Vrijdag 30 Juni 2006 at 12:04 am
Karel deel 20
' Opgeverdonkt !!
Geef ze allemaal wat Frans!' zei ik toen ik het café binnenstapte.
' Nou dat werd tijd de Boer, Harry op z'n platte bek en nou wordt het ook nog zomer, mijn dag kan niet meer stuk' was het antwoord van Arie.
' En dat terwijl de dag bijna om is' lachte ik.
Het café zat opeens vol met potentiële minister presidenten, allemaal wisten ze precies te vertellen hoe het wel moest.
De één nog veel beter als de ander.
Heerlijk dit soort dingen in een kroeg.
Ik had helaas geen tijd om lang te blijven.
Na één biertje moest ik gaan.
De discussie was in volle gang.
' Welterusten allemaal, droom mooie dromen, dat moet lukken deze nacht' zei ik toen ik naar de deur liep.
' Dag de Boer, hij smaakt overheerlijk hoor ' hoorde ik Arie nog zeggen.
Ik zwaaide.
Thuis luisterde ik het antwoordapparaat af.
'Ja, met Lida, uh nou ja, Alida, ik mag overmorgen naar huis en ik mocht iemand bellen van die aardige verpleegster en omdat jij me je nummer had gegeven dacht ik dus eh, nou ja, ik wist niet wie ik moest bellen eigenlijk.
Ik zie wel of je tijd heb' hoorde ik.
Ze stotterde nog net niet van de zenuwen, ze klonk zelfs aandoenlijk.
' Inderdaad, deze dag kan niet meer stuk' zei ik tegen mijn teddybeer en gaf haar een kus toen ik in bed stapte.
Ze kroop in mijn nek.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Maandag 26 Juni 2006 at 10:59 pm
Karel deel 19
Voor Tuut
‘Uitgewupt?’ vroeg ik toen ik de teleurgestelde snoetjes in het café zag.
‘Uitgewupt’ bevestigde Arie, de anderen knikten meewarig.
Ze namen bijna gelijktijdig een slok van hun biertje om hun verdriet weg te spoelen.
‘Nou opsjodemiedere met die wuppen dan, Nederland kan weer ontwupt worden, hoera!’ zei ik met een grijns.
‘Het was een klote wedstrijd maar daar begrijp jij toch niks van, voetbaldebiel die je bent’ beet Arie me toe.
‘Zeg eh, gaan we schelden? Effe normaal hè roosje m’n roosje’ ik deed er een knipoog achteraan.
‘Neem asjeblieft een biertje en hou je kop dicht’ zei Arie.
Ik besloot er verder niet op door te gaan, een kleine steek onder water moest kunnen maar de wet op de privacy hield ik graag in stand.
‘Frans, je moet de groeten van Aal hebben en bidankt fur die blumen’ zei ik met een schijnheilige grijns terwijl ik een lichte buiging maakte.
‘Oh hoe gaat het met d’r?’
‘Ze mag zeer binnenkort naar huis als alles goed gaat.’
‘Nou dat is lekker voor d’r, een mens is toch het liefst is z’n eigen huis.’
‘Ja ik zal de finishing touch morgen of overmorgen in orde maken en ook een kattenbak en een mandje voor Karel gaan kopen, als Aal thuis is neem ik hem mee.
Zeg jongens is er nou al iemand die zich voor die andere jonkies interesseert?’ vroeg ik met gemaakte dwang terwijl ik met mijn knokkels op tafel sloeg.
‘Heb u jonkies?’ reageerde een vrouw die aan een tafeltje bij het raam zat.
‘Nou ik niet maar ik weet er wel twee, zusjes zijn het.’ zei ik enthousiast en liep naar de vrouw toe.
‘Mijn kleindochter wil graag een poesje, geen twee, welke kleur zijn ze?’ vroeg ze.
‘Eén is helemaal zwart en de ander heeft een beetje wit, U kan morgen wel effe komen kijken, hier om de hoek op nummer 281 in het benedenhuis, als U om twaalf uur komt zorg ik dat ik er ben.’ zei ik
‘Dat spreken we af, dan breng ik mijn kleindochter ook mee, dan kan zij kiezen’ zei de vrouw.
Ik liep naar de bar.
‘Geef me nog een biertje Frans en doe die trieste gevallen aan tafel ook wat van mij, dan knappen ze misschien op’ zei ik lachend.
Ik geef helemaal niks om voetbal en kan dus ook niet begrijpen dat mensen verdrietig kunnen worden omdat elf man het niet voor mekaar krijgt om een bal in een netje te schoppen.
Onzin vind ik het maar smaken verschillen.
