Woensdag 19 November 2008 at 9:26 pm Karel deel 82

Met een uurtje ben ik terug Karel, zei ik en aaide hem over z’n kop.
Als ik het goed had begrepen moest ik naar boven, ik keek naar de wegwijzers en ploeterde op mijn gemak naar de lift. Mijn linkerhiel omhoog vanwege het hielspoor, een pijnlijke aandoening.
Toen ik de lift uitstapte hoorde ik een vrouw zeggen: Dat hadden ze wel beter aan kunnen geven, zo gaan er allerlei mensen voor niks naar boven.
Ja, daar zijn wij niet verantwoordelijk voor, zei iemand in witte werkkleding.
U komt ook voor die test? Mengde ik mij in het gesprek.
Ja hoor, komt u maar met ons mee, wij weten nou waar het is, zei de vrouw.
Kom maar met ons mee hoor, zei ze weer.
Volgzaam als ik soms kan zijn, liep ik achter haar en haar vermoedelijke echtgenoot aan.
Wat eten we? Vroeg ik met een grijns toen we in de lift stonden.
Snert, zei ze met een zelfde grijns. Hij lachte flauwtjes.
Oh nee, dat lust ik niet dan kom ik niet.
Ja, of sjowarrema, daar heb hij eigenlijk trek in. Dus je ken kiezen.
Ik ga voor de shoarma, ik knipoogde.
De lift ging open, ik had moeite om ze bij te houden.
Is het hier nou? Vroeg ze zo’n tweefhonderd meter verderop.
Dat vermoed ik wel, zei ik, kijkend naar alle posters, ballonnen en wachtenden.
Je moet een formuliertje invullen zei iemand en wees op twee postbakjes.
Zij en ik liepen samen naar de bakjes, links was blanco en rechts was ingevuld, de formulieren waren genummerd.
Je moet dat effe invullen,  zei ze tegen hem.
Nummer honderdenvijf  had ik, zo’n eenendertig mensen voor me dus maar die zaten er niet, vierenzeventig was net naar binnen geroepen.
Hoe lang is iemand gemiddeld binnen vroeg ik aan een in wit geklede medewerkster.
Maximaal 10 minuten. Ik telde het aantal wachtenden, tien, anderhalf uur.
Ja maar er lopen ook mensen buiten hoor, er zijn er wel een paar weg maar je weet niet of die nog terugkomen hè, zei een man met een dikke rode neus.
Die lust er wel een paar, dacht ik.
Tja, ik heb eigenlijk maar hooguit anderhalf uur de tijd, zei ik tegen de medewerkster.
Misschien valt het mee.
Ik haalde m’n schouders op en vulde het vragenformulier in, toen ik klaar was legde ik het onderop in het rechterbakje.
Nummer vijfenzeventig werd geroepen.
Ik liep naar de koffiehoek en bestelde een cappucino.
Op het tafeltje lag een Metro, zo’n gratis krantje.
En wat ik toen zag was een ware openbaring.

Wordt vervolgd.

