd gespeeld.
‘Goh, zullen we ‘es cultureel gaan doen’ zei ik tegen Karel nadat ik het programma had gelezen.
De toegang was gratis.
Ik bestelde vier kaarten en mailde drie mensen met de vraag of ze mee wilden.
Eén mailde direct terug dat ze moest werken die avond, van de anderen had ik op de derde dag nog niets gehoord en dus annuleerde ik drie kaarten zodat ze die aan een ander konden geven.
Geen antwoord, geen belangstelling denk ik dan.
Afgelopen donderdag 28 december was het zover.
Ik bestelde een parkeerplaats voor de deur en die was er ook.
Dat doe ik tegenwoordig wel vaker, ik bestel dingen.
Op advies van de organisatie had ik mij warm aangekleed en dat bleek nodig.
Ik had een goede verwarmingsinstallatie voor de Oude Kerk moeten bestellen.
De Oude Kerk leek wel een mortuarium, zo koud was het er.
Bij de ingang stond een vriendelijke jongen die mij een hartvormig rood lampje gaf en een strookje papier waarop het verzoek stond om het lampje aan te doen op een teken van de organisatie.
Alleen het idee al raakte me.
Natuurlijk probeerde iedereen of z’n lampje werkte, het lampje bleek te knipperen,dat hoorde zo.
De gluhwein vooraf kostte twee euro maar die had je heel hard nodig om een beetje op temperatuur te komen.
Er was muziek, er was film, er waren voordrachten, o.a. Kluun las voor uit eigen werk en dat deed ‘ie zoals gewoonlijk prachtig.
Een moeilijk stuk deed ‘ie, het deel waar zijn vrouw het aardse bestaan omruilt voor dat wat wij niet weten.
Er was stilte en tijdens die twee minuten stilte gingen die rode knipperende lichtjes aan, allemaal tikkende hartjes die tikten voor de liefde.
Zo’n ijskouwe kerk vol met warme hartjes.
Ik zat met een dichte keel afscheid te nemen van het rotste jaar uit mijn leven.
Dankjewel Kluun.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Zaterdag 30 December 2006 at 11:14 pm
Eén jaar !
Bassie -
-
#
Zaterdag 30 December 2006 at 2:57 pm
Karel deel 44
‘Heeft U misschien een plekje in de herberg?’ vroeg ik wat onzeker aan de mensen die de deur openden.
Mijn teddybeer stak haar kop en armen vol verwachting uit mijn favoriete vest waar ze tussen de ritssluiting hing.
Een man en een vrouw, beiden met prachtige witte haren stonden in de deuropening.
‘Zeker hebben wij een plekje, kom verder’ reageerden ze enthousiast.
Dit waren beslist geen kannibalen, hij zou medicijnman kunnen zijn van een oude indianenstam maar zeker niet van een bloeddorstige soort.
Hij nam mijn bodywarmer en das aan.
In de kamer, werd ik onmiddellijk verliefd op een enorme boekenkast en werd ik voorgesteld aan kinderen en kleinkinderen.
Ik stelde mijn teddybeer voor en zette haar op de leuning van de bank.
‘Hoe? Hoe heet je teddybeer?’ vroeg een dochter, waar uit ik opmaakte dat ze me niet goed had verstaan
‘Setie’ zei ik nogmaals.
‘Juist ja.’
‘Wat wil je drinken?’ vroeg de vrouw des huizes.
‘Een biertje zou lekker zijn’ zei ik.
‘We hebben er maar één’ zei ze bijna verontschuldigend.
‘Eén is genoeg, ik moet straks rijden.’
‘Wie wil er nog thee?’ vroeg ze aan de anderen.
‘Wij gaan straks aan de wijn hoor ’ stelde ze mij gerust.
‘Gelukkig’ fluisterde mijn teddybeer.
Ik kneep haar in d’r zij.
‘Ik heb toch niet voor niets mijn drinkjurk aan’ fluisterde mijn teddybeer opnieuw.
Ik zette haar op mijn knie en keek haar bestraffend aan.
‘Gaat je teddybeer altijd mee’ vroeg iemand.