De volgende dag kwamen de mevrouw met kleindochter en ik tegelijk aanlopen bij het huis van Aal.
Ik was blij dat de boel al redelijk aan kant had, anders zou ik niet weten wat voor houding ik me had moeten geven.
Het meisje was een jaar of zes en direct verliefd op Karel.
‘Oh Oma, deze is lief ’ zei ze terwijl ze hem oppakte.
‘Ja dat is ‘ie inderdaad maar die is al weg, de twee zwartjes, daar mag je uit kiezen.’ zei ik.
Ze zette een pruillip op en keek naar haar oma.
Ik kreeg het even benauwd, ‘over mijn lijk’ dacht ik.
‘Nee lieverd, de zwarte poesjes, daar mag je er één van nemen’ zei oma stellig.
‘Oké, dan neem ik deze’ ze zat op de grond met de zwarte met witte pootjes te spelen.
Ik slaakte een zucht van verlichting.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Zondag 25 Juni 2006 at 1:36 pm
Karel deel 18
Door onvoorziene omstandigheden was er een langere periode verstreken voordat ik weer tijd had om naar het ziekenhuis te gaan.
Ik meldde mij netjes aan de balie, dezelfde verpleegster sprak mij aan.
‘U komt voor mevrouw de Boer is het niet?’ vroeg ze vriendelijk.
‘Inderdaad, wat goed dat U dat heeft onthouden’ zei ik verrast.
‘Ze ligt op zaal, het gaat goed met haar’ zei ze en wees me de weg.
Ik besloot dan toch maar eerst bloemen te halen van de cadeau bon van Frans.
Een half uurtje later was ik terug met een mooi boeket.
‘Hallo Aal, hoe gaat het, je ziet er een stuk beter uit zeg’ zei ik opgewekt.
‘Ja, ik voel me een stuk beter sinds de operatie’ zei Alida.
‘Welke operatie heb je het over ?’ vroeg ik verbaasd.
‘Ik heb twee dagen geleden een pacemaker gekregen, het was maar een kleine operatie hoor, het viel reuze mee.’
Ik voelde me een beetje schuldig omdat ik haar niet had bijgestaan.
Ze vertelde dat ze weer helemaal niet goed was geworden en na enkele onderzoeken hadden de artsen besloten om haar een pacemaker te geven.
‘Hij zit hier’ ze legde haar rechterhand op een plek onder haar linker sleutelbeen.
‘Hij is ongeveer zo groot als een ouderwetse knaak, iets groter geloof ik zelfs’ zei ze.
‘De vrouw van zes miljoen en dat voor een knaak’ lachte ik.
Aal lachte voorzichtig mee.
‘De bloemen heb je van de kroeg, ik zal ze voor je in het water zetten, ben zo terug.’
‘Mooi boeket, wil je Frans bedanken van mij?’ vroeg ze.
‘Dat zal ik doen hoor.’
Ik zette de bloemen op de tafel toen ik terugkwam en mijn oog viel op een kaartje aan een boeketje rode roosjes.
“Van Arie” stond er op het kaartje.
‘Verder nog bezoek gehad Aal?’ vroeg ik zo nonchalant mogelijk.
‘Ja de Boer, Arie was gisteren hier, ik wist niet wat ik zag, die roosjes op tafel bracht hij mee.
Ik vind het zo lief van hem’ zei ze een beetje verlegen.
‘Hij bleef niet lang hoor, hooguit tien minuten, hij zei dat hij niet wist wat hij moest zeggen en eerlijk gezegd wist ik het ook niet zo goed, ik had nooit verwacht dat hij me zou komen opzoeken.’
‘Nou het is wel leuk van hem dat ‘ie je effe beterschap komt wensen toch?’
‘Ja dat was een hele verrassing.’
Ze vertelde wat haar zaalgenoten mankeerden en ik luisterde aandachtig.
‘Als alles volgens plan gaat mag ik volgende week naar huis.
Dan komt er de eerste tijd iemand van de thuiszorg om me te helpen en dat heb ik liever niet’ zei ze een beetje onzeker.
‘Waarom niet? Je zal toch niet direct alles zelf kunnen lijkt mij en je huisje ziet er keurig uit dus wat is het probleem?’zei ik met een grijns.
‘Nou de Boer, ik ben niet helemaal achterlijk en mijn huisje ziet er niet keurig uit, dat besef ik echt wel nu ik hier in dat keurige ziekenhuisbed lig.’
‘Aal, geloof mij maar als ik zeg dat je huisje er keurig uitziet, ik sta hier niet voor niks met die grijns op mijn waffel’ zei ik op geruststellende toon.
