Vrijdag 11 Januari 2008 at 03:32 am
Karel deel 80
Ja De Boer, waar zit je nou toch? Arie zei dat je langs zou komen maar dat is ook al maanden geleden.
Nou, ik hoop dat je gauw wat van je laat horen want ik heb leuk nieuws. Dikke kus, Lida.
Dat zei de stem van Lida toen ik het antwoordapparaat afluisterde.
Ik maakte aantekeningen van de andere boodschappen op het apparaat en besloot direct te bellen.
We spraken af dat ik dezelfde avond nog kwam eten.
Ik draaide een blik open voor Karel.
Sorry jongen, ik ga zo dus alweer weg, effe naar je moeder en je zusje.
Nou, nou, pofferdikkie leef je nog? Lida lachte me toe en zoende me op beide wangen.
Ja hoor schat, onkruid vergaat niet hè.
Nog de beste wensen voor het nieuwe jaar, heb je onze kaart niet ontvangen?
Jawel, ik ben vreselijk, jij ook lieffie, dat al je wensen uitkomen!
Koffie of bier?
Doe maar een biertje, ik ben komen lopen. Is Arie d'r niet?
Ze gaf me een flesje bier uit de koelkast.
We liepen de kamer in waar Meissie en Mama zich zaten op te poetsen
Hij komt zo, hij staat in de file op de ringweg denk ik.
Ach ja, die file, wat een feest elke dag weer, ik was gelukkig vroeg vandaag, ik hou er altijd rekening mee en probeer het te ontwijken.
Vaak lukt het me wel. Alleen 's avonds, als ze weer eens een buis dichtgegooid hebben val ik toch regelmatig in de prijzen maar het duurt nooit heel erg lang.
Maar je heb leuk nieuws, vertel!
Ja, strakkies, als Arie d'r is, vertel eerst maar eens waar jij het allemaal zo druk mee heb.
Werk Aaltje, d'r moet brood op de plank komen hè.
De Boer, doe me een lol en hou op met je Aaltje, zei ze terwijl ze een beweging maakte alsof ze me wilde slaan, ze lachte erbij.
Sorry schat, het blijft moeilijk, komt misschien ook wel omdat we mekaar een tijd niet gezien hebben.
Ja, het is een schande, wij hebben het ook druk gehad hoor.
Arie is veel bij z'n zussie bezig geweest, ik was toch op mijn manier ook druk met helpen,
ik kan niet veel zware dingen maar z'n zus en ik gingen shoppen bij de Gamma hè.
En Arie moest opplakken wat wij haalden, lachte ze.
Op een zeker moment zaten er naadjes tussen de banen, nou dat pikten wij niet natuurlijk, moest 'ie het er weer afhalen van ons, wij ontwerpen en Arie plakt.
Doet 'ie gewoon, hij vind bijna alles goed.
Een heerlijk mens die zus hoor, we kunnen goed met elkaar overweg.
Leuk voor je, dus je heb er ook een vriendin bij?
Ja, ik geloof wel dat je het zo kan zeggen, dat we vriendinnen zijn.
Een tevreden glimlach gleed over haar gezicht, ze zag er goed uit.
Lust je een toastje met brie?
Nou lekker, hoe laat is het eigenlijk, ik heb m'n horloge op m'n werk laten liggen.
Kwart voor zeven, oh ik hoor Arie.
Arie en ik begroetten elkaar hartelijk en wensten elkaar ook het beste voor dit jaar.
Lida pakte een biertje voor hem en zette een schaal met hapjes neer.
We eten snijbonen met zoete paprika, gebakken aardappeltjes en een stukkie zalm, lust je dat De Boer?
Het klinkt lekker meid maar je komt er toch wel gezellig bij zitten?
Nee, ik ga zo koken.
Ja schat, kom eerst zitten dan vertellen we De Boer het laatste nieuws, zei Arie.
Hij sloeg z’n arm om haar heen, zij legde haar hand op zijn knie.
We gaan trouwen.
Wordt vervolgd.
Bassie -
-
#
Vrijdag 04 Januari 2008 at 12:02 am
Bertus
Bijzonder, de saamhorigheid tijdens een uitvaartplechtigheid.
Dan lijkt het toch of iedereen van elkaar houdt.