Bassie - Drie reacties - #

Woensdag 12 November 2008 at 7:26 pm Sint Maarten

Pofferdikkie, we zijn helemaal vergeten dat het Sint Maarten is!
Verrek, ja.
Zullen we maar effe kijken of we onderweg nog een tankstation tegenkomen waar we een beetje snoei kunnen scoren?
Ja, laten we dat maar doen, je moet toch wat.
Ja, anders gaan ze zingen dat je een vrek bent en dat moeten we niet hebben, lachte ik.
Als er tenminste nog tankstations open zijn waar je wat kan kopen, tegenwoordig heb je steeds meer van die pin-dingen.
We zien wel. Vijf minuten verderop was het raak. Jaaaaaaaa, bingo!
Ik stuurde het koffiemolentje het terrein van het tankstation op.
Hoi, benzine zat hoor maar heb je ook kleine repen ofzo?
We zijn Sint Maarten vergeten, dat kan natuurlijk niet.
Je bent niet de enige, grijnsde de man achter de balie, ik verkoop vandaag bijna meer snoep als benzine. Ik heb alleen zakken met snoep, kijk daar maar.
Met een zak chocoladetoffees, een zak winegums en een zak Engelse drop stapte ik weer in.
Kleine repen heb ‘ie niet. Heb je nog boterhamzakjes?
Ja, die heb ik wel. Goedzo, dan maak ik wel zakjes.
Eenmaal binnen installeerde ik me op de bank met een biertje, de boterhamzakjes en de zakken snoep. Ik zou het allemaal wel regelen.
Vierentwintig chocotoffees telde ik. Twaalf zakkies genoeg?
Welja, ik denk dat we er twee kwijtraken en de rest zelf moeten opeten, lachte ze.
Twee toffees per zak, een handje winegums en wat Engelse dropjes leek me wel voldoende.
Ik nam een slok van mijn bier en scheurde nog een zakje van de rol.
Oh, daar komen er al een paar zei ze en stond op om de deur open te doen.
Terwijl mijn lief naar het lied luisterde gooide ik wat snoep in de zakjes.
Tevreden gingen de kotertjes naar de buren.

Plotseling liep het storm, van netjes uittellen was geen sprake meer mogelijk, dat zou veel te lang duren. Ja, kom op, sneller, nee die zakjes hoeven niet dicht.
Twaalf zakjes bleek veel te weinig dus de inhoud moest verminderen anders hadden we niet genoeg.
Ik scheurde meer zakjes af en haalde snoep uit de reeds gevulde zakjes.
Ik voelde me schuldig maar de zangers en zangeressen waren tevreden.
Wauw, een hele zak hoorde ik er een paar zeggen.
Er bestaan nog kinderen die met een paar snoepjes tevreden zijn.

Bassie - Drie reacties - #

Woensdag 05 November 2008 at 12:28 am Obama

Nooit eerder was ik zó geïnteresseerd in politiek, ik heb er geen verstand van.
De laatste dagen volg ik de verkiezingsstrijd in de USA.
Vandaag heb ik een soort “Oud en Nieuw” gevoel.
Vannacht ga ik feest vieren want vannacht veranderd de wereld in goede zin.
Een zwarte man wordt de nieuwe president van het machtigste land ter wereld,
Barack Hussein Obama

De zoon van een Keniaan en een blanke vrouw.
Zijn ouders scheidden toen hij twee was, zijn moeder hertrouwde met een Indonesiër, daar heeft hij vier jaar gewoond,  vanaf zijn tiende word hij opgevoed door zijn blanke oma op HawaÏ.
Hij studeert er lustig op los en het eindresultaat is fantastisch, de eerste zwarte Amerikaan in het Witte Huis.

Rosa Parks, de zwarte vrouw die op 1 December 1955 niet haar zitplaats opgaf in de bus en haar voorgangster Irene Morgan in 1944 zullen ontiegelijk trots op hem zijn.
Ook Martin Luther King zal zitten gniffelen op zijn wolk, eindelijk is het zover, zijn woorden ‘I have a dream’ lijken nu dan toch waarheid te worden.

Ik hou van de USA, het is mijn favoriete vakantieland, ik hou van de natuur en de ruimte in dat land, ik hou van de grootsheid in de steden, ik haat de hypocrisie die er ook heel sterk heerst.

Ik heb ooit voor het Witte Huis gestaan, de kans is klein dat ik er zal staan als Barack Obama er met zijn gezin woont maar wat ben ik dankbaar dat de wereld eindelijk zover is dat een zwarte man met zijn zwarte vrouw en zwarte kinderen in het Witte Huis woont.
Nu de rest nog.

GObama!

Edit 03.40 uur

194 Kiesmannen voor Obama

69 Kiesmannen voor McCain

Het kán niet meer mis gaan, Obama is de nieuwe president !

Edit 05.39

YES WE CAN !!!!!!!!!!!!

Bassie - Eén reactie - #