‘Bedoel je dat? ’ haar adem stokte héél even.
Ze begon opnieuw : ‘Bedoel je dat je wil zeggen uh ?’
‘Ja dat bedoel ik, het is bijna klaar’
‘Ach de Boer, wat ben je toch een lieverd.’
Ik zag een traan in haar ooghoek opborrelen.
‘Als ik slaap ja, jij moet ook weer gaan rusten, ik kom snel weer langs, dag lieve Aal’
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Woensdag 07 Juni 2006 at 1:39 pm
Karel deel 17
‘Twee bier Frans en voor de rest je waffel dicht’ zei Arie toen we binnen kwamen.
Frans deed wat hem opgedragen werd en gaf mij een knipoog achter de rug van Arie.
‘En wat vind je van die pedo-partij? ging ik verder.
‘Naastenliefde,Vrijheid & Diversiteit noemen ze zich.
De allernieuwste politieke partij hier in het land.
En hun streven ?
Kinderen laten kennis maken met seks en de wens dat iedereen vanaf zestien jaar in pornofilms mag spelen, aldus één van de oprichters Ad van den berg.
Het getuigd van veel lef dat ‘ie met z’n naam in de openbaarheid treed.
Ze hebben ook een website www.nvd.nu.nl , ze schijnen nauwe banden te hebben met www.martijn.org een andere pedofielen organisatie.
Die naam heb ik eerder op televisie op spandoeken zien staan.
Daar werd door neo- nazi’s gedemonstreerd tegen die club.
Nou zijn dat ook mijn vrienden niet en er zijn van die dagen dat ik het maar moeilijk kan verkroppen dat dergelijke clubs enig bestaansrecht hebben.
Vrijheid van meningsuiting heet dat hier in Nederland.
In Rusland wordt je als je als homobeweging een bloemetje wil leggen op het graf van de onbekende soldaat door de politie in elkaar getimmerd.
Als je hier als twee vriendinnen of vrienden hand in hand loopt wordt je op z’n minst nageroepen, “vieze potten en vuile poten” zijn nog steeds zeer gebruikelijke scheldwoorden.
Ik hoorde laatst nog een verhaal van iemand die daar aangifte van had gedaan, tenminste, dat wilde ze doen maar de aangifte werd niet opgenomen.
Ik zou in dat geval een aangifte tegen de dienstdoende agent willen indienen wegens werkweigering.
‘Uitsluitend sex op vrijwillige basis’ predikt zo’n pedoclub dan ook nog.
Elk kind in de pubertijd is gevoelig voor sexuele belangstelling van een volwassene, het is reuze spannend als die vreselijk aardige buurman met z’n hand onder je truitje gaat op mama’s verjaardag in de keuken bij je thuis.
En dan blijkt die aardige buurman een ordinaire pedofiel die al jaren wilde fantasieën heeft over je dochter.
En als het daar nou bij gebleven was dan was er niks aan de hand geweest maar meneer moest zo nodig z’n fantasieën waarmaken bij een meisje van dertien.
Ik kots van zulke figuren.’
De aanwezigen knikten instemmend en er ontstond een heftig gesprek.
Toen ik wegging gaf Frans me een kadobon voor de bloemist.
‘Kan je een bloemetje halen voor Aal’ zei hij.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Zondag 04 Juni 2006 at 9:21 pm
Karel deel 16
‘Ik ga morgen weer eens naar Alida, ga je effe mee naar het ziekenhuis?’ vroeg ik.
‘Ik wil je wel effe brengen, ja hoor dat is goed’ zei Arie.
‘Nee, dat vraag ik niet, zo ver is het niet, ik bedoel of je haar ook effe beterschap komt wensen.’
Hij keek me aan alsof hij door een wesp werd gestoken.
‘Dat weet ik niet’ zei hij en zette de stofzuiger weer aan.
Ik besloot niet aan te dringen.
Toen we weer naar het café liepen zei ik:
‘Hoe vind je dat trouwens van die ton?
Zomaar in het bos?
Vreemd hè.
Zal mij nou niet overkomen hè, 100.000 euro in een wit plastic tassie in het gras vinden.
Jammer hoor want ik zou d’r wel weg mee weten.
Naar de politie brengen?
Ikke niet.
Ik zou een rondje in het café geven en een leuke vakantie boeken.
En dan tijdens die vakantie nog ‘es op m’n gemakkie gaan bedenken wat ik met de rest van poet zal gaan doen zodat ook de mindere mazzelaars uit mijn omgeving d’r enig voordeel van zullen hebben.
Maar die eerlijke vinder uit het bos brengt het naar de politie en wat denk je wat die ermee doen?