‘Ja, behalve naar de kroeg, dat is geen plek voor beren’ zei ik.
We voerden een gesprekje over de vindbaarheid van hun adres, ik had er niet veel moeite mee gehad dankzij een uitgeprinte route.
‘We gaan gourmetten’ zei een dochter.
‘Lekker’ zei ik.
Ze verdween met haar moeder in de keuken.
Op een zeker moment had ik de boekenkast voor mezelf, heerlijk.
Vanuit een ooghoek zag ik de gastheer een fles wijn openen, ik glimlachte naar hem.
‘Ook een wijntje bij het eten?’ vroeg hij.
‘Graag’ zei ik.
Aan tafel was het een gezellige bedoening.
Ik at mijn buik rond, de zelfgemaakt knoflooksaus zal alle biertjes die ik deze week zal drinken doodslaan maar was verrukkelijk.
Ik bezondigde mij aan een aantal glazen water om elk risico van een bekeuring uit te sluiten.
Om half elf besloot ik op te stappen, ik bedankte mijn gastvrouw en gastheer voor het warm onthaal.
Ze liepen mee naar buiten en zwaaiden me uit.
Hij met z’n arm om haar heen.
De liefde straalt van die man af.
De vrouw had ik in een mailtje gezegd dat ik onder de indruk was van haar liefheid.
Thuis was Karel blij dat we terug waren én er was een mail van ze.
‘Liefs en tot volgende keer’ stond eronder.
Er is geen twijfel mogelijk, lieve mensen bestaan nog.
Omdat ik zo lekker gegeten heb, wil ik ook graag een bordje eten kado doen.
Jullie ook?
Even op deze link klikken graag http://www.voedselhulp.nl je mag elke dag een bordje eten weggeven dus zet hem vooral bij je favorieten.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Vrijdag 29 December 2006 at 11:53 pm
Karel deel 43
Bij het tankstation stopte ik bij het bandenspanning apparaat.
Er stond een grote auto voor waar niemand inzat, ik wachtte geduldig.
Er kwam een stoer uitziende man aanlopen, ik stapte uit.
‘Mot je d’r bij?’vroeg de man.
‘Sterker nog, ik zou je willen vragen of je bereid bent om mij te helpen, ik heb dat nog nooit gedaan’ zei ik.
Hij keek me even onderzoekend aan met een blik waaruit ik opmaakte dat hij zich afvroeg of ik de waarheid sprak.
Hij haalde z’n schouders op en zei :’Ja hoor, ik zal ‘m opzij zetten.’
‘Goed, dan zet ik die van mij er voor’ zei ik.
We stapten gelijktijdig uit onze auto’s.
‘Wat mot erin?’ vroeg hij.
‘Lucht lijkt mij’ zei ik met een grijns.
‘Ja hoeveel, je mot op het lijssie kijke en vijftig cente motte d’r in.’
‘Vijftig cente?’ vroeg ik vol verbazing.
‘Jezus, kost lucht ook al geld tegenwoordig, straks moeten we toch nog gaan betalen omdat de zon opkomt.
Voor niks gaat de zon op maar een druppie lucht kost vijftig cente, hoe is het mogelijk.’
Onze vingers gingen gezamenlijk over het lijstje op zoek naar het merk en type van mijn auto.
‘Kijk, 2.2 en achter 2.1 zie je?’zei de stoere man.
Hij tikte op een knopje totdat het cijfer op 2.2 stond
‘Ja, kijk ik heb het idee dat die een beetje zacht is’ zei ik en wees op het linkervoorwiel.
‘Ze motte allemaal.’
‘Oké, dan doen we ze allemaal.’
‘Je heb vijf minute, doppie d’r af.’
‘Oh, vijf minuten maar, dan moeten we opschieten, ik zal de doppies eraf draaien.’
‘Hoor, ast ‘ie piept dan ist ‘ie klaar’ zei de man terwijl hij het stangetje op het ventiel duwde.
Het apparaat piepte.
De stoere man tikte na het tweede voorwiel een lagere stand in op het apparaat.
‘Als je weet hoe het moet is het een makkie hè’ zei ik terwijl ik het dopje weer op het ventiel draaide.