Zo zou het altijd moeten zijn.
Lief zijn voor elkaar,respect hebben voor elkaars verdriet.
Verdriet samen delen maakt zacht.
Iedereen beleeft dat op z’n eigen manier.
Aan het begin van een nieuw jaar afscheid moeten nemen van iemand, dat lijkt moeilijker als op andere dagen.
Dat is natuurlijk niet zo.
Het maakt niet uit op welke dag dat moet gebeuren, het blijft moeilijk.
Afscheid doet pijn, altijd.
Maar afscheid is niet vergeten, herinneringen blijven bestaan.
Een mens leeft voort in ons hart en dus in ons leven.
Houden van houdt niet op als iemand overlijdt.
En als je dan met een paar woorden een lach kan veroorzaken dan heb je iets moois bereikt.
Ik ben dankbaar dat ik dit voor de mensen die van Bertus houden kon doen
Kom, we nemen een biertje.
Proost Bertus, ik ben blij dat ik een deel van je leven was.
Bassie -
-
#
Woensdag 02 Januari 2008 at 3:13 pm
Bertus
Heb je van de week effe tijd, vroeg ‘ie.
Voor jou maak ik tijd.
Jij heb altijd tijd voor mij, dus ik ook voor jou, zei ik.
Op de afgesproken dag stapte ik bij hem binnen, hij voelde zich niet lekker maar had wel zin om d’r effe uit te zijn, ik droeg de tas met zijn zuurstofflesje naar de auto.
We reden naar het kleine winkelcentrum.
Wat mag het kosten? vroeg ik toen ik uitstapte.
Ah, kijk maar, een eurootje of vijftig, zestig.
Maar wel zoveel mogelijk verschillende hoor!
Ja dat hou ik in de gaten.
Bertus wachtte in de auto, zijn zuurstof flesje lag op de handrem.
Gaat ’t wel? vroeg ik.
Ja, het gaat wel, zei hij.
Ik legde de winkelier uit waar ik voor kwam
De man zette verschillende soorten in een grote kartonnen doos.
Kijkt u eerst maar effe wat het nu kost.
Zesendertig euro, zei de man.
Heb u effe tijd, ik loop naar de man met de centen.
Ja, hoor, ga je gang.
Ik deed de autodeur open, zesendertig euro is het nu Bertus, we hebben d’r een stuk of veertien.
Oh ga nog maar effies door hoor, honderd euro mag ook.
Ja, zoveel?
Ja joh, die man heb zó z’n best gedaan voor mij, dat heb ‘ie eerlijk verdient.
Oké, zei ik en liep terug naar de winkel.
Heb die kerel geen karretje, dan hoef je niet zo te sjouwen, zei Bertus, toen ik hijgend de eerste doos in de auto tilde.
Als ik jou niet had, lachte ik.
De rest van de pakketten bracht ik met een steekkarretje naar de auto.
We reden via de IJ-tunnel naar de stad.
Ik draaide de Spuistraat in.
Hier ben ik opgegroeid, zei hij met een grote grijns op z’n snoet.
Waarom denk je dat ik zo rij, lachtte ik.
Ja , dat vertel ik elke keer weer geloof ik, lachte hij.
We reden langs de Westertoren.
Zo , ze hebben ‘m geschilderd, mooi geworden zeg.
We pakten nog een stukkie Overtoom.
Hij genoot van zo’n ritje door de stad.
Op de Willemsparkweg belde ik aan.
Dag mevrouw, mijn buurman is Bertus de F. , hij zit in de auto, hij redt het niet om naar binnen te komen, ik kom een cadeautje brengen.
De advocaat van Bertus kwam naar buiten en knielde bij mijn dubbel geparkeerde autootje.
Terwijl hij en Bertus een praatje maakten sjouwde ik voor tachtig euro Belgisch bier naar boven.
Bertus was tevreden.
Op de terugweg scoorden we een patatje bij een loods vlak voor de Schellingwoudebruggen.
Ik kende het bestaan van die patattent niet eens.
Dankjewel Bertus, eindelijk een adresje voor echte patat.
Donderdag 3 Januari 2008 wordt Bertus begraven, hij werd 54 jaar.
Bassie -
-
#