Die leggen het in een kluis!
Beetje dom hoor, zet het dan onmiddellijk op een rentegevende rekening en bepaal dat in elk geval de rente naar een goed doel gaat.
Kijk dan ben je goed bezig als overheid.
Die zesentwintig korpschefs van de politie die zich zorgen maken over de teveel drinkende jeugd van tegenwoordig doen het ook goed vind ik.
De jeugd van nu is de werkende mensheid van het volgende decennium en daarom willen ze het drankmisbruik onder de jeugd een beetje aanpakken.
Mooi plan van de club van zesentwintig, als ik hun was zou ik beginnen bij de ouders.
Zo vraag ik me namelijk nog steeds af hoe kinderen van veertien en vijftien jaar aan die enorme hoeveelheden geld komen.
Ik weet namelijk uit ervaring dat een avondje doorzakken bakken met geld kost.
Of zouden die kinderen misschien regelmatig in het bos lopen en daar naar tassies met tonnetjes zoeken?’
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Donderdag 01 Juni 2006 at 12:45 pm
Karel deel 15
Ik was nog heftig in gevecht met het in de knoop zittende snoer van de stofzuiger toen de bel ging.
Toen ik de deur open deed viel mijn mond open van verbazing.
Mijn verbazing was nogal duidelijk van mijn gezicht af te lezen.
‘Nou, ga opzij dan kan ik erin, je wou toch dat ik je kwam helpen’ zei Arie.
‘Uhhh, ja graag maar ik dacht dat jij niet wou’ zei ik hakkelend.
‘Denken moet je an een paard overlaten, die heb een groter hoofd als jij.
Wat wil je dat ik doe?’
Ik besloot zijn spel om te doen alsof er niets gebeurt was mee te spelen en antwoordde :
‘Het zou fijn zijn als je wil stofzuigen maar die draad is nog niet helemaal uit de knoop.’
‘Laat dat maar an mij over’ zei hij.
Ik liep de badcel in om te kijken of de wasmachine nog enig teken van leven gaf.
Dat was inderdaad het geval, ik besloot de gordijnen te wassen waar Karel en z’n zusje zojuist nog die leuke wedstrijd hielden.
Arie bleek een precieze stofzuiger, alles werd van de kant gehaald of opgetild.
Hij stopte even om een shaggie te draaien.
‘Je moet niet meer roken, dat zie je toch aan die foto van mij die op dat pakje staat’ zei ik lachend.
Hij negeerde mijn opmerking.
‘Heb je dat gehoord van die prinsheerlijke parkeervergunningen in Amsterdam’ zei Arie.
‘Ik weet van niks’ zei ik.
‘Nou dé oplossing voor je parkeerprobleem in Amsterdam, hij is er.
Wel wat laat maar toch.
Je moet gewoon een prins aan de haak slaan.
Dan krijg je namelijk van de gemeente Amsterdam een hulpverlenersparkeervergunning’
zei Arie.
‘Lekker lang woord voor drie keer woordwaarde bij scrabble’ grijnsde ik.
‘Het lijkt mij stug dat die prinsen hulp verlenen hoor, dat zal hooguit mond op mond beademing zijn bij hun eigen vrouw’ ging hij verder.
‘Als er naast zo’n prins iemand woont die een hartstilstand krijgt dan heb de toegesnelde arts mooi pech want die kan z’n auto niet kwijt, daar staat namelijk de auto van de prinsenvrouw.
Dus de buurman kan sterven want de dokter moet eerst drie rondjes rijden voor hij z’n auto kwijt kan.
De RVD beweert dat het om veiligheidsredenen gaat.
Die prinsen kiezen ervoor om als “gewone mensen” door het leven te gaan.
Ze gaan toch ook “gewoon” met die kinderen in de kinderwagen wandelen in het Vondelpark.
Of “gewoon” met die kinderen achter op de fiets boodschappen doen.
Neem me effe niet kwalijk hoor maar moeten ze dan ook niet als “gewone mensen” heel gewoon drie straten verderop parkeren of drie rondjes rijden net als elke “gewone man.”
Of nog “gewoner” als ze ergens anders in de stad parkeren een heel “gewoon kaartje uit de parkeermeter” halen.
En dan vooral ook heel “gewoon” een wielklem krijgen als de tijd op het kaartje verstreken is.
Of misschien wel “gewoon” wegslepen die auto.
Toch jammer dat die prinsen zo’n beetje uitverkocht zijn.
Kan je helemaal niet meer als “gewoon meisje” dromen van een prins met een hulpverlenersparkeervergunning’ zei Arie.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