‘Dat is met alles’ zei de man en zuchte diep.
Hij was sneller met lucht inblazen als ik met doppies losdraaien en vastdraaien.
‘Ik loop ze straks nog wel effe na’ zei ik.
‘Wel doen’ zei hij streng.
‘Ja, echt waar’ zei ik braaf.
‘Klaar’ zei hij.
‘Hartstikke bedankt en gelukkig tweeduizendzeven’ zei ik terwijl ik de dopjes controleerde.
‘Jij ook’ zei hij en liep weg.
Ik zette mijn autootje bij de benzinepomp, gooide de tank vol, liep naar binnen om af te rekenen en zag de stoere man staan, ik zwaaide nog naar hem toen ik weer naar buiten liep.
Na een kleine drie kwartier was ik op de plek waar ik verwacht werd.
Ik zocht naar haar naam op de naambordjes.
De naam bij nummer vijftien correspondeerde met de naam uit onze mailtjes, ik belde aan.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Donderdag 28 December 2006 at 11:59 pm
Karel deel 42
‘Met de persoonlijk secretaris van Mevrouw Lida de Boer, goedenavond’ zei ik op bekakte toon.
‘Hallo, met Arie, wie ben jij dan wel?’ hoorde ik aan de andere kant.
‘Hé Arie, hoe is het kerel’, je spreekt met De Boer’ zei ik met mijn gewone stem.
Lida gebaarde dat ze naar het toilet ging.
‘Oh, De Boer, waarom neem jij de telefoon op?’
‘Omdat Lida naar het toilet is en ze riep of ik effe wilde opnemen’ zei ik.
‘En waarom praat je zo bescheten?’ zei Arie.
‘Ik wilde grappig zijn.’
‘Oh dus d’r is niks an de hand?’ vroeg hij ongerust.
‘Nee hoor, alles is in orde, ik kwam toevallig een bakkie koffie drinken.’
‘Nou ik je toch spreek, heb je wat te doen op tweede kerstdag of doe je mee an het diner in het café?’ vroeg Arie.
‘Nee, dank je, ik heb al een uitnodiging’ zei ik.
‘Je weet niet wat je mist, Frans gaat koken.’
‘Verrassend, ik dacht dat ‘ie alleen maar kon tappen en gehaktballen in de magnetron stoppen’ lachte ik.
‘Nee, hij kan echt goed koken, ik wou Liedje ook vragen, ik betaal voor haar, is ze al van de wc?’
‘Liedje?’ vroeg ik.
‘Ja, en ze drinkt tegenwoordig ranja met een rietje’ zei Arie lachend.
‘Ja, dát liedje ken ik nog wel van Johnny Lion’ lachte ik met hem mee.
Lida was ondertussen terug van het toilet en ik articuleerde de naam “Arie” zonder geluid te maken.
Ze knikte dat ze hem wel wilde spreken.
‘Ja, je word oud De Boer’ lachte hij weer.
‘Dank je, ik geef je Lida.’
Ik gaf haar de telefoon en mijn oog viel op een advertentie in een krantje dat op tafel lag.
‘Cursus Keramiek, voor informatie kunt u bellen.
Ik noteerde het nummer in mijn hand.
Arie draaide z’n verhaaltje af.
‘Ja, mag ik daar over nadenken?’ hoorde ik Lida zeggen.
Dat kon schijnbaar niet.
‘Wat nou, meteen beslissen, ik kan toch ook de griep krijgen, heel plotseling.
Ja, en als ik dan ziek wordt dan ben jij je geld kwijt.’
Ze luisterde weer naar Arie.
‘Er zijn nog maar vier plaatsen?
Kan De Boer niet?’ ze keek naar mij, ik schudde mijn hoofd.
‘God Arie, ik moet eerlijk zeggen dat op dit moment mijn hoofd daar niet naar staat hoor’
zei ze.
Ik stond te knikken, maakte eetbewegingen, zwaaide met mijn hand langs mijn wang als teken dat ik iets lekker vond.
Ze liet zich door mijn gebaren beïnvloeden en ik hoorde haar zeggen:‘Het mag van De Boer.’
Ik schoot in de lach.
‘Ja, is goed, tot straks dan’ zei ze tegen Arie.
‘Hè, dat kwam niet helemaal op het juiste moment’ zei ze toen ze de telefoon neerlegde.
‘Dat is heel vaak met telefoontjes, gaat het weer een beetje?’
‘Ja, het gaat wel weer en ik vind het ook wel fijn dat Arie straks nog effies komt.
Wat ga jij dan doen op tweede kerstdag?’ vroeg ze.
‘Ik heb een uitnodiging van iemand die ik alleen van internet ken en ik ben dusdanig onder de indruk van zoveel liefheid dat ik de uitnodiging heb aangenomen.’
‘Vind je dat niet eng?
Straks kom je bij een kannibaal terecht’ zei ze bezorgd.
‘Nou, die treft het dan slecht, ik ben zo taai dat ik niet meer gaar wordt dit jaar’ gierde ik het uit.
Lida lachte mee.
‘Ga je potten bakken?’ vroeg ik terwijl ik op het krantje wees.
‘Tja, ik ga in elk geval bellen.’
‘Leuk, misschien ga ik wel met je mee.’
‘Dat lijkt me zeker leuk’ zei ze enthousiast.
We dronken nog een bakkie koffie en met de belofte dat ik dezelfde avond nog een mailtje naar de therapeut zou sturen vertrok ik.
Wordt vervolgd.
Voor Keramiekatelier De Albatros klik hier.
Bassie -
-
#
Woensdag 27 December 2006 at 5:43 pm
Karel deel 41
‘De baas is zo terug jongen’ zei ik tegen Karel.
Het was vies weer, koud en vochtig, ik rilde toen ik op de bel drukte.
‘Hé Lida, hoe gaat het meid?’ zei ik toen ze me binnen liet.
‘Nou wel redelijk De Boer, wil je koffie?’
‘Graag, cafeïnevrij met twee zoetjes’ zei ik.
Ik liep achter haar aan naar de keuken.
Meissie kwam aanlopen, ik tilde haar op.
‘Wat worden ze groot hè, Karel wordt ook al zo’n kanjer, ze zijn al bijna net zo groot als Mama.’
We gingen naar de kamer waar moederpoes heerlijk lag te slapen op de bank.
Ik ging naast haar zitten en aaide haar.
‘Jij bent eigenlijk wel een klein wijffie’ zei ik en zette haar dochter bij haar neer.
Ze stond op, rekte zich uit en begon haar dochter te wassen.
‘Welja, gelijk je moedergevoel weer aan het werk zetten, dat kan ze ondertussen toch zelf wel’ zei ik.
‘Die twee zijn altijd mekaar an het wassen, ik heb er geen omkijken naar’ lachte Lida.
‘Je bent nu toch wel blij dat je ze hebt gehouden hè?’
‘Ja, zeker weten, ik heb een heleboel gezelligheid an ze hoor.’
‘Mooi zo’ zei ik.
‘Ik heb besloten De Boer dat ik in elk geval wel met die therapeute van jou wil kennismaken, kan je dat regelen?’
‘Nou dat zal ik niet beweren maar ik kan haar een mailtje sturen en vragen of ze tijd heeft, dat is wat ik kan doen.’
‘Ja, nou ja dat bedoel ik ook eigenlijk, dat jij haar over mij verteld.’
‘En wil je dan ook dat ik vertel over je dochter?
En over de kamer, die je voor haar hebt ingericht?’ vroeg ik heel voorzichtig.
‘Ja, als je dat wil doen, ik vind het nogal moeilijk allemaal.’
‘Dat kan ik me heel goed voorstellen hoor.
Het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt, het zou denk ik vreemder zijn als je het niet moeilijk vond.’
‘Ja, misschien wel hè?’
‘Ik weet het vrijwel zeker.
Maar ik denk dat het heel belangrijk is dat je jezelf niet langer de schuld geeft van wat er gebeurt is.
Je kon er niets aan doen, het was een ongeluk.’
Dat had ik beter niet kunnen zeggen, ze sloeg haar handen voor haar gezicht en barstte in snikken uit.
Aan de andere kant, dan kon het verdriet eruit, dat was misschien wel goed.
Opgekropt verdriet was ook niet echt goed voor iemands gezondheid.
Ik ging, half gebukt, bij haar staan en sloeg een arm om haar heen.
Ze duwde haar gezicht in mijn nek.
‘Huil maar lieverd’ zei ik zacht.
Ik voelde in mijn achterzak of er nog een zakdoekje zat, niet dus.
De telefoon ging.
‘Zal ik ‘m effe opnemen?’ vroeg ik.
Ze knikte.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Maandag 25 December 2006 at 10:28 pm
Kerstgedachte
Hier kan je er wat aan doen !
Dus klik http://www.projectaware.com/index.php?nl
Bassie -
-
#
Zondag 24 December 2006 at 12:42 am
Kerst 2006
Karel en De Boer wensen je fijne Kerstdagen.
Bassie -
-
#
Donderdag 21 December 2006 at 10:18 pm
Karel deel 40
‘Hé man, je moet de groeten hebben van Aal’ zei ik tegen Karel toen ik thuiskwam.
Ik tilde hem op en bedacht dat het verdomd moeilijk was om iemand bij zijn of haar nieuwe naam te noemen.
Iedere keer kwam toch de naam waarmee je iemand had leren kennen naar voren.
‘Prrrrrrr, prrrrrrrrrrr, prrrrrrrrrrrrrrr’ deed hij, steeds een beetje harder.
We liepen samen naar de keuken en ik vulde z’n bakjes met vers eten en water.
Ik ging aan de pc zitten en nam de mail door.
Vervloekte spam, vooral veel over viagra, wat een ellende, hoe kom ik daar vanaf.
Spamverstuurders zijn afschuwelijke egoïsten, ze versturen een paar miljoen mailtjes via een robot en als er dan maar één procent van al die mensen intrapt zitten ze goed en lopen ze zachtjes binnen.
Met dank aan het minderwaardigheidscomplex van sukkelige mannetjes.
Wat een lekker woord voor drie keer de woordwaarde bij Scrabble zeg.
Karel kwam aanlopen, ik draaide met de burostoel zodat hij op mijn schoot kon springen.
Hij deed een poging om op het toetsenbord te stappen maar daar hield ik hem van tegen.
Ik aaide hem over zijn rug en liet z’n staart tussen mijn vingers doorglijden, nog altijd dat knikkie an het eind.
Doordat hij gegroeid was werd het wel minder zichtbaar maar het zat er nog steeds.
‘Ga maar lekker liggen mannetje, nog een half uurtje dan gaan we naar bed.’
De weken vlogen voorbij, op het werk was het razend druk geweest en toch was het kerstpakket niet te zwaar dit jaar.
De bezuinigingen hadden een flink gat geslagen in de jaarlijkse verrassing.
Dit jaar kregen we een fles champagne, wat noten in blik en een hotelbon verpakt in een houten kistje met wat als stro aandoend materiaal.
Leuk, de baas bepaalde op die manier ook nog hoe jij je vrije dagen moest besteden, nog effe en hij ging ook nog vertellen welke dagen je kon gaan en waarheen.
Een beetje vrijheid stelde ik toch wel op prijs.
Maar een gegeven paard kijkt men niet in de bek, toch?
Ik zette de fles en de nootjes op tafel, de kadobon stak ik tussen de post die door twee boekensteunen bij elkaar werd gehouden.
Het kistje zette ik op grond.
Karel scharrelde door het stro en nestelde zich ertussen.
‘Je lijkt Jezus wel, die lag ook in het stro’ zei ik lachend tegen hem.
‘Die had wel drie wijzen op visite, daar hoef jij niet bang voor te zijn, de kotertjes vieren kerst bij oma, je loopt geen enkel risico op een overdosis aandacht.
Wierrook hebben we nog in huis, mirre en goud niet maar dat overleven we wel heb ik zo het vermoeden.’
Het lampje van het antwoordapparaat knipperde.
‘Ja, De Boer, met Lida, ik heb erover nagedacht, wel wat langer als ik had gezegd maar zou je me willen bellen of effies komen als je tijd heb?
Kus voor Karel.’
‘Ja, dat is goed, ik kom zo, eerst effe wat in de magnetron proppen’ zei ik tegen het apparaat.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Dinsdag 12 December 2006 at 9:17 pm
Karel deel 39
Ze zat me nogal schuldig aan te kijken.
‘Vindt je dat werkelijk zo interessant om te weten?’ vroeg ik.
‘Nou ja, niet per sé interessant, ik vraag me gewoon af waarom een mens met een soortgenoot in bed wil stappen.
Het is ordinaire nieuwsgierigheid, dat geef ik grif toe.
Ik bedoel dat ik mezelf nou niet meteen met een vrouw in bed zie liggen.’
‘Dat hoeft toch ook niet meteen, daar kan je rustig de tijd voor nemen’ lachte ik.
Arie heb ‘t er ook wel eens over, dat ‘ie daar eigenlijk niks van snapt, van jou’ zei ze.
‘De Boer is geen echte kerel zegt‘ ie dan.’
Ik schoot opnieuw in de lach.
‘Nou je bent ook niet bepaald een dame toch?
Ik beloof dat ik het aan niemand doorvertel’ zei ze.
‘Ik ga de rekening vragen, het wordt me hier te link’ zei ik hikkend.
Ik stak mijn arm in de lucht en schoof duim en wijsvinger over elkaar terwijl ik oogcontact met de barman maakte.
Hij zwaaide ten teken dat hij me had gezien.
‘Ach Arie, ja verrek die was een tijdje geleden ook al aan het vissen.
Hoe gaat het met hem eigenlijk, ik heb ‘m al een poos niet gezien?’ vroeg ik.
‘Ja, wel goed hoor, hij heb het druk met z’n zus, die heb een andere woning, dan moet je net Arie hebben, dat vind ‘ie heerlijk al dat klussen.
Lekker schilderen en behangen, eerst alles d’r af krabben met een plamuurmes.’
‘Je kan tegenwoordig stoom machines huren, dat schijnt reuze gemakkelijk te zijn, als je zo’n ding goed gebruikt valt het ouwe behang zo van de muur’ zei ik.
‘Ja hij heeft zo’n ding ook opgehaald ergens, dat weet ‘ie allemaal wel, hij heeft al zoveel mensen geholpen om hun woning op te knappen, laat Arie maar schuiven.’
‘Jullie gaan leuk met elkaar om hè?
Hebben jullie een relatie?’vroeg ik.
‘Nou relatie is een groot woord, we vinden mekaar erg aardig.’
‘Maar jullie wippen wel met mekaar?’zei ik gniffelend.
‘Dat gaat je niks an De Boer’ zei ze en bloosde opnieuw tot achter haar oren.
De rekening viel reuze mee, het scheelt een stuk als je geen alcoholhoudende drank hoeft af te rekenen.
Ik legde voldoende geld en een redelijke fooi op het bonnetje en stond op.
Lida volgde mijn voorbeeld.
‘Het is zo gepast, tot ziens’ zei ik tegen de man achter de bar terwijl ik op het geld wees.
‘Bedankt, prettige avond verder, tot ziens’ antwoordde hij terwijl hij een dop op een fles draaide.
Het regende weer, de ruitenwissertjes hadden het er maar druk mee.
‘We gaan mekaar gewoon niet vertellen hoe het zit hè?’ zei Lida.
‘Zullen we dat voorlopig maar lekker voor onszelf houden?’ zei ik.
‘Laten we dat maar doen’ beaamde ze.
Het koffiemolentje snorde tevreden, ondanks dat er geen radio aan boord was hadden we het prima naar onze zin en waren we onverwacht snel thuis.
‘Bedankt De Boer, het was hartstikke gezellig’ zei Lida en ze drukte een snelle kus op mijn wang.
‘Van harte gegund meid en laat me nog effies weten wat je wil met die therapeute.’
‘Doe ik, ik bel je deze week, doe de groeten aan Karel.’
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Woensdag 06 December 2006 at 4:30 pm
Karel deel 38
Het eten was heerlijk, we genoten met volle teugen van het uitstapje.
‘Heb je er ondertussen al een beetje over nagedacht of ik die therapeute een mailtje moet sturen’ vroeg ik voorzichtig.
‘Ja, daar heb ik wel over nagedacht maar ik ben er nog niet uit’ antwoordde ze resoluut en legde haar bestek op haar bord.
‘Ik heb verrukkelijk gegeten’ zei Lida.
Ik nam nog een paar patatjes.
‘Wil jij er nog een paar?’
‘Nee hoor, ik zit helemaal vol’ zei Lida.
Het viel me mee, ik had haar ingeschat als het type dat alle schalen leeg eet.
‘Ik weet het zeker, ik denk erover om dat boek van Sonja Bakker te kopen waar je momenteel zo veel over hoort.’
Ik keerde het schaaltje leeg boven mijn bord.
‘Je bent na de hartstilstand al aardig wat kilootjes afgevallen toch?’
‘Ja, dat is wel zo maar er mag nog wel dertig kilo af en daar zal ik wel wat voor moeten doen.’
‘Of niet natuurlijk’ zei ik.
‘Hoe bedoel je?’
‘Ik heb wel eens gelezen dat als je jezelf volledig accepteert en van jezelf houdt dat je dan ook vanzelf afvalt.
In die zin zit wel drie keer het woord “zelf ” dringt nu opeens tot me door.’
‘En welke slimmerik heeft dat bedacht?
Wat een onzin De Boer, als je niet eet ga je dood.
Dat is net zoiets als “Leven van de Liefde.”
‘Er schijnen mensen te zijn die leven uitsluitend op meditatie en water.
“Leven van Licht” noemen ze dat.
Ik kan je vertellen dat ik één keer per jaar een sapkuur doe en dat ik me dan hartstikke goed voel, eigenlijk beter dan wanneer ik gewoon eet.’
‘Jij liever als ik, dat gore gedoe van Patty Brard, bah.’
‘Ja, dat werd op een hele rare manier op televisie gebracht, ik vond dat géén reclame voor gezond bezig zijn, ik heb ook maar een paar keer gekeken.
Ik vraag me zelfs af of Patty het er wel helemaal mee eens was.
Jij hebt geen internet hè?’
‘Nee maar ik heb van Arie gehoord dat hij wel ‘es naar de bibliotheek gaat om naar die site van jou te gaan, vind ‘ie leuk, dus dat zou ik ook kunnen doen.’
‘Op www.fanclubs.nu staat een stukje "Zonlicht als lunch" over “Leven van Licht” misschien is dat ook wel een soort “Leven van Liefde.”
Maar niet omdat ik het zeg hoor, je bent niks verplicht.’
‘Ja dat weet ik wel hoor maar ik geloof wel dat ik dat wil lezen.
Ik ga binnenkort wel eens naar de bieb en dan laat ik het je wel weten oké?’
‘Prima, leuk’ zei ik.
We zwegen even, allebei met onze eigen gedachten.
Dat vind ik mooi, als je samen met iemand kan zwijgen.
‘Mag ik jou nou ‘es wat vragen De Boer?’zei Lida.
‘Uh, ja dat mag wel, ik beloof alleen niet dat ik antwoord geef ’ zei ik met een grijns.
‘Het is wel heel persoonlijk hoor.’
‘Zeg het maar hoor’ zei ik rustig.
‘Nou, ik vroeg me opeens af, ja dat is echt persoonlijk’ ze pauzeerde even.
‘Wat ik je eigenlijk wil vragen is of jij het wel ‘es met een man gedaan heb’ zei ze en bloosde tot achter haar oren.
Ik schaterde het uit.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Maandag 04 December 2006 at 01:04 am
Tip van het jaar
Je mag elk moment opnieuw beginnen.
Louise L. Hay (ingestuurd door: Nettie Marsen,Velp)
Ook deze spreuk komt van www.dagelijksegedachte.net
Deze week zal het volgende deel van Karel verschijnen.
Bassie -
-
#